అంతా మాయ 367

నేనూ వాడికి హయ్ చెప్పి ఎరా మ్యాచ్ గెలిచారా ఏమైంది అంటూ ప్రశ్నలు కురింపిస్తూ వాడి పక్కన కూర్చున్న ఒకటి మనం గెలిచాం ఒకటి వాళ్లు గెలిచారు నువు బలేే హ్యాండ్ ఇచ్చావురా నువ్వు కూడా వుంటేే మనమే గెలిచే వాళ్లం మన టీం అందరూ నిన్ను తిట్టుకున్నారు రా అన్నాడు సారి రా వెెళ్లడం తప్పలేదురా అన్నాను వాడు నేేను అదే చెప్పానులెరా మనోల్లతో వదిలేేయ్ ఇంకా ఏమిటి సంగతులు మీ అత్తయ్య వారి ఇంటి పక్కన ఎవరైనా అమ్మాయలని గోకావా ఏమిటి నిన్న కాలేేజ్ కి రాకుండా అక్కడే వుండి పోయావు అంటూ నన్ను ఎక్కిరిింపుగా అడిిగేసరికి అంత లేదులేరా అని నవ్వుతూ చెప్పా వాడు ఏదో తేడా కొడుతోంది ఎందుకు నవ్వు తున్నావు నిజమే కదరా చెప్పు అంటూ రెట్టించేేేసరికి బాబోయ్ వదలరా బాబు నేను మామూలుగానే నవ్వానురా మా మావయ్య పుల్ బిజీ తీసుకుని రావడానికి కుదరలేదు అన్నా చిన్నగా నవ్యూతూ అంతే సడన్ గా వాడు ఏదో కనిపెట్టిన వాడిలా దొరికావురా మావా మొన్న అంతకు ముందు రోజు కూడా నీ మావయ్య గారిని చూసా మన వూరిలో అంటూ నన్ను నిలదీస్తూన్నాడు ఇంతలో కాలేజ్ వచ్చింది ఇద్దరం దిగాం వాడు పెద్ద ముదురు వీడి తెలివి తేటలు నాకు తెలుసు అందుకే మావయ్య ని వాడు చూసాడన్నా సొల్లు చెపుతున్నాడని లైట్ తీసుకుని నిజం రా ఆయనకి అసలు కాలీ లేేదురా నువ్వు ఎవరినో చూసి వుంటావు అన్నా సాదారణంగా
వాడు వరేయ్ మావా నాకు చెప్పకురా సొల్లు మొన్న మ్యాచ్ కు వెళుతుంటే మీ వీది లోకి తిరిగుతున్నారు బ్లూ చారలతో వున్న టీ షర్ట్ వేసుకున్నారు తరువాత రోజు సాయంత్రం నాలుగు గంటల టైం లో మన వూరి నుంచి వెళుతున్నారు ముందర రోజు యాక్టివ్ బండి ,తర్వాత రోజు యూనీకాన్ లో వచ్చారు అని చెప్పేసరికి నాకు మైండ్ బ్లాక్ అయింది అవును ఆరోజు ఒక బండి తర్వాత రోజు ఒక బండి వేసుకెళ్లారు నాకు ఏమీ అర్థం కాలేదు ఇంతలో కాలేజ్ బెల్ మోగడంతో వాడు సరెరా టైం అయింది పదా అంటూ వాడు క్లాస్ కి వెళ్లిపోయాడు నాది వేరే బ్యాచ్ కావడంతో నేను క్లాసు కిి వెళ్లి కూర్చున్న ఇంతలో అందరూ నవ్వుతున్నారు ఏమిటా అని చూస్తే అది నా క్లాసు రూమ్ కాదు ఛా అనుకుంటూ నా క్లాసు కి వెళ్లి కూర్చూన్నా మైండ్ పనిచేయడం లేేదు ఎన్నో ప్రశ్నలు దొలిచేస్తూన్నాయి

నందుగాడు చెప్పింది నిజమే అనిపిస్తుంది
అసలు ఎందుకు వచ్చారు నాన్న కూడా నాలుగు రోజులు పగలంతా వుండేవారు కాదు
ఇంటికి వస్తే అమ్మ ఎందుకు చెప్పదు ఏవొ ఆలోచనలతో సతమతమవుతున్న నన్ను లెక్చరర్ గట్టిిగా పిలిచాసరిక నేనే ఈ లోకం లోకి వచ్చి నుంచున్నా సార్ నన్ను గట్టిగా తిట్టి గెటౌట్ అంటూ బయటికి పొమ్మనాడు నాకు కాలేజ్ లో వుండాలని పించలేదు బయటకు వచ్చేసి నేరుగా ఆటో స్టాండ్ కి వచ్చి మా వూరి కి వేల్లే ఆటో వస్తే ఎక్కి కూర్చూన్న మళ్ళీ అవే ఆలోచనలు అత్తయ్య కూడా ఎందుకు అంది ఈ నాలుగు రోజుల నుంచే మావయ్య కి బిజీ
అని మావయ్య వస్తే నన్ను ఎందుకు తీసుకుని రాలేదు మెల్లగా ఆలోచనలు నా అమ్మ వచ్చేసరికి ఛీ ఛీ అని నన్ను నేనే తిట్టుకున్నా కానీ జరిగిన సంఘటన బట్టి చూస్తే అమ్మ గురించి ఆలోచించా అమ్మ లో ఈ మధ్య బాగా మార్పు వచ్చింది అనిపించింది అందం మీద శ్రద్ద తో పాటు ఈమధ్య బ్లౌజస్ కూడా మోడరన్ గా కుట్టించుకొవడం తన కట్టు బొట్టు
పూర్తిగా మారిపోయింది ఎప్పటినుంచి ఇలా అని ఆలోచిస్తే ఆరు నెలలు అయింది నాయనమ్మ చనిపోయి నాయనమ్మ వుండగా చాలా పద్దతి గా వుండేది లేకపోతే నానమ్మ తిట్టేది చాలాసార్లు ఒక్కోసారి పెద్దగా అరిచేది మడిగా లేకపోతే చాలా చాదస్తం ఏమి ఎదురు చెప్పేది కాదు అమ్మ గదిలోకి వచ్చి తిట్టుకునేది ముసలావిడకి అన్నీ కావాలని నేను నానమ్మ ని ఏడిపిస్తుంటే అమ్మ నవ్వుకునేది నానమ్మ పోయిన తర్వాత అమ్మ కి కొంచెం ప్రీడమ్ దొరికింది అనుకున్నా అప్పుడు నుంచే మావయ్య కూడా మా ఇంటికి రాకపోకలు ఎక్కువయ్యయి నానమ్మ కి మావయ్య కి పడేది కాదు అందుకే ముందర వచ్చేవారు కాదు కానీ నా మనసు అంతా దొలిచేస్తున్న ఒకే ఒక్క ప్రశ్న నాకు తెలియకుండా మావయ్య మా ఇంటికి వచ్చారా అని ,నాయనమ్మ కి సీరియస్ గా వుందని హైదరాబాద్ ఆస్పత్రిలో పెట్టారు అప్పుడు అమ్మ ,నాన్న,మావయ్య ,అత్త్తయ్య నలుగురు వెెళ్లారు ఇంకా పదిరోజులు ఆసుపత్రిలో వుంచాలని చెపితే అక్కడ మా బందువుల ప్లాటు వుంది వారు అమెరికా వెళ్లారు అందులో వుండమన్నారు
నాన్న కి ఎగ్జామ్స్ టైమ్స్ కాబట్టి మావయ్య ని బ్రతిమాలతే నేను చూసుకుంటా వెళ్లమంటే నాన్న వచ్చేసారు ఆసుపత్రిలో ఎవరో ఒకరు వుండాలని అత్తయ్య వుండేది మావయ్య అమ్మని ఆసుపత్రికి తీసుకెల్లడం రావడం అక్కడ పనులు చూసుకునే వాడు మావయ్య పదిహేను రోజులకి పోన్ వచ్చింది నానమ్మ చనిపోయిందని మా ఇంటికి తీసుకుని వచ్చేసారు అప్పటినుంచి మావయ్య ,