లేదు –
ఎలాగైనా –
ఎన్నికష్టాలొచ్చినా –
పస్తులుండైనా సరే డిగ్రీ పూర్తి చేయాలి.
ప్రస్తుతం ఒక అయిదు వందలు అప్పుగా లభించకల్గితే-
ఆ డబ్బుతో రూమ్ రెంట్,ఎక్జామ్ ఫీజ్,స్టడీ మెటీరియల్ కొనుక్కోవచ్చు.
ఐతే ఇప్పుడా డబ్బు ఎవరి దగ్గర అడగాలి?
ఇప్పటికే చాలా మంది స్నేహితుల దగ్గర అప్పు చేసి రుణస్తురాలినై ఉండడం వలన వేరే ఎవర్నో డబ్బు అడగాలి? అంటూ ఆలోచిస్తూ చాలారోజులు అన్నాహారాల్ని మానేసి ఆలోచించింది రంభ.
ఆమె ఆలోచనలు ఒక కొలిక్కి రాగానే –
లెక్చరర్ బలరాంగారి రూపం గుర్తుకు వచ్చింది.
తన పరిస్థితి పూర్తిగా తెలిసి అనేక పర్యాయాలు ఆర్థికంగా సహాయం చెయ్యడమే కాకుండా స్టడీనోట్స్ ఇస్తూ,ఫీజులు కట్టుతూ వచ్చిన బలరాంగారి రూపం ఆమె మనసులో పదిలంగా ఉండటం వలన వెంటనే కళ్లముందు ఆయన మెదిలారు.ఇప్పటి విషమపరిస్థితిలో అతను తప్ప మరొకరు సహాయకారిగా కనిపించలేదామెకళ్ళకి.
స్టడీ మెటీరియల్, నోట్స్ బుక్స్ ఇస్తూ చదువుకుంటూనే
టి.టి.సి పూర్తి చెయ్యటానికి సహాయపడ్డ బలరాంగార్నే డబ్బు సహాయం కోరక తప్పదు.మరో మార్గం కనిపించట్లేదు.కనుక వెంటనే బలరాంగార్ని కలుసుకొని తన దీనస్థితిని వివరించి సహాయాన్ని కోరి డిగ్రీ పూర్తి చేయాలన్న సంకల్పానికి వచ్చింది రంభ.
వెంటనే కాలేజికి వెల్లి బలరాంగారిని కలుసుకోవాలనే ఆలోచనతో ఏవో రెండు బుక్స్ ని చేతపట్టుకొని కాలేజికి బయలుదేరింది.
ఆమె కాలేజీకి వెళ్లిన తరువాత తెలిసింది.
బలరాంగారు మూడు రోజులు శెలవు పెట్టారని.
ఏదో ఊరు వెళ్ళటానికి సెలవు పెట్టారని తెలిసేసరికి రంభ కళ్ళవెంట నీళ్లు తిరిగాయి కంగారు మనసుకి చేరువయ్యింది.
ఫ్రెండ్స్ సలహా ప్రకారం ఒకసారి బలరాం గారి ఇంటికి వెల్లి వారు ఊరిలో ఉన్నారో లేదో చూసి రావాలనిపించింది రంభకి.
తక్షణమే బయలుదేరి బలరాంగారి ఇంటికి వచ్చేసింది.
ఆమె అక్కడికి వచ్చేసరికి ఇంటి తలుపులు వారగా వేసి ఉన్నాయి.
హల్ లో కూర్చొని టెలివిజన్ చూస్తున్నారు బలరాంగారు.
కాలింగ్ బెల్ నొక్కకుండానే వారగా వేసిఉన్న తలుపుల్ని తడుతూ “సార్” అంటూ పిలిచింది రంభ.
రెండు మూడుసార్లు పిలిచిన తరువాత ఆమె పిలుపు బలరాంగారి చెవులకి సోకింది.కూర్చున్న చోటునుండి కదలకుండానే “ఎస్ – కమిన్” అన్నాడు.
తలుపులని తోసుకొని లోనకు వచ్చింది.
ఆమెని గమనిస్తూనే “నీవా రంభా! రా – ఇలా వచ్చి కూర్చో…..” అన్నాడు బలరాంగారు.
అతని ఎదురుగా ఉన్న కుర్చీలో కూర్చుంది రంభ.
“సంగతులేంటి రంభా! విశేషం లేకుండా ఈ వేళప్పుడు రావు నీవు.చెప్పు ఏమి కావాలి నీకు? స్టడీ మెటీరియల్ ఏమైనా కావాలా?” అని అడిగారు బలరాంగారు.
“సార్…….!” సంకోచాన్ని వ్యక్తం చేసింది రంభ.
“సంకోచం దేనికి? నా దగ్గర పూర్తి స్వేచ్ఛ ఉంది నీకు? ఆ విషయం మరిచిపోకు.చెప్పు,ఏం కావాలి నీకు?”
“సర్…….విక్రం?”
“విక్రం…..?” అవును పాపం.అతను నీకు చాలా సహాయం చేస్తూ వచ్చాడింతకాలం! కానీ ఏంచేస్తాం? విధి వంచనకి ఎలాంటివారైనా గురికాక తప్పదన్నట్లుగా యాక్సిడెంట్లో అతను చనిపోయి నీకు అశాంతిని మిగిల్చాడు.ఈ విషయంలో నీకు చాలా అన్యాయం జరిగింది. తలుచుకుంటే నాక్కూడా బాధగానే ఉంది……ప్చ్!సరే…సరే….ఇప్పుడు అవన్నీ ఎందుకు చెప్పు?పాత విషయాలు గుర్తుకి తెచ్చి నీ మనసుని కష్టపెట్టలేను.ఇక చెప్పు నీకేం కావాలి…..” బాధని వ్యక్తం చేస్తూ అడిగాడు.
“సార్……”
“డబ్బవసరమైతే నా దగ్గర దాచకు” అంటూ లేచి నిల్చున్నాడు బలరాం గారు.
అప్పటికే భయంతో తన పైట చెదిరిన విషయాన్ని గుర్తించలేదు రంభ.
ఆమె పాలిండ్లు సగంవరకు బయటకి తన్నుకురావడాన్ని చూస్తూ…….
చెదిరిన మనసుకి చేరువై హుషారుగావచ్చి ఆమె ప్రక్కన కూచున్నాడు బలరాంగారు.
“చెప్పు పాపా! నా దగ్గర సంకోచం దేనికి? చెప్పు” అంటూ ఆమె భుజం మీద చెయ్యివేసాడు ఆప్యాయత నటిస్తూ.
అతనలా చేసేసరికి ఆమెలో ఉలికిపాటుకాని, తడబాటుకాని కనిపించలేదు.మామూలుగానే ఉండిపోయింది.తన తండ్రి లాంటివారనే ధోరణితో ఉండిపోయింది.
“చెప్పవేం రంభా! దాపరికం లేకుండా నీకేం కావాలో చెప్పు ” అన్నాడు.ఆమె భుజాల్ని నొక్కిపట్టుతూ.
“నాక్కొంచెం డబ్బు కావాలి సార్” గబాల్న చెప్పేసింది రంభ.
“ఎంతకావాలి సాఫీగానే” అడిగారు బలరాంగారు.
“ఐదొందలు”
“ఇప్పుడంత దేనికి?”
“రూం రెంట్ చెల్లించాలి.ఎక్జామ్ ఫీజు కట్టాలి”.
“ఓహ్హో…..సరే….సరే….డబ్బు ఇస్తానులే కానీ – నామాట వినాలి నువ్వు”
“మీ మాటని కాదనే ధైర్యం లేదు నాకు.చెప్పండి సార్”
“విక్రమ్ రూంలోనేగా నువ్వు ఉంటున్నది?”
“అవును సార్!”