శంకరు వదిన వాడితో….Part 2 323

…వాడి అవస్తను గమనిస్తున్న అర్చనకు సరదాగా ఉంది, ఒక వైపు తన సళ్ళ తీపిరి తగ్గడానికన్నట్లు వాడి భుజానికి చంపకు తన సళ్ళు తగిలేటట్లు ఇంకాస్త దగ్గిరిగా జరిగి నిలబడింది అర్చన…
…తగ్గిపోయింది వదినా అంటూ మొహాన్ని ఆమె వైపుకు తిప్పి చెబుదామనుకునేసరికి అర్చన ముందుకు జరగడం..వాడు తల తిప్పడం ఒకేసారి జరిగి ఆమె సళ్ళు వాడి మొహానికి రుద్దుకున్నాయి…
…జల్లుమంది అర్చన శరీరం…ఒంట్లో ఉన్న రక్తమంతా సళ్ళవైపు పరుగెట్టి సళ్ళు బరువెక్కి ముచ్చికలు నిక్కబొడుచుకున్నాయి…
…చప్పున వెనక్కి జరిగి పెనుంపైన అట్టు మాడిపోతోంది అంటూ అర్చన అట్ల కాడ తీసుకుని వంటగదిలోకి పారిపోయింది…
…. ప్రకాష్కు జరింగిందేమో ఏమీ అర్తం కాలేదు…వదిన సళ్ళు తగిలిన ముఖబాగాన్ని చేత్తో తడుముకుంటూ…
..వాడికి ఈ స్పర్శ కొత్తగా…ఇంకా ఏవేవో కొత్త కోరికలు కలిగిస్తోంది…
…ఇంతకు ముందు చాలా సార్లు వదిన స్పర్శ లభించింది ప్రకాష్కు…తలకు నూనె పెట్టేటప్పుడు, తలరుద్ది స్నానం చేయించేటప్పుడు, నీళ్ళు చేది బిందెను వదిన నడుముకెత్తేటప్పుడు, ఇంట్లో వేరే ఏపనిలోనైనా సహాయ పడుతున్నప్పుడు…ఇలా చాలా సార్లు…అప్పుడు ఏమీ అనిపించేదికాదు..వదిన కూడా ఏమీ పట్టించుకునేది కాదు…కాని ఈ రోజు ఏదో తప్పు జరిగినట్లు గబుక్కున దూరం తొలగి పారిపోవడం…
…అక్కడ లోపలికి పారిపోయిన అర్చన వంటింటి గచ్చును ఆనుకుని ఊపిరి పీల్చుకోసాగింది…ఆమె గుండె గొంతులో కొట్టుకుంటోంది…
అర్చన మనసు: చా..ఏం చేస్తున్నాను నేను… చిన్న పిల్లాడ్ని చెడగొడుతున్నాను అనుకుంటున్నంతలో..
అర్చన శరీరం: ప్రకాష్ గునపం ఒడ్డూ పొడుగూ గుర్తొచ్హి…ఆ ఇంకా చిన్న పిల్లాడేమి కాదు…నా బట్టలు వాసన చూస్తూ తను కొట్టుకోగా లేనిది నేను కొద్దిగా తగిలిస్తే తప్పైపోయిందా…
అర్చన మనసు: కాని వాడు ఇప్పుడే యవ్వనంలోకి అడుగుపెడుతున్నాడు..తప్పుగా ఆలోచించవచ్చు…కాని నేను ఇంత వయసు, అనుభవముండి ఇలా చేయడం సరికాదు….
అర్చన శరీరం: ఏం సరికాదు…ఆకలేసినప్పుడు ఆహారం, దాహమేసినప్పుడు నీళ్ళు ఎంత అవసరమో..ఇదీ అంతే…కోరిక కలిగినప్పుడు తీర్చుకోవడం కూడా అంతే…
అర్చన మనసు: తీర్చుకోవడానికి వావి వరసా, చిన్నా పెద్దా, మంచీ చెడూ ఉండాలికదా, చూడాలి కదా…
అర్చన శరీరం: నా బొంద…ఆడ మగ ఐతే చాలు..ఇంకేమీ అక్కర లేదు..
ఇలా..తనలో తనే ద్వైదీ బావంతో కొట్టుకుంటోంది అర్చన

:ఇక్కడ ప్రకాష్కు ఆ స్పర్శ..వదిన వంటి పైనుంచి వచ్చే ఆ ఆడతనపు పరిమళం ఇంకా..ఇంకా..కావలినిపిస్తుంటే..అప్రయత్నంగా వదినా అన్నాడు�ఆ..ఏంటి ప్రకాష్ అంది లోపలి నుంచే�అర్చనకు బయటకు వచ్చి వాడికి మొహం చూపించాలంటే బిడియంగా ఉంది..తను చేసిన పని గమనించాడేమోనని�వదినా�అట్టు అయిపోయింది..ఇంకొకటి కావాలి..తన వెనకనుంచి వినబడడంతో వెనక్కి తిరిగింది అర్చన�ఎప్పుడు వచ్చాడో వంటింట్లోకి ప్లేటు పట్టుకొచ్చి వెనక నిలబడి ఉన్నాడు ఖాళీ అయిన ప్లేటు చూపిస్తూ�ఊపిరి తగిలేటంత దగ్గిరగా�అర్చన చూపులు అప్రయత్నంగా కిందికి దిగింది�ఇందాక చేసుకున్న ఇన్ షర్టును తీసేసాడు ప్రకాష్ వదినకు తన లోపల కలుగుతున్న అలజడికి నిదర్శనంగా ఉబ్బిన తన ప్యాంటు ముందు బాగాన్ని కప్పేసేటట్లు�కొద్దిగా నిరుత్సాహం కలిగింది అర్చనకు తన ఇందాకటి చేష్టలకు వాడి రియాక్షను తెలియక పోయినందుకు�కాని వాడు ఇన్ ఎందుకు తీసేసాడో ఊహించుకోగలిగింది�సరే తీసుకొస్తాను నువ్వెళ్ళి కూర్చో అంది�వాడికి వంటగది కిటికీ లోనుంచి వస్తున్న గాలితో కలిసి వేస్తున్న వదిన ఆడతనపు వాసన కమ్మగా అనిపించడంతో..పర్లేదులే వదినా�ఎన్ని సార్లు తిరుగుతావు�ఇక్కడ నిలబడే తినేస్తాను అన్నాడు�.తన చంపలకు తగిలిన ఆమె ఎత్తైన సళ్ళను చూస్తూ�ప్రకాష్ చూపులెక్కడ ఉన్నాయో గమనించి కూడా గమనించనట్లు సరే అంటూ అటువైపు తిరిగింది అర్చన�ఒక్క క్షణం ప్రకాష్ గుండె ఆగి కొట్టుకోసాగింది�వదిన ఎక్కడ పొమ్మంటుందేమోనన్న అనుమానం దూరమౌతుండగా స్వేచ్చగా అర్చన వెనక షేపులు చూడసాగాడు�ప్రకాష్ ఏం చేస్తున్నాడో ఓర కంటితో చూస్తూ, పొయ్యిపైని మంటను సాద్యమైనంత తక్కువ చేసి మెల్లగా అట్టు పోయసాగింది కొద్దిగా ముందుకు వంగి�దాంతో ఆమె పిర్రలు బాగా పొంగి ఎత్తైన ఇసుక తిన్నెల్ల కనిపిస్తూ ఒకసారి చేయివేసి నిమరమంటూ ప్రకాష్ను పిలుస్తున్నాయి�ధైర్యం చాలడం లేదు ప్రకాష్కు..