బడి మొదలయ్యాక రోజులు వేగంగా గడిచిపోయాయి. చూస్తుండగానే యూనిట్ పరీక్షలొచ్చాయి. సిలబస్ ఎక్కువయ్యేసరికి రోజూ రాత్రి పదింటి వరకూ చదవాల్సొచ్చేది. నాకు పైకి పెద్దగా చదువుతూ పాఠాలు బట్టీ పెట్టటం అలవాటు. ఒక రాత్రి నా రూంలో కూర్చుని అలాగే చదువుతున్నాను. గంట క్రితమే అందరం భోజనాలు చేసేశాము. భోజనంఅయ్యాక మామయ్య పైకెళ్లిపోయాడు. అమ్మ బెడ్ రూం తలుపేసుకుని ఏదో చదువుకుంటుంది. రాత్రి తొమ్మిదయిందప్పుడు. దీక్షగా చదువుతున్నవాడిని అమ్మ నా భుజంపై చెయ్యి వేసేసరికి ఉలిక్కిపడి తలెత్తాను. అదోలా ఉందామె. ‘ఏంటి మమ్మీ?’ అంటే, ‘తలనొప్పిగా ఉంది నాన్నా. నువ్వు పెద్దగా చదువుతుంటే మరీ ఎక్కువవుతుంది’ అంటూ ఆగింది. ‘చాలా పోర్షన్ ఉంది మమ్మీ ఇంకా పూర్తి చెయ్యాల్సింది’ అన్నాను అయోమయంగా. మనసులో చదువుకోవటం నావల్ల కాదు. ‘పెద్దగా చదవొద్దంటే ఎలా?’ అనుకుంటూ ఆమెకేసే చూశాను. ‘ఓ పని చెయ్యి. పైకెళ్లి మామయ్య రూంలో చదువుకో. పన్లో పనిగా, ఆయన్నోసారి కిందకి రమ్మని చెప్పు. కాస్త తలనొక్కి వెళతాడు. భరించలేకుండా ఉందీ నొప్పి’ అంది బాధగా ముఖం పెట్టి.
సరేనంటూ పైకెళ్లి మామయ్యని కిందకి పంపించి మళ్లీ బట్టీ పెట్టటం మొదలెట్టాను. గంట తర్వాత మామయ్య పైకొచ్చి గుర్తు చేస్తే కానీ పదయ్యిందని గుర్తురాలేదు. కిందకెళ్లి చూస్తే అమ్మ బెడ్ రూం లో నిద్రపోతుంది. ఇంకో అరగంట సేపు నా రూంలో కాస్త మెల్లిగా చదువుకుని పడుకున్నాను.
రెండ్రోజుల తర్వాత మమ్మీకి మళ్లీ తలనొప్పి వచ్చింది. ఆ రాత్రి నేను ఆఖరి యూనిట్ పరీక్షకు ప్రిపేర్ అవుతున్నాను. ఆ రాత్రి పదకొండుదాకా చదివితేకానీ సిలబస్ పూర్తయ్యేలా లేదు. ఆ సంగతే మమ్మీకి చెప్పి పైకెళ్లి మామయ్యని కిందకి పంపించా ఆమె తల నొక్కటానికి. కానీ నేననుకున్నదానికన్నా తొందరగానే సిలబర్ అంతా చదివేశా. పదిన్నరకల్లా అయిపోయింది. మామయ్య ఇంకా కిందనే ఉన్నాడు. నాకు నిద్ర రావటం మొదలయింది. దాంతో ఇక పుస్తకం మూసేసి లేచి కిందకెళ్లా. మెయిన్ డోర్ మూసేసి లోపల గడె పెట్టి ఉంది. గట్టిగా కొడితే రెండు నిమిషాల తర్వాత మామయ్య వచ్చి తలుపు తీశాడు. ‘అప్పుడే అయిపోయిందా నీ చదువు’ అంటూ హడావిడిగా పైకెళ్లిపోయాడు.
నేను తలుపు గడె పెట్టి వెనక్కి తిరిగేసరికి బెడ్ రూంలోంచి మమ్మీ బయటికొస్తుంది. ఆమె చీర నలిగిపోయి, జుట్టంతా చిందరవందరగా ఉంది. ముఖమ్మీద బొట్టు చెదిరిపోయి నుదురంతా అంటి ఉంది. ‘ఏంటి మమ్మీ తలనొప్పి తగ్గలేదా ఇంకా?’ అన్నాను జాలిగా. ‘లేదమ్మా. బాగా ఎక్కువగా ఉంది. అందుకే మీ మామయ్య ఇంతసేపు ఉండి తల నొక్కాడు’ అంటూ ఒక క్షణమాగి ‘సరేలే, నువ్వెళ్లి పడుకో. మళ్లీ రేపు పరీక్షుంది’ అంటూ బెడ్ రూం లోకెళ్లి తలుపేసుకుంది.
ఆమె వెనకనే తలుపు నెట్టుకుని బెడ్ రూం లోకెళ్లానేను. బెడ్ అంతా చిందరవందరగా ఉంది. ‘మమ్మీ, నేనూ నీతో పడుకుంటా’ అంటూ ఆమెకేసి చూశా. ఏదో అనబోయి నాకేసి చూసి సరేనంది. దిండు కిందనుంచి ఏవో పుస్తకాలు తీసి పరుపు కిందకి నెట్టి బెడ్ లైట్ తీసేసింది. ఇద్దరం బెడ్ పై సర్దుకుని పడుకున్నాము. నాకు వెంటనే నిద్ర పట్టేసింది.
కన్న (( రాముడు)) నిజమేరా నాన్న లు అమ్మలకు దూరంగా ఉండటం వల్ల అదికూడా మామయ్య లాంటి వాళ్లు మన ఇంట్లో ఉంటే (దయ్యాలు భూతాలు) మన ఇంట్లో ఏవేవో శబ్ధాలు చేస్తాయి అవి మనం ఎవ్వరికీ చెప్పొద్దు ముఖ్యంగా నాన్న గారికి అస్సలు చేపొద్దు చెపితే దయ్యాలు మనని ఎత్తుక పోతాయి.. జాగ్రత్త రాముడు ఇంకా కొన్ని రోజుల తరువాత ఆ దయ్యాలు అమ్మను మామయ్యనూ మామయ్య లేకపోతే వేరే ఇంకో మామయ్య ను రాత్రి పూట బట్టలు కూడా వేసుకొనియ్యావు..