శంకరు వదిన వాడితో….Part 2 323

వాడి చేతుల మద్య ఉన్న దాని కైవారం చూసి అర్చన గొంతు తడారి పోయింది�
అన్నకు తమ్ముడికి అసలు పోలికేలేదు�రాజేష్ ది ఏడు అంగుళాలతో నల్లగా రూళ్ళ కర్రలా ఉంటే ప్రకాష్ ది దానికంటే మరో రెండు అంగుళాలు పొడుగ్గా ఎర్రగా ఉండి బాగా లావుగా ఉన్నట్లు ఉంది..
చూస్తున్న అర్చన కింద తొడల మద్య తడిచేరడం మొదలైంది�అబ్బ..దీన్ని నిండుగా పెట్టుకుంటే అనుకుంటూ పైనుంచే చేతినేసి తొడల మద్య అదుముకుంటూ తన నిలువు పెదాలను కెలుక్కోసాగింది�
ప్రకాష్ తన లోకంలో తనుండి ఆపకుండా ఊపుకుంటూ�ఊపుతూ�ఆహ్..ఆ..వదినా�అంటూ తన చిక్కని వీర్యాన్ని పిచికారి కొట్టాడు�
అలాగే చూస్తూ ఉండిపోయింది అర్చన వాడి లింగాన్ని, అందులోనుంచి కారుతున్న రసాల్ని�అబ్బ�ఒకసారికే కడుపొచ్చేస్తుందేమో అన్నట్లు ఉంది ప్రకాష్ కార్చిన రసాల్ని చూస్తుంటే�
అర్చన కింద నుంచి చూపు మరల్చి అప్పటికే రొప్పుతూ చేతులు తీసేసిన ప్రకాష్ మొల వంక చూసింది�
అంత కార్చినా…అంతా కార్చేసిన తరువాత కూడా వాడి మడ్డ ఇంక బిరుసు తగ్గకుండా అలాగే ఎక్కు పెట్టిన బాణం లా నేలకు సమాంతరంగా నిలబడి ఉంది�
ప్రకాష్ కదులుతుంటే, అర్చన గబగబా తన గదిలోకెళ్ళి పడుకుండి పోయింది�
పడుకున్నదన్న మాటే గాని ఆమె కళ్ళ ముందు ప్రకాష్ లావాటి బారు లింగమే కదులుతోంది
�అబ్బ..ఒక్కసారి నిండుగా అనుకుంటూ చేతిని తన పూరెమ్మల మద్య పెట్టి అదుముకుంటూ ఇందులో పెట్టుకుంటే

చా..చా..ఏంటి ఇలా ఆలోచిస్తున్నాను…కొడుకులాంటి మరిదితో…
కాని వాడు మాత్రం నన్ను తలచుకుంటూ చేతిపని చేస్తే లేని తప్పు నేను అలా ఆలోచించకూడదా…
వేడెక్కిన శరీరం బలహీనమైన మనసుకు సర్దిచెప్పుతూ తన చేతి పని ఎక్కువ చేసింది…
ఎంత వద్దనుకున్నా ఆమెకు ప్రకాష్ మొహం, వాడి బారాటి మొడ్డే గుర్తొస్తున్నాయి..
సరేలే ఒట్టి ఊహలేగా అనుకుంటూ అలాగే చేతిపని కానిచ్చుకుంటూ మత్తుగా కళ్ళు మూసుకుంది…
తన వట్టలంతా ఖాళీ అవ్వడంతో కలిగిన పారవశ్యానికి అలాగే కుర్చీలో కూర్చుండిపోయాడు ప్రకాష్…
కాస్సేపటికి లేచి కింద గదిలో కార్చిన తన మడ్డ రసాల్ని ఓ న్యూసు పేపరు తీసి చక్కగా తుడిచాడు…
లుంగీ కట్టుకుని, తుడిచిన పేపరు చేత్తో తీసుకుని మెల్లగా పిల్లిలా తన గదిలోనుంచి బయటకొచ్హాడు…
ఇల్లంతా నిశ్శబ్దం గా ఉంది…వదిన నిద్రపోయినట్లుంది అనుకుంటూ చెత్త బుట్టలో పేపర్ను వేసేసి బాత్రూం కెళ్ళి తన మడ్డను కడుక్కుని వచ్చాడు…
తన రూం వైపు వెళుతుంటే ఏవో శబ్దాలు, మాటలు వినిపించాయి…
అన్నయ్య వచ్చేసాడా…లేదే…వచ్చుంటే తలుపు కొట్టిన శబ్దం వినపడేది కదా..అనుకుంటూ ఆ శబ్దాలు వస్తున్న వైపు అడుగులేసాడు…
చూస్తే అవి అన్న వదినల బెద్రూం లోనుంచి వస్తున్నట్లు అనిపించింది …
ఇదేంటి అన్న లేనప్పుడు అదీ ఈవేళప్పుడు అందరూ నిద్రపోయుంటారు కదా, మరి వాళ్ళ గదిలోనుంచి మాటలు అనుకుంటూ చిన్నగా చప్పుడు చేయకుండా మూసివున్న గది తలుపులపై చేయి వేసాడు…
గడియ వేయలేదు కాబోలు కొద్దిగా తలుపు తెరచుకుంది…
లోపల జీరో వాట్టు బెడ్ లాంపు వెలుతురులో వదిన మంచం పై పడుకుని తన బట్టలను పైకి లాక్కుని కాళ్ళ మద్య చేతిని కదిలిస్తోంది…
చటుక్కున వెనక్కి తిరిగాడు, చా వదిన్ను అలా చూడకూడదనుకుంటూ…
రెండడుగులు తన గదివైపు వేసేటంతలో అర్చన నోట్లోనుంచి తన పేరు రావడం తో కొంపదీసి నేనిలా రావడం చూడడం వదిన చూసేసిందా అనుకుంటూ కంగారుగా తిరిగాడు…
కాని అక్కడ అర్చన ఇంతకు ముందు చూసిన స్థితిలోనే ఉంది…
కళ్ళు మూసుకుని ప్రకాష్ పేరు కలవరిస్తూ…
అలాగే గుడ్లప్పగించి చూస్తున్నాడు ప్రకాష్…
అంటే వదిన నన్ను పిలవలేదు..ఇందాక నేను శంకర్ వదినను ఊహించుకుని చేత్తో కొట్టుకున్నట్లే వదిన నన్ను ఊహించుకుని చేత్తో తృప్తి పడుతోందా…
కాని అన్నయ్య ఉన్నాడుగా..మరి వదినకెందుకీ ఖర్మ…
అర్చన పచ్హటి తొడలు మసక వెలుతురులో కూడా మెరుస్తున్నాయి..
అంత్యదశకు వచ్హేసినట్లుంది గబగబా చేయి కదిలించి అలాగే కదలకుండా ఉండిపోయింది అర్చన…
తెరచుకున్న తలుపు మళ్ళీ మెల్లగా దగ్గరకు లాగేసి వెళ్ళి తన గదిలో పడుకున్నాడు ప్రకాష్…
కళ్ళు మూసినా తెరచినా వదిన అందమైన రూపము, పచ్చటి తొడలు వాటి నునుపు, చేత్తో పనికానిచ్చుకుంటూ పలవరించిన తన పేరు ఇవే గుర్తుకురాసాగాయి ప్రకాష్కు…
అంతకు ముందులేని ఆలోచన వదిన పై ఆ కోరిక బలపడసాగాయి మనసులో…