శనివారం సాయంత్రం. అది బాంబే నగర సరిహద్దుల్లో లో ఒక లక్జరీ అపార్ట్మెంట్. బాత్ రూం లో టబ్బు అంచు మీద ఆనుకుని చేతి లో ప్రేగ్నన్సి కిట్ వైపు చూస్తూ ఆలోచిస్తున్నాను. ఈ సారి కూడా ఫెయిల్ అవటం ఖాయం అనిపిస్తోంది. మనస్సు పరి పరి విధాలు గా పోతోంది. కాసేపటికి స్టిక్ రంగు మారింది. ఏ మూలో వున్న ఆ కాస్త ఆశ కూడా పోయింది. ఒక నిట్టూర్పు విడిచి లేచాను. బయటికి వొచ్చేసరికి, శరత్ నా వైపు ప్రశ్నార్ధకం గా కనుబొమ్మలు ముడిచి చూస్తూ కనిపించాడు. నేను ఆయన కేసి చూసి తల అడ్డం గా వూపాను. “అర్ యు షూర్” ? శరత్ నా చేతి లోంచి స్టిక్ తీసుకుని మళ్ళీ చూసాడు, నమ్మలేనట్టుగా.
“నీకు తెలుసు, నాకు ఇదేమి కొత్త కాదు. చాలా సార్లే చేశాను ఇప్పటి వరకు” అన్నాను, కొంచెం విసుగ్గా. “మన ప్రయత్నం మనం చేస్తూ వుండాల్సిందే, తప్పదు” శరత్ స్టిక్ ని ట్రాష్ లో పడేసాడు. “మనం టెస్ట్ చేయించుకుంటే బావుంటుందేమో..” నా మాట పూర్తి కాకుండా నే, “నో!!” అంటూ అతని గొంతు ఖంగు మంది. నేను ఎటో చూస్తునాను. మా ఇద్దరి మధ్య కాసేపు నిశ్శబ్దం ఇబ్బంది గా అనిపించింది. కాసేపటికి అతనే నన్ను దగ్గరికి తీసుకుని “ప్రియా, మనం కొంచం ఓపిక పట్టాలి, అంతే, డాక్టర్లు మాట విని మనం ఇంకా ఖంగారు పడాల్సిన అవసరం లేదు.” అంటూ బుజ్జగించే ప్రయత్నం చేసాడు. “ఆ దేవుడే మనం రెడీ అనుకున్నప్పుడు తప్పకుండా కడుపు పండిస్తాడు”. ఈ నమ్మకాలంటేనే నాకు చెత్త చిరాకు. నేనేదో అనే లోపల ఫోన్ మోగింది. కాలిఫోర్నియా నించి మా ఆయన అక్కయ్య. ఆవిడ తో మాట్లాడి మేమిద్దరం ఇక డిన్నర్ ప్రయత్నం లో పడ్డాం.
సోమ వారం మధ్యాహ్నం. లంచ్ బాక్స్ తీసుకుని ఆఫీసు బ్రేక్ రూం లో ప్రతి రోజు కూర్చునే టేబుల్ దగ్గర అన్నం కెలుకుతూ కూర్చున్నాను. తినే మూడ్ లేదు. ప్రతి రోజూ లాగానే, నీలూ నాతో కూర్చుంది. తను నా క్లోజ్ ఫ్రెండ్. బిజినెస్ స్కూల్ లో మేమిద్దరం చదివే రోజుల నించి మా మధ్య చాల మంచి దోస్తీ. ఏడేళ్ళ నించి బాంబే లో ఒకే కంపెనీ లో ఒకే ఫీల్డ్ లో వున్నాం. నేను సేల్స్ లో వుంటే, తను హుమన్ రిసోర్సెస్ లో పని చేస్తుంది. మా ఇద్దరి సీట్లు వేరే వేరే చోట ఐనా, తప్పనిసరి గా లంచ్ టైం లో కలిసి మాట్లాడుకోవటం అలవాటు. “ఏంటే, నీ మొహం చూస్తుంటేనే తెలుస్తోంది” అంది అది. మా మధ్య దాపరికాలేవీ లేవు. “అవును” అన్నాను ముక్తసరిగా. “మరి శరత్ టెస్ట్ చేయించుకోటానికి ఒప్పుకున్నాడా?” “నో. ప్రతి సారీ, అదే వితండ వాదం. దేవుడి దయ వుండాలి, అంటూ. ఇప్పటికి మేము ప్రయత్నం చెయ్యటం మొదలెట్టి రెండేళ్లు ఐంది తెలుసా? ఇంకా ఎవరినా అయితే డాక్టర్లని కలుస్తారు. మా ఆయన మాత్రం గుళ్ళూ గోపురాలు తిరిగే రకం. నీకు చెప్పానా, మా అత్త గారు శరత్, నేను వెళ్లి ఏదో కర్ణాటక లో గుడి కి వెళ్లి పడుకుని వస్తే ఫలితం వుంటుంది అని పోరుతోంది, కొన్ని వారాల నించి.” “నీ టెస్ట్ విషయం చెప్పి వుండాల్సింది” అంది నీలూ. ఆర్నెల్ల క్రితం శరత్ వూళ్ళో లేకుండా కాంఫెర్రెన్స్ కి వెళ్ళినప్పుడు నేనే వెళ్లి క్లినిక్ లో టెస్ట్ చేయించుకున్నాను. అన్ని పరీక్షలూ చేసి వాళ్ళు అంతా బానే వుంది అన్నారు. “మిసెస్ శరత్, మీ వైపు ప్రాబ్లం ఏమీ లేదు అప్పాయింట్మెంట్ తీసుకుని మీ ఆయనని కూడా తీసుకు రండి. చూద్దాం ప్రాబ్లం ఏమిటో, అంది డాక్టర్. తలూపి బైటికొచ్చాను. అది అయ్యే పని కాదని తెలుసు. శరత్ కి ఆ టాపిక్ ఏ ఇష్ట్టం లేదు. ఎప్పుడు మాట్లాడడానికి ప్రయత్నించినా అది ఒక పెద్ద తగాదా గా మారటం ఖాయం. నాకేం అర్థం కావటం లేదే, టెస్ట్ చేయించు కోవటం అంటే తన మగతనానికి అవమానం అన్నట్టు ఫీల్ అవుతాడు. ఇంక నా టెస్ట్ విషయం చెబితే, తన అహం దెబ్బ తినటం ఖాయం.” “తనేం చదూకోని వాడు కాదు కదా, అర్తిఫిషియల్ ఇన్సేమినేషన్, స్పెర్మ్ బ్యాంక్, ఇంకా ఎమీ కుదరక పోతే, ఎదాప్షన్… ” “అవన్నీ సరే, తెలియకేం కాదు. నా ఆశ్చర్యం అల్లా తను ఇంత మూర్ఖం గా ఎలా ఉండగలడు, అని. ఇంకొన్ని రోజుల్లో, నాకు 32 నిండుతున్నాయి తెలుసా? శరత్ కి 35. టైం తరుముతోందా అనిపిస్తోంది. తను మాత్రం ముంచుకుపోయింది ఏమీ లేదన్నట్టు ఉంటాడు… ఏంచెయ్యాలో..” నీలూ తలూపింది. ఇద్దరం లంచ్ చేసే పని లో పడ్డాం. నేనేదో అనే లోపల బ్రేక్ రూం తలుపు తెరుచుకింది.
“గుడ్ ఆఫ్టర్ నూన్, లవ్లీ లేడీస్” అంటూ లోపలికొచ్చాడు ఉదయ్. ఆర్నెల్ల క్రితం జాయిన్ అయ్యాడు. మా సేల్స్ టీం లో సూపర్ స్టార్ లాగా వెలుగుతున్నాడు. ఇరవై ఆరేళ్ళు ఉంటాయేమో, చురుగ్గా వుంటాడు, మాటలతో అందరినీ ఆకట్టుకుంటాడు. జాయిన్ అయినప్పటినించీ ప్రతి నెలా తన కోటా మించి సేల్స్ పూర్తి చేస్తున్నాడు. మేము ఇప్పడి దాకా కాలు కూడా మోపలేని ఒక డజను ఎకౌంటులైనా కొత్తవి తెచ్చి పెట్టి వుంటాడు. “హాయ్ ఉదయ్!” అన్నాం మేమిద్దరం ఒకేసారి. తను నడుచుకుంటూ వెండింగ్ మెషిన్ లోంచి ఒక డయట్ కొక్ తీసుకుని మా టేబుల్ దగ్గరికొచ్చాడు. “మ్.. యమ్మీ..” అన్నాడు నా లంచ్ బాక్స్ లో వంకాయ కూర వైపు చూస్తూ. “ఇవ్వాళ శరత్ వంట. తన రెసిపీ.. స్పెయిసీ ఎగ్ ప్లాంట్ ఫ్రిట్టర్స్” అన్నాన్నేను బాక్స్ తన ముందు కు జరుపుతూ, ట్రై చేస్తావా అన్నట్టు చూస్తూ.. “లవ్ ఎగ్ ప్లాంట్…, ప్రియా, ఏమీ అనుకోక పోతే, కొంచెం నా నోట్లో పెడతారా? కొంచం అర్జెంటు గా ఫాక్స్లులు పంపించాలి, చేతులు మెస్సీ అయితే కష్టం.” అన్నాడు. అంటూ ఫోర్క్ తో కొంచెం కూర తీసి నోట్లో పెట్టాను సుతారం గా. తను కళ్ళు మూసుకుంటూ ఆస్వాదించాడు. “వావ్.. అమేజింగ్.. ” అంటూ మెచ్చుకోలుగా, పెదాలు తడుపుకుంటూ చిన్న శబ్దాలు చేసాడు, బెడ్ రూం లో వినిపించే ముద్దుల చప్పుడ లా అనిపించింది. “థాంక్ యు ప్రియా! గాట్టా రన్” అంటూ మామయయ్యాడు. “పాపం నీ మీద మోజు పడుతున్నాదల్లే vundi”. అంది నీలు, పళ్ళ బిగివున నవ్వు ఆపుకుంటూ. “ఛీ పోవే, ఉదయ్ కి తెలుసు నాకు పెళ్లి ఐందని” అన్నా. “చాల్లే, అదేదో నిజం గా వాడికి ఎప్పుడైనా ప్రాబ్లం అయినట్టు..” అంటూ ఎకసేక్కాలాడింది. నీలూ చెప్పింది నిజమే. ఉదయ్ కి స్టార్ సేల్స్ మాన్ గానే కాకుండా, ఫ్లర్ట్ అని పేరుంది. చూడనికి కూడా అలాగే వుంటాడు, మంచి స్ఫురద్రూపి. కసరత్తు చేసినట్టున్న దండలు, సన్న గా చేక్కినట్టున్న ముఖం, బలమైనద దవడలు, సూది లాంటి ముక్కు, చూస్తె మళ్ళీ చూడాలనిపించే రూపం. దానికి తోడు సరిపడ్డ తెలివి తేటలు, ఎవరినైనా ఇట్టే ఆకట్టుకునే సంభాషణ చాతుర్యం. ఆఫీసు లో తన సరాగాల గుర్నించి చెవులు కోరుక్కోవటం గూడా విన్నాం. విన్నది నిజమైతే, ఇప్పటికి ఆఫీసు lo ఒక నలుగురు అమ్మాయిలని బుట్టలోకి దింపాడుట, అందులో ఇద్దరు పెళ్ళైన వాళ్ళేట. “పూజ సంగతి విన్నావా? ” నీలూ గాసిప్ మొదలెట్టింది. “ఆవును, వాళ్ళ అన్నయ్య అమెరికా లో వుంటే వెళ్ళింది అని విన్నాను.” పూజా మా రిసెప్షనిస్టు. చాలా చలాకీ గా వుంటుంది. ఉదయ్ తనతో తో పబ్లిక్ గా సరసాలాడటం అందరికీ తెలిసిందే. ఈ మధ్యే, ఒక నెల రూజుల పాటు శలవు పెట్టింది, ఫారిన్ ట్రిప్ అని. “అసలు సంగతి, ఉదయ్ తో ప్రేగ్నంట్ ఐందిట. ఆ మేటర్ హేండిల్ చయ్యతానికి లీవ్ కావాల్సి వచ్చింది”. అంది నీలూ. “నిజంగానా?!” అన్నాను ఆశ్చర్య పోతూ.. “అవును, తనకి శలవు రావటం కష్టం ఐంది. దాని తో అసలు విషయం మేనేజర్ మాయ కి చెప్ప ఒప్పించాల్సి వచ్చింది” అంది ఏదో పజిల్ సాల్వ్ చేసిన ధీమా తో. కొంచం ఆగి, “వీడి స్పెర్మ్ కి ఏమి ధోకా లేదని రుజువైనట్టే. నీకేమైనా ఉపయోగ పడతాడేమో చూసుకో మరి, చూసుకో” అంటూ నవ్వు అపుకుంటూ మోచేత్తో పొడిచింది. “చాల్లే ఊరుకో, నువ్వు మరీను” అంటూ దాన్ని కసిరి, నేనూ నవ్వేశాను.
తరువాత రోజు ఆఫీసు నించి బయలుదేరుతుంటే నీలూ కాఫీ కి కలుద్దాం అని మెసేజ్ చేసింది. జుహూ లో ఒక చిన్న క్యూట్ కాఫీ ప్లేస్ కి వెళ్లి ఇద్దరం కూర్చున్నాం. ఆఫీసు పోలిటిక్స్ గురించి, సినిమాలు, మా మొగుళ్ళ గురించి చాడీలు, ఎప్పటిలా మా సంభాషణ సాగుతోంది. “కొంచెం ఆలోచిస్తే…” అంటూ మొదలెట్టింది నీలూ. “ఇన్నేళ్ళ దాకా పని పెట్టని బుర్ర కి ఇప్పుడు పని పెట్టకు” అన్నాన్నేను వెటకారంగా. నీలూ నన్ను లక్ష్య పెట్టకుండా కంటిన్యూ చేసింది “నేను నిన్న నీతో అన్న విషయం..” అంటూ. “ఏ విషయం?” అన్నాన్నేను. “అదే, ఉదయ్ గురించి” అంటూ నసిగింది. కొద్దిగా షాక్ అయ్యాను, దీనికి మరీ జోకులు ఎక్కువయ్యాయి. కానీ దాని మొహం చూస్తుంటే, జోక్ చేస్తున్నట్టు అనిపించలేదు. “కాస్త ఆవేశ పడకుండా ఆలోచించు. ఉదయ్ కి ఏం తక్కువ? అందం, తెలివి తేటలు, మంచి జీన్స్ – అన్నీ వున్నాయి. దానికి తోడు, ప్రేగ్నంట్ చెయ్యగల సత్తా కూడా వుంది, అందులో సందేహం లేదు..” “నీకేం పిచ్చి గానీ పట్టిందా?” కొంచెం ఒణుకుతున్న గొంతు తో, చిన్నగా, ఎవరైనా మమ్మల్ని విన్తున్నారేమో అనే భయం తో చుట్టూ చూస్తూ. “వాడు నీ వైపు చూసే తీరు, నీతో మాట్లాడే తీరు, నీతో ఫ్లర్ట్ చెయ్యటం చూస్తె, నాకు తెలుసు, వాడికి నువ్వంటే ఖచ్చితంగా ఇష్టమే. నువ్వు కాస్త సందివ్వాలేగానీ, సంతోషం గా నీకు కడుపు చేసి పెడతాడు, థాంక్స్ చెబుతూ మరీ. సంవత్సరం తిరిగేసరికల్లా, నీకో చక్కటి బాబో, పాపో.. విన్.. విన్..” అంటూ కన్ను కొట్టింది. “నాకు ఉదయ్ తో అఫైర్ అన్న ప్రసక్తే లేదు” అన్నాను కాన్ఫిడెంట్ గా. “అఫైర్ గురించి ఎవరు మాట్లాడారు? జస్ట్ కొద్ది రోజులు వాడి తో ఎంజాయ్ చెయ్యి. నువ్వు ప్రేగ్నంట్ అవ్వంగానే, మానేయ్యచ్చు. వాడికి నీ బిడ్డ కి వాడు తండ్రి అని తెలియాల్సిన అవసరం గూడా లేదు. శరత్ కూడా తన ప్రార్ధనలు అన్నీ ఫలించాయి అనుకుంటాడు.”
” “అసలు నువ్వు ఏం మాట్లాడుతున్నావో తెలిసే మాట్లాడుతున్నావా? ” “ప్రియా, కొంచెం ఆలోచించు.” అంది అనునయంగా. “శరత్ ప్రాబ్లం గురించి మనకి చూచాయగా తెలిసిందే. నువ్వు, శరత్ రోజూ పగలూ రాత్రీ పడుకున్నా, ప్రేగ్నంట్ అయ్యే ఛాన్స్ లేదు.” ఎప్పటికైనా తన ఆలోచన లో మార్పు రావచ్చు కదా, అప్పుడు ఇన్ వీట్రో ఫెర్టిలైజేషన్ ట్రై చెయ్యచ్చు కదా?” “ఆ రోజు రావాలంటే, ఎన్ని యుద్ధాలు జరగాలి ? తన లోపం అని తెలిసిన తర్వాత మానసిక వత్తిడి కి కూడా గురి కూడా కావచ్చు. మళ్ళీ, దానినించి తేరుకోటానికి చాలా టైం పట్టచ్చు. ఇదైతే, ఏ సమస్యా వుండదు.” “ఊహలు మాని, కాస్త రియల్ గా ఆలోచించి చూడు.” “ఇదేమీ తేలిక అనటం లేదు, నేను. కానీ చూస్తుంటే, ఇదే బెటర్ అంటా. ఏతలనోప్పులూ లేని మార్గం.” “నాకేమీ సెన్స్ కనిపించట్లా.” “ఓహ్… కమాన్.. ఉదయ్ నీ ఫాంటసీ లో ఎప్పుడూ లేనట్టు మాట్లాడుతున్నావ్.. మీ ఆయన కూడా పెద్ద పోటుగాడని చెప్పకు.” తను శరత్ ని నా మీదే ఉపయోగిస్తుందని ఊహించ లేదు. “శరత్ ని మోసం చెయ్యమని అడుగుతున్నావు నువ్వు, తెలుస్తోందా” “కావచ్చు. నా మటుకు, స్పెర్మ్ డొనేషన్ కీ దీనికీ పెద్ద తేడా కనిపించటం లేడు. ఉదయ్ ఒక స్పెర్మ్ డొనర్ అనుకో.” “ఇంకేం మాట్లాడద్దు. ఇక ఇంతటి తో ఈ టాపిక్ ఆపేద్దాం. నువ్వు నా మంచి కోరే చెబుతున్నావు అని నాకు తెలుసు.”
ఆ టాపిక్ ఇంక అక్కడి తో వదిలేసి ఇంటికి బయలుదేరాం.
తెలిసో, తెలియకో, నీలూ నా బుర్ర లో ఒక బీజం వేసింది. ఒక సారి ఇలాంటి ఆలోచనలు మొదలయ్యాక, పూర్తి గా విస్మరించటం చాలా కష్టం అనుకుంటా. తర్వాత కొద్ది వారాలూ, నేను దాని గురించి ఆలోచిస్తూనే వున్నాను. ప్రతి సారీ, ఇది ఒక చెత్త ఐడియా అని తోసి పెట్టేదాన్ని. కానీ ఆలోచించటం మానలేదు. నీలూ ఆ సంగతి మళ్ళీ ప్రస్తావించక పోయినా, నా ఆలోచనలు మాత్రం అటు పోతూనే వున్నాయి. చెప్పాలంటే, శరత్ తక్కువేమీ కాదు. పెళ్ళైన కొత్తల్లోనాకు చాల నొప్పి గా అనిపించేది. తనది ఆటు ఇటు గా 8 అంగుళాల కి తక్కువ గా వుండదు. నిడివి కూడా పెద్దదే. బెడ్ రూం లో ప్రొబ్లెమ్స్ ఏమీ లేవనే చెప్పాలి. అయితే, పెళ్లి ఐన ఇన్నేళ్ళకి కొంచెం పొట్ట వచ్చి, ఇంతకు ముందు కన్నా బరువెక్కాడు. పాపం ఎక్సేర్సైజు చేస్తూనే వున్నాడు, కానీ, అంత ఫలితం కనిపించలేదు. చెప్పొద్దూ, ఇంతకు ముందు కంటే నాకు కొంచం తన మీద మోజు తగ్గింది. అప్పుడప్పుడూ, వేరే మగాళ్ళ మీద, సినిమా స్టార్ల మీద మనసు పోవటం, బెడ్ లో వున్నప్పుడు కూడా ఆలోచించటం అలవాటైంది. నీలూ కి కూడా ఈ విషయం తెలుసు. అది కూడా దాని ఫాంటసీలన్ని నాతో పంచుకునేది. ఇంట్లో పరిస్థితి మరీ అధ్వాన్నం గా తయారైంది. శరత్ మొహం లో నవ్వు చాలా తగ్గి పోయింది. రోజూ గుళ్ళు, గోపురాలు, బాబాలు అంటూ తిరగటం, భజనలు చెయ్యటం ఎక్కువైంది. అన్ని రకాల తీర్థాలు, ప్రసాదాలు, తీసుకుంటూనే వున్నాం, సెక్స్ లైఫ్ మాత్రం చాల రొటీన్ గా, ఏదో పని చేస్తున్నట్టు తయారైంది. నాకు భావ ప్రాప్తి ఎప్పుడైందో నాకే గుర్తు లేదు, కానీ క్రమం తప్పకుండా చేస్తూనే వున్నాం. అవ్వాళ కొంచం మూడ్ లో లేను. ఆఫీసు లో కూడా పని లో చికాకులు. తిక్క లేచినట్టైంది. శరత్ టెస్ట్ చేయించుకోవాల్సిందే అని పట్టుపట్టాను. నా టెస్ట్ రిసల్ట్ చెబుదామని నోటి దాకా వచ్చింది. మూడు రూజుల పాటు ఒకరికి ఒకరు మొహం చాటేసి తిరిగాం. చివరికి శరత్ దిగి వచ్చి, సారీ చెప్పాడు. కానీ టెస్ట్ కి మాత్రం ఒప్పుకోలేదు. నీలూ నాతో ఈ విషయం గురించి మాట్లాడి రెండు నెలలు అయింది. ఈ రెండు నెలల్లో, నా ఆలోచన లో కూడా మార్పు వచ్చింది. ఇంతకు ముందు లా సిల్లి ఐడియా అని కొట్టి పారేయ్యకుండా, కొంచం సీరియస్ గా ఆలోచిస్తున్నాను. దాని ప్రభావం ఉదయ్ తో నేను మాట్లాడే తీరు మీద తప్పని సరి గా వుండివుంటుంది. ఇంతకు ముందు కంటే తన దగ్గర సామీప్యం ఆహ్లాదం గా అనిపిస్తోంది. తన మాటలు మంత్రం లాగ అనిపిస్తున్నాయి. తనేప్పుడైనా పొగిడితే, సిగ్గు అక్కువైనట్టు, బుగ్గలు ఎరుపెక్కినట్టు అనిపించేది. ఉదయ్ మాట్లాడుతుంటే, మాటల్లో తత్తర బాటు ఎక్కువై, కొంచం సెల్ఫ్ కొన్షేస్ గా అనిపించేది. ఈ మధ్య ఉదయ్ నా ఫాంటసీ లలో ఎక్కువ కనిపిస్తున్నాడు. కానీ, ఉదయ్ తో పడుకోటానికి నా మనసు ఇంకా ఒప్పుకోవటం లేదు. తర్వాత కొన్ని రోజులకి, ఒక రాత్రి మా ఆఫీసు టీం పార్టీ ఆరెంజ్ చేసింది. ఆ తర్వాత పరిణామాలు నేను ఊహించని మార్పులకి దోవ తీసాయి.1
ప్రతి సంవత్సరం లాగానే, మా ఆఫీసు మేనేజ్ మెంట్ ఒక ఫైవ్ స్టార్ హోటల్ లో పార్టీ ఆరెంజ్ చేసింది. స్విమ్మింగ్ పూల్, దాని పక్కనే బార్. అబ్బాయిలు, అమ్మాయిలూ, కొన్ని కుర్ర జంటలు స్విం సూట్స్ లో పూల్ లో ఎంజాయ్ చేస్తున్నారు. ప్రతి సంవత్సరం లాగానే, నేను పూల్ లో దిగలేదు. బ్లూ జీన్స్, సింపుల్ కాజుఅల్ బ్లౌస్. లౌంజ్ చైర్ లో కూర్చుని మార్గారిటా సిప్ చేస్తున్నాను. డ్రింక్స్, ఆపిటైజర్ ల రౌండ్స్ మధ్యలో సంభాషణలు, చుట్టూ పార్టీ వాతావరణం. మేనేజ్ మెంట్ లో కొంత మంది ఎప్పటి లాగా వాళ్ళ ధోరణి లో ఈ సంవత్సరం చాలా బాగా ఫలితాలు సాధించామని, వొచ్చే సంవత్సరం ఇంకా చాలా సాధించాల్సింది వుంది అంటూ స్పీచ్ లు ఇచ్చారు. శరత్ నా పక్కనే వున్నాడు, నా కొలీగ్స్ తో మాట్లాడుతూ. వాళ్ళందరూ శరత్ కి చాలా సంవత్సరాలు గా తెలుసు. నా కళ్ళు ఉదయ్ కోసం వెతియాయి. మోకాళ్ళ వరకు వచ్చే స్విం ట్రంక్ వేసుకుని వున్నాడు. పూల్ లో దిగి లాప్స్ కొడుతున్నాడు. పైన ఏమి వేసుకోలేదు. బైటకి వచ్చినప్పుడల్లా నీటి బిందువులతో చాతీ మెరుస్తోంది. సిక్స్ పాక్ బాడీ, బలమైన దండలు, ఎక్సర్ సైజు చేసే శరీరం అని తెలుస్తూనే వుంది. కేటలాగ్ మోడల్ లాగా వున్నాడు. చాల మంది అమ్మాయిల కళ్ళు ఉదయ్ మీదే ఉన్నాయి. కొంత మంది మొగవాళ్ళు కూడా. ఉదయ్ తన ఇమేజ్ ప్రభావం పక్కవాళ్ళ మీద ఎలా వుంటుందో బాగా తెలుసు. మామూలు గా కంటే కూడా ఎక్కువ గా అమ్మాయిల తో ఫ్లర్ట్ చేస్తున్నాడు ఇవ్వాళ. నీలూ, వాళ్ళ ఆయన, శరత్, నేను ఒక టేబుల్ చుట్టూ కూర్చుని వున్నాం. మొగ వాళ్ళు క్రికెట్ గురించి మాట్లాడుకుంటున్నారు. నా కళ్ళు మళ్ళి ఉదయ్ కోసం వెతికాయి. పూల్ లో ఉన్నాడు. మాకు పది అడుగుల దూరం ఉండచ్చు. కొత్త గాచేరిన ఇంటర్న్ జూలీ మీద నీళ్ళు స్ప్లాష్ చేస్తున్నాడు, ఆటకాయితనంగా. తను కూడా తక్కువేమీ కాదన్నట్టు ఉదయ్ కి దగ్గర గా వచ్చి స్ప్లాష్ చేస్తోంది. వాళ్ళిద్దరూ నీళ్ళల్లో ఒకరినొకరు తోసుకోవటం, పట్టుకోవటం, ఒకరి నించి ఒకరు విదిలించుకోవటానికి ప్రయత్నించటం, ముసిముసి నవ్వులు నవ్వుకోవటం కనిపిస్తూనే వుంది. ఇద్దరూ చాతీ దాకా నీళ్ళల్లో ఉన్నారు. ఉదయ్ జూలీ ని హగ్ చేసుకోవటం, సిగ్గు తో ఎర్ర బడ్డ జూలీ తన ముఖాన్నిఉదయ్ చాతీ కి అదుముకోవటం తెలుస్తూనే వుంది. జూలీ విదిలించుకోవటం మానేసి, ఉదయ్ చాతీ మీద తన పెదాలతో ముద్దు పెట్టింది. ఉదయ్ చిరు నవ్వు నవ్వుతూ తన మెడ మీద ముద్దు పెట్టాడు. సడన్ గా జూలీ ఈ లోకం లోకి వచ్చి ఎవరైనా చూసారా అన్నట్టు చుట్టూ చూసింది. నేను, ఇంకో ఇద్దరు గమనించినట్టు తనకి అర్థం ఐంది. సిగ్గు పడుతూ ఉదయ్ నించి దూరం గా స్విం చేసుకుంటూ వెళ్ళింది. నా కళ్ళు మళ్ళి జూలీ మీద నించి ఉదయ్ మీదకి మళ్ళాయి. ఉదయ్ నా వైపే తీక్షణం గా చూస్తూ కనిపించాడు. నా మీద నించి కళ్ళు మరల్చకుండా పూల్ ఒడ్డు కి స్విం చేస్తూ వచ్చాడు. పూల్ బయటి కి వచ్చిన ఉదయ్ నడుం మీద నీటి బిందువులు మెరుస్తున్నాయి. బైటికి వచ్చి మా టేబుల్ వైపు రాసాగాడు. వస్తున్నంత సేపూ ఏదో మంత్రం వేసినట్టుగా తన చూపుని ని నా కళ్ళ మీద నించి తిప్పలేదు. టేబుల్ దగ్గరికొచ్చి, “హలో ప్రియా, హలో నీలూ, మిమ్మలని చేసుకున్న అదృష్టవంతులు వీళ్ళేనా?” అంటూ మా మొగుళ్ళ వైపు చూసాడు. “హాయ్ ఉదయ్! ఇతను ఉదయ్ అని మా సేల్స్ టీం కొత్త సూపర్ స్టార్” అంటూ నీలూ ఉదయ్ ని వాళ్ళ ఆయన కి పరిచెయం చేసింది. “నైస్ టు మీట్ యు” అంటూ శరత్ ఉదయ్ కి తన పక్క ఉన్న చైర్ చూపించాడు. “రండి”. ఉదయ్ మా మొగుళ్ళ తో మాటలు కలిపేసాడు. కొద్ది నిముషాల్లోనే వాళ్ళని చాలా ఇంప్రెస్స్ చేసాడు అంటే అతిశయోక్తి కాదు. మా మాటలు వెకేషన్ గురించి,యౌరప్ ట్రిప్స్ గురించి మళ్ళాయి. నేను కూడా అప్పుడప్పుడూ నాలుగు మాటలు వేస్తూనే వున్నాను. నా మనసు మాత్రం పరిపరి విధాలు గా పోతోంది. పక్క పక్క నే కూర్చుని వుండటం తో, శరత్ ని ఉదయ్ నీ పోల్చి చూస్తున్నాను. అప్పుడప్పుడే కొద్దిగా బట్ట తల, చిన్న పొట్ట తో మా అయన – పక్కన ఒక గ్రీకు వీరుడి లాగ వున్నాడు ఉదయ్. ఒకటి రెండు సార్లు నేను ఉదయ్ వైపు చూస్తున్నప్పుడు, ఉదయ్ కూడా నా వైపు చూస్తూ కనిపించాడు. కళ్ళల్లో ఏదో చిలిపి నవ్వు. నీలూ కూడా నేను ఉదయ్ ని చూడటం గమనించినట్టు వుంది. మరో పదిహేను నిమిషాలు మాతో మాట్లాడి, “ఎక్స్కుస్ మీ” అంటూ ఉదయ్ వేరే గ్రూప్ వైపు సాగి పోయాడు. పార్టీ ఇంకో రెండు గంటల పాటు సాగింది. మేము ఇంటికి బయలుదేరే సరికి శరత్ పూర్తి గా తాగి వున్నాడు. ఇంటికి వెళ్ళంగానే, గుర్రు పెడుతూ నిద్ర పోయాడు. నేను పైజమా లో కి మారి తన పక్కనే కూల బడ్డాను. నిద్ర పట్టటం లేదు. నా మెదడు లో ఉదయ్ పెర్ఫెక్ట్ బాడీ, తన నవ్వు ఇంకా మెదులుతూనే వుంది. కళ్ళు మూసుకుని నా వేళ్ళని నా పాంటీ లో కి జార్చాను. నా కళ్ళ ముందు ఉదయ్ పూల్ లో, జూలీ కి బదులు నేను.. తను, నేను, నీళ్ళు స్ప్లాష్ చేస్తూ ఆడుతున్నట్టు, పట్టుకుంటున్నట్టు, విదిపించుకోటానికి స్ట్రగుల్ అయినట్టు, కళ్ళ ముందు ద్రుశ్యాలు మెదులుతున్నాయి. ఉదయ్ చేతులు నా పిరుదులు మీద, హిప్స్ మీద పారాడుతున్నట్టు, అప్పుడప్పుడూ నా కాళ్ళ మధ్య పాంటిని, నా నిపుల్స్ ని టచ్ చేస్తున్నట్టు ఫీల్ అయ్యాను. చాలా రోజుల తర్వాత నాకు ఆ రోజు భావ ప్రాప్తి అయి, చాల గట్టి గా మూలిగినట్టు అనిపించింది. కళ్ళు తెరిచి చూస్తె, మా అయన గురక పెడుతూ పడుకుని వున్నారు. నేను కళ్ళు మూసుకుని, అటువైపు తిరిగి, మెల్లి గా నిద్ర లో జారుకున్నాను.
ప్రతి ఏడాది లాగే, సంవత్సరాంతం పార్టీ తర్వాత మా ఆఫీసు లో సేల్స్ ప్లానింగ్ మీటింగ్ వుంటుంది. కంట్రీ, రీజనల్ మానేజర్స్, సేల్స్ వైస్ ప్రెసిడెంట్లు, ఇంకా కొంత మంది ఇంపార్టెంట్ పెద్ద వాళ్ళు అంతా ఈ మీటింగు లకి వస్తారు. సేల్స్ లో పని చేసే వాళ్లంతా, వొచ్చే సంవత్సరానికి మా ప్లాన్స్ ని ప్రెసెంట్ చేస్తే, పెద్ద వాళ్ళు రివ్యూ చేసి వాళ్ళ అభిప్రాయలు, సూచనలు, మార్పులు, చేర్పులు అన్నీ చెబుతారు. మధ్యాహ్నం లంచ్ తర్వాత నా ప్రెజెంటేషన్. క్రితం సంవత్సరం విజయాల తో మొదలెట్టాన్నేను. నా కోటా ని మించి సేల్స్ టార్గెట్లు (114%) సాధించాను. క్రితం సంవత్సరం చాల బాగా చేసానన్నట్టే. కొత్త సంవత్సరంలో ఏ ఏ కొత్త క్లైంట్ లు, మార్కెట్లు టార్గెట్ చెయ్యాలో, నా నెల నెలా, క్వార్టర్లీ సేల్స్ టార్గెట్ ప్లాన్స్ గురించి విడమరిచి చెప్పాను, పవర్ పాయింట్ చార్ట్ లు ఉపయోగిస్తూ. “ఎక్స్కుస్ మీ, ప్రియా”, సేల్స్ వి.పి. రాజీవ్ గొంతు విప్పాడు. “జినో కార్ప్ ఎకౌంటు ఇంకా మన చేతికి రాలేదు. గత రెండేళ్ళ లాగానే.. ” నేను ఒక పేలవమైన నవ్వు నవ్వాను. రాజీవ్ ని మనసు లోనే తిట్టుకున్నాను. ఈ సంవత్సరం జినో కార్ప్ టాపిక్ రాగూడదని ఏ మూలో ఆశ పడ్డాను. జినో కార్ప్ యౌరప్ లో పెద్ద కంపెనీ. ఈ మధ్య ఇండియా లో బాగా పెరుగుతున్నారు. నేను ఈ ఎకౌంటు కోసం సాయశక్తులా ప్రయత్నించాను, కానీ సాధించలేక పోయాను. “అవును రాజీవ్! ఈ సంవత్సరం తప్పకుండా మనం సాధించి తీరతాం.. కింద సంవత్సరం మనం ఆ కంపెనీ ప్రోక్యుర్మేంట్ డిపార్టుమెంటు తో మంచి రిలేషన్ డెవలప్ చేసాం. ఈ సంవత్సరం గారంటీ గా… ” “ఎలా? నాక కథలు చెప్పకు. ఈ సంవత్సరం నీ ప్రయత్నాలకి ఇంతకూ ముందుకి ఏమిటి తేడా?” నా మేనేజర్ సతీష్ నన్ను సమర్దిచాడు. “టు బి హానెస్ట్, ప్రియా చాలా ట్రై చేసింది. కానీ, ఆ ప్రోకుర్మేంట్ లో వున్న అతని తో డీల్ చెయ్యటం చాల కష్టం.” “ప్రియ ఈ ఎకౌంటు మీద మూడేళ్ళు గా ట్రై చేస్తోంది. తను చెబుతున్నట్టు గా, తానేమీ మంచి రిలేషన్స్ డెవలప్ చేసినట్టు నాకైతే అనిపించటం లేదు.” “ప్రియ సమర్ధత మీద నాకు పూర్తి భరోసా వుంది. తన రికార్డు చూస్తె మీకే అర్థం అవుతుంది.” అన్నాడు సతీష్ కాన్ఫిడెంట్ గా. రాజీవ్ కొద్ది గా ఆలోచిస్తున్నట్టు నా వైపు తిరిగాడు. “నన్ను తప్పు గా అర్ధం చేసుకోకు ప్రియా. నాకూ నీ వర్క్ మీద, సత్తా మీద చాల కాన్ఫిడెన్స్ వుంది. నువ్వు నీ జాబ్ ని చాల సమర్దవంతం గా చేస్తావని నాకు తెలుసు.” “థాంక్ యు సర్” “నా వర్రీ అల్లా జినో కార్ప్ ఎకౌంటు మనకి వస్తుందా లేదా అనే.. వాళ్ళు నాసిక్ లోను, పూణే లోను రెండు ఫ్యాక్టరీలు మొదలేడుతున్నట్టు తెలిసింది. ఈ కొత్త ప్లాంట్స్ కాంట్రాక్ట్స్ మనకి వస్తే, మన గోల్స్, నీ టార్గెట్లు కూడా తేలిగ్గా సాధించచ్చు.” “నేను ఈ ఎకౌంటు సాధించటానికి పూర్తి ప్రయత్నం చేస్తాను సర్. ” “సతీష్, నాకు మైక్రో మేనేజ్ చెయ్యటం ఇష్టం లేదని నీకు తెలుసు. కాని ఈ ఎకౌంటు మనకి చాలా ఇంపార్టెంట్. అందుకే, నేను ఒక నిర్ణయం తీసుకున్నాను. ఇప్పటి నించి జినో కార్ప్ ఎకౌంటు ని ఉదయ్ హేండిల్ చేస్తాడు” ఉదయ్ సడన్ గా తన పేరు వినేసరికి అలెర్ట్ అయ్యాడు. “ఇది అంత మంచి ఐడియా కాదేమో సర్, ఉదయ్ ఇప్పడికే, చాల అకౌంట్ లు హేండిల్ చేస్తున్నాడు, మరీ స్ట్రెచ్ అవుతాడేమో..” అన్నాడు సతీష్. “ఉదయ్ చాలా కష్ట పడతాడు. తన కొత్త అకౌంట్ ల ట్రాక్ రికార్డు చాలా బావుంది. నా వుద్దేశం లో ఈ ఎకౌంటు ని సాధించాలంటే ఉదయ్ ఏ సరియైన వాడు. నో అఫెన్స్ ప్రియా” అన్నాడు రాజీవ్. “అంత గా అయితే, ఉదయ్ ఎకౌంటు లు కొన్ని మిగిలిన వాళ్లకి ఇవ్వండి.” “నాకేం ప్రాబ్లం లేదు సర్” అన్నాను భుజాలు ఎగరేసి. నిజంగా నే, నాకు ఈ తల నెప్పి వదిలించుకోవటం మంచిది అనిపించింది.” “ఓకే. అయితే మనం ఒక నిర్ణయానికి వచ్చినట్టే. ఉదయ్ జినో కార్ప్ ఎకౌంటు హేండిల్ చేస్తాడు ఇవ్వాళ నించి” “థాంక్ యు” అంటూ ఉదయ్ లేచి నిలబడ్డాడు, తన షర్టు మడతలు సరి చేసుకుంటూ. ఇంత టెన్షన్ లో నూ, నా మనసు తన బేర్ చస్ట్ మీదకే మళ్ళింది. ఛ! అనుకుంటూ కళ్ళు తిప్పుకున్నాను. “నాదో చిన్న రిక్వెస్ట్” అన్నాడు ఉదయ్. “ప్రియా ఈ ఎకౌంటు మీద నాతొ పని చేస్తే బావుంటుంది. జినో కార్ప్ చాలా పెద్ద కంపెనీ, ప్రియా కి చాల మంది తెలుసు. తన నాలెడ్జ్ నాకు చాలా ఉపయోగకరం గా వుంటుంది. ” “పర్వాలేదు ఉదయ్” నాకు ఈ సముదాయింపు ధోరణి నచ్చలేదు. “నీకు నేనేమీ అంత తప్పని సరి కాదు. నాకేమీ ఫేవర్స్ అక్కర్లేదు. థాంక్స్ ఎనీ వే.” అన్నాను, కొంచెం అసహనంగా. “ఫేవర్ ఏం కాదు. నేను చెప్పింది అక్షరాలా నిజం. నాకు నిజం గా నీ అవరసరం వుంది” ఉదయ్ మాటల్లో నిజాయితీ కనిపించింది. “సరే, దీనిమీద మన ఇప్పటికే చాల టైం గడిపాం. ఈ ఎకౌంటు మీద ప్రియ, ఉదయ్ ఇద్దరూ కలిసి పని చేస్తారు. సతీష్, క్రెడిట్ ఎవరికి ఎలా ఇస్తావో, నీ బాధ్యత” అంటూ ముగించాడు రాజీవ్. ఉదయ్ నా వేపు చూసి చిరునవ్వు నవ్వాడు. నేను కూడా తన వేపు చూసి స్మైల్ చేసాను.
——————————– “సారీ రా, దేవుడి మీద నీకు అంత భరోసా లేదని నాకు తెలుసు, కానీ, జరుగుతున్నది చూస్తుంటే, ఇదేదో పై వాడి మాస్టర్ ప్లాన్ లాగే కనిపిస్తోంది” అంది నీలూ నవ్వుతూ. “మళ్ళీ మొదలెట్టావా? ఉదయ్, నేను ఒక ఎకౌంటు మీద పని చేస్తున్నాం అంతే. అంత కంటే ఏమీ లేదు.” “ఇంత కంటే మంచి అవకాశం ఎక్కడ దొరుకుతుంది?” “సర్లే, ఇంకేదైనా చెప్పు” అంటూ నేను టాపిక్ మార్చాను. అన్నానే గానీ, ఉదయ్ తో పని చేస్తానని తలుచుకుంటే, కొంచం ఎక్సైటింగ్ గానే వుంది. కడుపు లో అనీజీ గా ఏదో తిమ్మిరీగలు తిరుగుతున్న ఫీలింగ్.
వారం రోజుల తర్వాత. బుధ వారం సాయంత్రం 9 గంటలు అయ్యిది అనుకుంటా. ఉదయ్, నేను, ఆఫీసు కాన్ఫరెన్స్ రూం లో తర్వాతి రోజు జినో కార్ప్ మీటింగ్ కి రెడీ అవుతున్నాం. గత కొద్ది రోజులు గా ఇద్దరం మా స్ట్రాటజీ గురించి మాట్లాడుకుంటున్నాం. జినో కార్ప్ గురించి నాకు తెలిసిన విషయాలన్నీ నేను తనకు విడమరచి చెప్పాను. మా ఇద్దరి మధ్య మొదట్లో ఉన్న అనీజీనెస్స్ కొద్ది కొద్ది గా తగ్గుతూ వచ్చింది. ఆ రోజు రాత్రి జినో కార్ప్ కొత్త ప్లాంట్ల గురించి, వాళ్ళ మెషీన్స్ గురించి, మాట్లాడుతూ, వాళ్ళ కొత్త ఆఫీసు ఆర్గనైజేషన్ ఎలా వుంటుందో ఊహిస్తున్నాం. కుర్చీ లో వెనక్కి వాలి నా మెడ ని అటూ ఇటూ ఊపాను, నొప్పి అన్నట్టు గా. “మెడ నెప్పి?” అన్నాడు ఉదయ్, నా ఎదురు సీట్ లో కూర్చుని. “అనుకుంటా. రాత్రి నిద్ర లో పట్టేసైనట్టుంది.” “ఆలో మీ” అంటూ ఉదయ్ కుర్చీ లోంచి లేచి నా వెనక్కి చేరాడు. నేను వారించే లోపల తన చేతులు నా భుజాల మీద వున్నాయి.
“హేయ్… ఏం చేస్తున్నావ్” అంటూ నేను తన చేతులు తోసెయ్యతానికి ప్రయత్నించాను.
వేసుకున్న టాప్ లైట్ ఫాబ్రిక్ కావటం తో, నా భుజాలకి తన చేతుల వెచ్చదనం తెలుస్తోంది.
“రిలాక్స్, ఏం చెయ్యాలో నాకు తెలుసు” అంటూ ఉదయ్ తన రెండు బొటన వేళ్ళని, వెన్నెముక వైపు జరిపి గట్టిగా వత్తాడు.
“ఓహ్…” అంటూ మూలిగాను నొప్పి తో.
“మొదట కాసేపే నొప్పి గా వుంటుంది. అంతే..”
తను అన్నట్టు గానే, కాసేపటికి నొప్పి తగ్గి రిలాక్స్ అయినట్టు అనిపించింది. ఉదయ్ వేళ్ళు ఎక్స్పర్ట్ గా నా మెడ నరాల్ని, నాట్స్, మజిల్స్ ని జంటిల్ గా మసాజ్ చేస్తున్నాయి.
“మ్.. చాలా రిలాక్సింగ్ గా వుంది” సన్న గా మూలుగుతూ మెడ వెనక్కి వాల్చాను.
ఉదయ్ నెమ్మది గా తన వెళ్ళని నా మెడ నించి భుజాల అంచుల వైపు కదుపుతూ కంటిన్యూ చేసాడు.
“ఎక్కడ నేర్చుకున్నావ్, ఇవన్నీ?”
“నా పద్ధతులు నాకున్నాయి, సీక్రెట్..” అన్నాడు గుసగుసలాడుతున్నట్టు, తన ముఖాన్ని నా చెవి దగ్గరికి తెచ్చి.
కళ్ళు తెరిచాను. మెడ వెనక్కి వాల్చి ఉండటం తో వెనకాల నిలబడ్డ తన ముఖం నా ముఖం పైన ఎదురు గా కనిపిస్తోంది, తల్లకిందులుగా. తన కళ్ళు నా కళ్ళల్లోకి సూటి గా చూస్తున్నాయి. నేనూ తన కళ్ళల్లోకి చూపు తిప్పకుండా చూస్తూ ఉండి పోయాను. తన ముఖం నా ముఖానికి చేరువగా రావటం తెలుస్తూనే వుంది, కానీ ఎందుకో నా బ్రెయిన్ పని చెయ్యటం ఆగి పోయినట్టు అనిపించింది. లేక కావాలని పట్టించుకోవటం మానేశానో తెలీదు. తన దవడలు నా బుగ్గలకి దగ్గరై తన ఊపిరి వెచ్చగా నా గడ్డం మీద తగులుతోంది. ఇంకొద్ది క్షణాల తర్వాత ఉదయ్ పెదాలు సున్నితం గా నా పెదాల మీద వాలాయి.
తన వేళ్ళు నా భుజాల మీదే వున్నాయి, తను మసాజ్ చెయ్యట ఆపేసి కొన్ని క్షణాలు అయింది. తన పెదాల స్పర్స నా పెదాల మీద తెలుస్తోంది. కాలం స్తంభించినట్టు అనిపించింది. తను నెమ్మది గా నా పెదాలని ముద్దు పెట్టుకుంటున్నాడు. ఏ మూలో నా మనసు తనని వారించమని, తోసేయ్యమని చెబుతోంది. కానీ, నా పెదాలు నా మాట వినటం మానేశాయి. నా పెదాలు అతనికి చేరువ అవటం, నేను అతని పెదాల్ని ముద్దు పెట్టుకోవటానికి ప్రయత్నించటం తలుచుకుంటే నా మీద నాకే ఆశ్చర్యం కలుగుతోంది. ముందు తనే తేరుకున్నాడు.
“సారీ.. నువ్వు చాల అందంగా వున్నావు.”
ఏమీ అనకుండా అతని వైపు చూస్తూ ఉండిపోయాను. తను నా వైపు నించి రియాక్షన్ కోసం చూస్తున్నట్టున్నాడు. నేను నా రియాక్షన్ ఎలా వుండాలో తెలిసే పరిస్థితి లో లేను. నా బరువైన శ్వాస, ఎగిరే గుండె చప్పుళ్ళు మాత్రమె వినిపిస్తున్నాయి.
మరో రెండు క్షణాలు ఆగి ఉదయ్ నెమ్మడి గా నేను కూర్చున్న స్వివేల్ చైర్ ని తన వైపు తిప్పుకున్నాడు. మళ్ళీ నన్ను ముద్దు పెట్టుకోవటం మొదలెట్టాడు. ఈ సారి నా చెయ్యి అప్రయత్నం గా తన తల వెనకకు జేరింది. మా పెదాలు ఒకరినోకరికి పెనవేసున్నాయి. తను ఒక నిమిషం పాటు నన్ను గాఢము గా ముద్ద్దు పెట్టుకున్నాడు.
తను నాలుక నా నోట్లో చొప్పించగానే, ఈసారి ముందుగా నేను తేరుకున్నాను. కుర్చీ ని కొంచెం దూరం గా జరిపి “నేను ఇంకా వెళ్ళాలి” అన్నాను, లేస్తూ. “ఇప్పటికే చాల లేట్ అయింది”.
తత్తరపాటు తో నన్ను నేను సరి చేసుకోవటం ఉదయ్ చూస్తూనే ఉన్నాడు. నేను ఉదయ్ వైపు చూడ లేక డోర్ వైపు చూస్తూ నన్ను నేను సంభాళించుకున్నాను. బయటికి పదటానికి సిద్ధం అవుతూ.
“వెయిట్..” ఉదయ్ గొంతు.
“నాకు పెళ్లి అయింది” నా గొంతు నాకే వింత గా వినిపించింది.
“సారీ.. నా ఉద్దేశం.. జినో కార్ప్ మీటింగ్ కి రేప్పొద్దున్న మనం ఎన్నింటికి కలుస్తున్నాం?”
“8:30 ఓకే” అంటూ నేను లిఫ్ట్ వైపు పరుగు తీశాను.
తర్వాతి రోజు ఉదయం పది గంటలు. ఉదయ్, నేను ఇద్దరం పోవై లో జినో కార్ప్ ఆఫీసు లాబీ లో కూర్చుని వున్నాం. రాత్రి సరిగ్గా నిద్ర పట్టక నాకు కొద్ది గా తల నొప్పి గా వుంది. ముందు రోజు సంఘటన, ఉదయ్ ముద్దు పెట్టుకోవటం, ఇవన్నీ తలుచుకుంటే, మనసంతా అల్లకల్లోలం గా వుంది. ఉదయ్, నేను, పొద్దున్నే ఆఫీసు నించి ఇక్కదికి కార్ లో కలిసే వచ్చాం. ఉదయ్ రాత్రి జరిగిన సంఘటన ఎత్తుతాడేమో అని భయ పడ్డాను. ఉదయ్ ని చూస్తుంటే మాత్రం ఏమీ జరగనట్టుగా ఉన్నాడు.
“మిస్టర్ గూట్లే మీ కోసం వెయిట్ చేస్తున్నారు. మీరు లోపలకి వెళ్ళచ్చు.” రిసెప్షనిస్ట్ గొంతు.
నేను, నా వెంటే ఉదయ్, లోపలి వెళ్లి కారిడార్ గుండా నడుచుకుంటూ ఒక కార్నర్ ఆఫీసు కి దారి తీసాం. ముందు గా నేను తలుపు మీద నాక్ చేసాను.
“కమిన్” అంటూ వినిపించింది. ఆ గొంతు నాకు పరిచయమే.
లోపలకి వెళ్ళగానే, జినో కార్ప్ ప్రోక్యుర్మేంట్ మేనేజర్ వినోద్ గూట్లే డెస్క్ వెనలాల కూర్చుని కనిపించాడు. మమ్మల్ని చూస్తూనే, మా వైపు ఒక నవ్వు పారేసాడు. అతని పళ్ళు సిగరెట్ల తో, పాన్ పరాగ్ లతో గార కట్టినట్టున్నాయి. మేము కలిసినప్పుడల్లా, వాడికి నన్ను తేరి పార చూడటం అలవాటు. ఎప్పటి లాగానే, వాడి కళ్ళు నా గుండెల మీదకి మళ్ళాయి. అక్కడ కాసేపు ఆగి, మళ్ళి నా మొహం వైపు తన చూపు మళ్ళించాడు.
“ప్రియా.. ప్లెజర్ టు సీ యు” అంటూ అంటూ డెస్క్ వెనకాల నించి ముందుకి వచ్చాడు. అలా ఒక్క సారి లేచే సరికి వాడి బాన పొట్ట పైకి కిందకి ఊగటం తెలుస్తూనే వుంది. బట్టనెత్తిమీద జుట్టు వెనక్కి వెళ్లి జుట్టంతా ఏదో ఉప్పురిసినట్టుంది. క్రితం సారి జుట్టు నల్ల గా వున్నట్టు గుర్తు. రంగేయ్యటం మానేసాడేమో. నా ముందుకొచ్చి నిలబడ్డాడు, తినేసేటట్టు చూస్తూ, నా వైపు చెయ్యి చాపాడు. మర్యాద కోసం నేను నా చేతి ని చాపితే, లాక్కుని నా చేతి వైపే చూస్తూ చేతులు కలిపాడు.
“మిస్టర్ గోట్లే, నైస్ టు సీ యు అగైన్” అన్నాను లేని నవ్వు తెచ్చి పెట్టుకుంటూ.