…‘… బొడ్డు వెతుకులాటపేరుతో చీరకుచ్చెళ్లు లాగీగలరీ ఈ కుఱ్ఱ నాయాళ్ళు…’ అనిపించిందిద్దరికీ ‘…ఈ వ్యవహారాన్ని మన మొగుళ్ళతోబాటు ఇందాకే పరిచయమైన నాయర్లు, షెట్టీలు కూడా చూశేస్తారేమోనే సంధ్యా!…అప్రదిష్ట…’ అంటూ తన నడుంని చుట్టేసిన వేళ్లని విడదీయడానికి విఫల ప్రయత్నం చేస్తూ… అది చెప్పిందీ నిజమే!…అనుకుంటూ…నేనూ ఆ ప్రయత్నం చేస్తూనే మా వాళ్ల టేబుల్ వైపు చూశాను…తుమ్మెదగాడి తల్లి తప్ప మిగిలిన అందరూ మొబైల్స్ లో మాట్లాడుతూ హాల్ చివర పచార్లు చేస్తున్నారు…ఆవిడా మావైపు చూడటంలేదు…వెంటనే నా బుర్రలో ఓ ఆలోచన మెరిసింది…
‘…ఈ కుఱ్ఱగాళ్లు ఎలాగూ వదలరమ్మా! ….అంచేత రచ్చ చేసుకోకుండా వాళ్ళ ముచ్చట తీరిస్తేపోలా!…ఓ ఆర నిముషం పని…’ అంటూ నా నడుం మీదున్న వేళ్లల్లో ఓదాన్ని నా బొడ్డు లోకి దోపేసుకుని…‘…ఊ!…తొందరగా కానీ!!…’ అని వాడితో అంటూ వకుళకి కన్ను గీటాను…అదీ ఓ చిరునవ్వు విసిరి… పెనుగులాట మానేసి తన నడుంని పెనవేసిన వేళ్లల్లో ఒకదాన్ని తన బొడ్లోకి దోపుకుంది…
…ఓ రెండు నిముషాలు గడిచిపోయాయి…కుఱ్ఱగాళ్ళు బొడ్లో వేళ్లని మార్చి,మార్చి తిప్పేస్తున్నారే తప్ప విదిలే సూచనలు కనిపించలేదు… నా పూరెమ్మలు చెమ్మబారడం మొదలైంది…. వకుళ వైపు చూశాను…ఓరకంటితో!…దాని పరిస్థితీ అలాగే ఉందేమో!…అరమోడ్పుగా కళ్లు మూసుకుని ఉందది…‘..ఏయ్ .వకూ!…చెమ్మగిల్లిపోతున్నానే!…మరికాసేపిలాగే ఉంటే…అక్కడ ఊరే…ఊట…ని… దేనికి ఒత్తుకోనే తల్లీ!!..చెప్పవేం!!!…’ అని రెట్టించాను…‘…సిగ్గులేకపోతేసరి!…ఇప్పుడడుగుతావా!?…మగాడు చెయ్యట్టుకుంటే చెమ్మగిల్లిపోయే మనకి…ఇలాంటివి…పనికిరావమ్మా!.. పెట్టీ కోట్లు వేసుకుందాం!!… అని చిలక్కి చెప్పినట్లు చెప్తే విన్నావా!?…మనం చీరల్లోపల ఏమీ వేసుకోలేదనే భ్రమ కలిగిద్దాం మగ పశువులకి…అంటూ నాచేత కూడా ఈ చర్మపు రంగు ఎక్స్ స్ట్రా లాంగ్ పేంటీ తొడిగించావ్…అనుభవించు…’ అంటూ శాపనార్థాలు పెట్టింది వకుళ…
…ఇలా లాభం లేదని …కుఱ్ఱగాడి కుడి చేయట్టుకుని…దాన్ని సుతారంగా నిమురుతూ, నెమ్మదిగా నా కుడి పిర్ర మీదికి జార్చాను…మందు పని చేసింది…వాడు తన ఎడం చేతిని కూడా నా పిర్రలమీదికి జార్చి, పారవశ్యంగా వాటిని ఒత్తడం మొదలెట్టాడు…వాడికి వీలుగా… ఒకదానితర్వాత మరొకటి వాడి మొహం ముందుండేట్లుగా పిర్రల్ని తిప్పుతూ, గర్వంగా వకుళ వైపు చూశాను…దానికి చిర్రెత్తినట్లుంది…రెండు చేతుల్నీ వెనక్కి పోనిచ్చి…కుఱ్ఱగాడి తలనట్టుకుని తన పిరుదులకదుముకుంది…దాంతో వాడూ కుదేలైపోయి…వాటికి మొహాన్ని రుద్దుకోడం మొదలెట్టాడు…ఒక్క ఊపుతో వాళ్ల మొహాల్ని వెనక్కి తోసి…చెకచెకా మా టేబుల్ ని చేరుకున్నాం…
‘…రండి!….’ అని పలకరించింది…మా టేబుల్ దగ్గర కూర్చున్న మిళింద్ తల్లి …‘…ఏరీ వాళ్ళూ! ’ అంటూ కూర్చున్నాం…వాళ్లకీ, ఈ టేబుల్ కీ మేమే హక్కుదారులంసుమా!… అన్న ఫీలింగ్ మొహాల్లో చూపిస్తూ …ఆవిడదేం పట్టించుకోకుండా ‘… అబ్బ!…ఏం సౌందర్యం!…ఏం హొయలు మీది!…వారూ ,వీరూ అని తేడాలు చూపించకుండా అందరికీ మీ అందాల అమృతం పంచిన జగన్మోహినిలా ఉన్నారు మిసెస్ గూటం మీరు!…వికాస్ కి పెర్ఫెక్ట్ మేచ్ !…’ అందావిడ వకుళ వైపు చూస్తూ… నోట మాట పెకలక నావైపు వేలుచూపిస్తూ ఉండిపోయిందది …మీరేం తక్కువ కాదులేండి మిసెస్ మెహ్రా …ముఖ్యంగా…మీ… అవి! పొర్లిపోతూన్న కామభాండాలు కావూ!…పిచ్చెక్కించేశారు హాల్లో మగాళ్లకి!…’ అందావిడ నా స్థనాల వైపు మగాడిలా కసిగా చూస్తూ…
….ఏమనాలో తోచక ‘…మన మొగుళ్ళు అనుకున్నంతపనీ చేశారే వకూ!…’ అని దాని వైపు వాలి చెవిలో గొణుగుతూంటే నా గుబ్బల బింకాలు మరింత స్పష్టంగా కనిపించాయేమో! …‘…మగతనం మూర్తీభవించిన మధు చేతుల్లో పడిన తర్వాత కూడా ఇంత బిగువుతో ఉన్నాయంటే, మీ జీన్స్ కి జోహార్లు చెప్పాల్సిందే!…’ అందావిడ మరింత రెచ్చిపోయి…
‘…మీ…ఆ… సంపద మాఇద్దరికన్నా ఎక్కువేలేండి…ఓ అడుగు మేరకి ముందుకు పొడుచుకొచ్చిన …ఆ పొంగుల్తో… మధుపాలు తేనెలు జుర్రుకోడానికి వీలుగా…రేకులు పరుచుకున్న…ఎవర్ వెట్…ముదురు గులాబీలా ఉన్నారు.ఇప్పటిదాకా మధులాంటి మగాడి చేతుల్లో పడలేదేమో అవి!…అన్నాను …కొంచెం ఘాటుగా!… ‘…కోపం వచ్చిందా!…ఇవాళ మాకో స్పెషల్ డే కాకపోయుంటే… నేనూ ఆ ముచ్చటా తీర్చుకునే దాన్నే!…దిలీప్ పుణ్యమా అని …నేనూ మీలాగే మడికట్టుకుని కూర్చున్నదాన్నేం కాదులేండి!…’ అందావిడ…నన్నూ ,వకుళనీ గుచ్చి,గుచ్చి చూస్తూ!
…కాసేపు అవాక్కు ఐపోయాం మేమిద్దరం…‘…అంత తెలిసి పోయేట్టు ప్రవర్తిస్తున్నావేంటే!…’ అని గొణిగింది వకుళ…‘…ఏం చెప్పగలం?…’ అన్నాను తలొంచుకుని… ఓ రెండు క్షణాల మౌనం తర్వాత ఆవిడ మళ్ళీ మొదలెట్టింది…‘… నే చెప్పేది మీ కర్థం కావాలంటే నా గురించి ఓ రెండు మాటలు చెప్పుకోవ్చాలి……నేను రాధా షెట్టి…సెంట్రల్ రెవెన్యూ సర్వీసెస్…’ అని మా మొహాలవైపు చూసింది…‘..నేను వకుళ, ఇది సంధ్య…కాలేజ్ ఫాకల్టీలం…’ అని ఊరుకున్నాం…ఏం కళనుందో ఇంకేం వివరాలడక్కుండా …‘…చిన్నతనం నుంచీ …‘…వీటి…’ గ్రోత్ ఎక్కువే నాకు!…చచ్చేంత ఇబ్బంది అయ్యేది … దాచుకోడానికి… ’ అంటూ కొబ్బరిబోండాల్లాంటి తన గుబ్బల వైపు కనురెప్ప లార్పికంటిన్యూ చేసిందావిడ…
‘…అందుకోసమేనేమో! ఎప్పూడూ మావాళ్ళు ఓ ఆయాని నాకు తోడుగా ఉంచి, పధ్నాలుగేళ్ళకే పెళ్ళి చేశేశారు…అప్పటికి దిలీప్…అదే … మిళింద్ వాళ్ల నాన్న …ఇంజనీరింగ్ సెకండ్ ఇయర్ లో ఉన్నాడు…మరో రెండేళ్లల్లో మాకు శోభనం…మరో రెండు సంవత్సరాల్లో మిళింద్ పుట్టుకొచ్చాడు… దిలీప్ ఆర్మీ ఆఫీసర్ కావడంతో అప్పుడప్పుడు తన తోటి ఆఫీసర్స్ తో డాన్సులు తప్పేవి కావు… ఓ రెండు మూడు సార్లు ‘…గీత…’ ని కూడా దాటాను…అదీ తన ప్రోత్సాహంతోనే !…’ అంది…ఆ ఙ్ఞాపకాల మత్తుతో ఆవిడ పెదాలమీద ఓ అందమైన చిరునవ్వు మెరిసింది…
… ఇంతలో ఆవిడ మొహం మీద కమ్మిన విషాదపు ఛాయల్ని దాచుకుంటూ మళ్ళీ మొదలెట్టింది…‘…మరో రెండేళ్ళ తర్వాత తను యుధ్ధంలో చనిపోవడం…అప్పటికే సెంట్రల్ సర్వీసెస్ ఎగ్జామ్స్ పాస్ ఐననాకు వెంటనే సెలక్షన్ రావడం జరిగిపోయాయి …మా అమ్మా,నాన్నల సహకారంతో మిళింద్ పెంపకం, కొత్త ఉద్యోగపు బాధ్యతల్తో కొన్నాళ్ళు బిజీ ఐపోయాను…. ‘…ఆ…’ శరీరపు అవసరాన్ని నా మనస్సు మర్చిపోయినా, నిండు యవ్వనం లో ఉన్న నా శరీరం…దాన్ని ఆకలిగా చూసే నా చుట్టూ ఉన్న మగాళ్ళు , ఆ రోజుల్లో దిలీప్ ఇచ్చిన ప్రోత్సాహం, రోజూ తింటూన్నఉప్పుకారాలు… ఆ…అవసరాన్ని మళ్ళీ మళ్ళీ గుర్తు చేయడం మొదలెట్టాయి…దాంతో …అప్పుడప్పుడు…అన్ని విధాలా సేఫ్ మగాళ్లనెంచుకుని… చాటుమాటుగా …కోరికల్ని తీర్చుకున్నానేగానీ …ఎదుగుతూన్న మిళింద్ భవిష్యత్తుని దృష్టిలో ఉంచుకుని మళ్ళీ పెళ్ళి చేసుకునే ఆలోచనని విరమించుకున్నాను…’ అంటూ చెప్తూంటే …‘..మిళింద్ కి, వాసుకీ ఈ విషయం తెలుసా?…’ అని అడిగింది వకుళ….
‘…ఎందుకలా అడిగారు?…’ అని ఎదురు ప్రశ్న వేసిందావిడ… ‘…ఇందాకా స్నాక్స్ తింటూన్నపుడు ఏదో సలహా కావాలన్నారు…మీ వాళ్ళు…’ అంది వకుళ…’ఏమిటో అది?…’ అంది ఆవిడ జాణతనంగా!…ఏమో! మిళిన్ ఐతే డాన్స్ టైం లో నాతో ఏదో మాట్లాడుతానన్నాడు…’ అన్నాను కొంటెగా…‘…వాసు కూడా అలాగే అన్నాడు…’ అంది వకుళ…నా వైపు చూసి కొంటెగా కన్ను గీటుతూ…ఇంతలో మంద్ర స్థాయిలో మ్యూజిక్ మొదలైంది…అంతవరకూ అటూ,ఇటూ పచార్లు చేస్తూన్నవాళ్ళు తమ టేబుల్స్ ని చేరుతున్నారు…
We are regularly reading this site stories. But not updating quickly