నేను వదల్లేదు – Part 3 141

ఇంక అన్ని షోలు అయిపోయిన తర్వాత కూడా మళ్ళీ నా ఆఫీసర్ సెల్యూట్ చెయ్యడం చూసిన రజియా నాకు ఫిదా అయిపోయింది.
8కి వాళ్ళ అమ్మా నాన్నా వచ్చేస్తారు అని గబగబా తదిగిణతొం చేసేసి కొంప నుంచి బయటపడ్డాను.
సరిగ్గా బయటకి అడుగుపెట్టే సమయంలో బండి మీద వెళ్తూ నా కంట పడ్డాడు మా ప్రిన్సిపాల్.
నా వైపు ఒక చూపు విసిరి బండి మీద వేగంగా వెళ్ళిపోయాడు. దొరికిపోయిన ఫీలింగ్ తో ఇంటికి బయలుదేరాను.
ఇంట్లో తొందరగా వచ్చేసాను అని ప్రశ్నించారు కానీ సమైక్యాంధ్ర ఉద్యమం వల్ల తొందరగా వదిలేసారు అని చెప్పి తప్పించుకున్నాను.
తర్వాత రోజు కాలేజీలో ఎక్కడ నా దూల తీరిపోతుందో అని భయంగా ఉన్నాను.
ప్రిన్సిపాల్ క్లాస్ కి వచ్చాడు. నిన్న రాని వాళ్ళందరూ బయటకి రమ్మని పిలిచాడు.
వెళ్ళాను.. నుంచున్నానూ..
“నిన్నెందుకు రాలేదు?” ప్రిన్సిపాల్ గొంతులో కసి వినిపించింది.
“సర్.. అదీ..”
“ఏంటో చెప్పు..” విసుగ్గా అరిచాడు.
“మా ఊర్లో సమైక్యాంధ్ర బంద్ సర్.. ఆపేశారు.”
“బంద్ ఆహ్?” ఆశ్చర్యంగా ప్రశ్నించాడు.
“అవును సర్” బొక్క ఏదైతే అదే అవుతుందని బొంకేశాను.
“నిన్న సాయంత్రం ఎక్కడ ఉన్నావు?” ఏదోలా ఇరికించి ఎదవని చెయ్యాలని అడిగాడు.
“మా ఇంట్లో.. కావాలంటే ఫోన్ చేసి కనుక్కోండి” కళ్లలో ఏం పీక్కుంటావో పీక్కో అన్న నిర్లక్ష్యం.
“నాకు ఈ సోది ఏం చెప్పకు. నువ్వు కాలేజీ కి రాలేదు అంతే” అన్నాడు.
“హా రాలేదు అయితే ఏం చేయమంటారు? చెప్పాను కదా బంద్ అని మీ ఇష్టం వచ్చింది చేసుకోండి” అని విసురుగా క్లాస్ కి వెళ్ళిపోయాను.
ముందే రజియా వాళ్ల పేరెంట్స్ పర్మిషన్ తీసుకోవడం వల్ల తనని కూడా ఏమీ అనలేకపోయాడు.
ఆ ఇరిటేషన్ పాపం మానేసిన మిగిలిన విద్యార్థుల వీపుల మీద పడింది.
ఆ రోజు నుంచి రజియాతో అన్నీ బ్యాడ్ బోయ్ పనులే.
కొన్ని రోజుల తర్వాత ఒక రోజు సాయంత్రం స్టడీ అవర్ లో కూర్చున్నాను. హఠాత్తుగా కరెంటు పోయింది.
అప్పటికే చిక్కని చీకటి పడుతుంది.
కాకపోతే అబ్బాయిలూ అమ్మాయిలూ వేరు వేరు గదుల్లో కూర్చుంటాం.
నేను లేచి బయటకి వచ్చేసాను.
రజియా గది ముందు నుంచి వెళ్తూ తనని టెర్రస్ మీదకి రమ్మని చెప్పాను.
తను భయం అన్నట్టు సైగ చేసింది.
నేను పర్లేదు వచ్చేయమని చెప్పి పైకి ఎక్కేసాను.
10నిముషాలు గడిచినా రాలేదు.
ఇంకొక 10 నిముషాలు చూద్దామా లేక వెళ్ళిపోదామా అని అలోచించి ఎలాగూ ఫాకల్టీ మొత్తం శశి స్కూల్ లో మీటింగ్ కి వెళ్ళారు, రెండు గదులకి ఒక ఇంచార్జ్ కూడా లేడు సర్లే పర్లేదు అనుకుని ఇంకొక 10 నిముషాలు వెయిట్ చెయ్యడానికే నిర్ణయించుకున్నాను.
సరే ఇంక రాదు వెళ్ళిపోదాం అనుకుని మెట్ల వైపు కదులుతున్న నాకు ఎవరో వస్తున్న అలికిడి అయ్యింది.
నేను ఎవరా అని వాటర్ ట్యాంక్ వెనకాల నక్కి ఉన్నాను.
గజ్జెల చప్పుడవుతుంది.
ఆహా వచ్చేది నా బిర్యానీ ప్యాకెట్ అని గోడ పక్కన నక్కాను.
రావడం రావడమే తలగడలా హత్తుకుపోయాను.
కానీ మెజర్మెంట్స్ తేడాగా ఉన్నాయి.