ఉదయ్ లో ఈ మార్పు చూస్తున్న నాకు నోటి మాట రాలేదు. తన గొంతులోని చార్మ్ అంత పోయి, ఒక కఠినమైన బాస్ లాగా గదమాయిస్తున్నాడు. వీడు నాకు బాస్ కూడా కాదు!!! వయసు లోనూ, సీనియారిటీ లోను నేనే ఎక్కువ. కస్టమర్ ఎదురుకుండా ఎందుకు వివాదం అని కోపం గొంతు దిగమింగుకున్నాను.
“జినో కార్ప్ కి కావలసినట్టు డెలివరీ చేయ్యాలంటే, మనకి అంత కాస్ట్ అవుతుంది.” అన్నాను, మామూలుగా మాట్లాడటానికి ప్రయత్నిస్తూ.
“కధలు చెప్పకు. ప్రియ..” అంటూ ఉదయ్ గోట్లే వైపు తిరిగాడు. “మీరు ప్రియ ని క్షమించాలి. జినో కార్ప్ బిజినెస్ మా కంపెనీ కి, ఇండియా కి ఎంత ముఖ్యమో తనకి అర్ధం అవుతున్నట్టు లేదు.”
“మీరు మా రేట్ కి ఒప్పుకున్నట్టైతే, మనం ఇంక బిజినెస్ మొదలెట్టచ్చు”.. గోట్లే ఉదయ్ నా మీద ఆధిపత్యం చూపించటం ఎంజాయ్ చేసినట్టున్నాడు. నాకు మాత్రం ఉదయ్ ని లాగి ఒక లెంపకాయ కొట్టాలని బాగా వుంది. లోపల కోపం తో బుసలు కొడుతున్నాను.
“షూర్.. గోట్లేజీ”. సడన్ గా గోట్లే సంబోధనలో “జీ” చేరటం నేను గమనించక పోలేదు. “మనం కొంచం తీరిగ్గా మాట్లాడుకుందాం మానో-ఈ-మానో. ఇవ్వాళ మిమ్మలిని కలిసి పరిచయం పెంచుకోవటం మాత్రమె మా ఉద్దేశం.”
“గ్రేట్…చాయ్ తెప్పించామంటారా?” గోట్లే ఉదయ్ వైపు అభినందన గా చూస్తూ.
“తప్పకుండా సర్” అంటూ ఉదయ్ నా వేపు తిరిగాడు. “ప్రియా.. నేను గోట్లేజీ తో కొంచం పర్సనల్ గా మాట్లాడాలి. నువ్వు వెళ్లి లాబీ లో వెయిట్ చెయ్యి”…
హహ్.. ఒక గౌరవం లేదు, ఒక ప్లీజ్ లేదు.. ఆర్డర్ల మీద ఆర్డర్లు.. ఉదయ్ వైపు చాలా తీక్షణం గా చూసాను. తన చూపు లో మార్పేమీ లేదు. ఒక జీవం లేని చూపు. “పద.. బయట వెయిట్ చెయ్యి” అంటూ నన్ను కుర్చీ లోంచి తోసేసినంత పని చేసాడు.
ఎప్పుడూ లేనంత సహనం ప్రదర్శిస్తూ, బయటికి నడిచాను. “వెడుతూ తలుపు మూసేయ్యి” వెనకాల ఉదయ్ గొంతు వినిపిస్తోంది.
====================
లాబీ లోకెళ్ళి పళ్ళు కొరుకుతూ కూర్చున్నాను. ఇంత అవమానం నాకెప్పుడూ ఎదురవ్వలేదు. నా శ్వాస బుసలు కొట్టటం నాకు తెలుస్తోంది. కాసేపు పక్కనే వున్న గోడ ని ఉదయ్ మొహం లాగా ఊహించి చితక బాదాలనిపించింది. రిసెప్షనిస్ట్ కూడా నా వైపు వింత గా చూస్తోంది. గంటకి పింగా సాగాల్సిన మీటింగ్ లో నేను అర గంటా లోపల ఎందుకు ముందు బయటికి వచ్చానా అని ఆలోచిస్తోందనుకుంటా. పక్కనే వున్నా న్యూస్ పేపర్ పట్టుకుని చదువుతున్నట్టు నటించాను. మనసు లో మాత్రం ఈ ఉదయ్ గాడిని ఎన్ని రకాలు గా చిత్ర హింసలు పెట్టాలా అని ప్లాన్స్ చక చకా నడుస్తున్నాయి.
ఒక గంట తర్వాత తలుపు తెరుచుకుని ఉదయ్, గోట్లే ఇద్దరూ బయటికొచ్చాడు. ఈ గంట లోనూ నా కోపం ఏ మాత్రం తగ్గ లేదు. నా మనసు లో ఇంతకు ముందు జరిగిన దృశ్యాలు ఇంకా కళ్ళకు కట్టినట్టు ఆడుతూనే వున్నాయి.
వాళ్ళు దగ్గరికి రావటం తో నేను లేచి నిల్చున్నాను. ఉదయ్ అయితే నేను పక్కనే లేనట్టు ప్రవర్తించాడు. గోట్లే గూడా ఆశ్చర్యం గా మా ఇద్దరి వైపు తేరి పార చూస్తున్నాడు.
very good
story was very good