పిన్ని రంభా 2 216

“అల్లుడుగారికి అన్యాయం చేయమని నేనంటంలేదు. నీ మనసు అతనిది.నీ శరీరతాపం ఇతరులది – ఈ నగ్న సత్యాన్ని గుర్తించగలిగితే ఇటు నీ కోర్కెలు తీరుతాయి అటు రాంబాబుపట్ల నీకున్న ప్రేమ మిగులుతుంది.
రెండు విధాలుగా నాయాన్ని పొందగలుగుతావు….. ఏమంటావు….”
నాకంతా అయోమయంగా ఉంది పిన్ని ” అంది ఆలోచనల్లోపడుతూ రంభ.
“భయపడుతూనే కూర్చుంటే కోర్కెలతో శృంగారం కృశించి పోవటం ఖాయం.బాగా ఆలోచించు”
“బాగా ఆలోచించటానికేముందిలేగానీ….నీ మాటల్లోని మర్మాన్ని గ్రహించగలిగాను.
కన్న తల్లివి కాకపోయినా స్వంత కూతురుకంటే ఎక్కువ శ్రద్ధతో నా బాగోగుల్ని గురించి ఆలోచిస్తున్న నీకు కృతజ్ఞతలు ఎలా చెప్పాలో అర్థంకావటంలేదు”
“నాపట్ల నీకేమాత్రం కృతజ్ఞత ఉన్నా తక్షణం నా మాటని గౌరవించు”
“గౌరవిస్తాను పిన్ని.నీవు చెప్పినట్లు నడుచుకుంటాను… ప్చ్…..కాన్నీ….ఎవర్ని ఎలా ఎంచుకోవాలో….?”
“ఎవరినో ఎందుకమ్మా? మండలాధ్యక్షుడు బిక్షంరెడ్డి కంటే అందగాడు ఒడ్డు పొడుగు గల్గిన యువకుడు మరొకడు లేరీ వూరిలో.అతన్నే లైన్లోకి తెచ్చుకో”
“ఎలా కుదురుతుంది పిన్నీ ?”
“అదే కుదురుతుంది.అతనెలాగో మీ స్కూలుకి విచారణ నిమిత్తం వస్తానన్నాడీరోజు.వచ్చాడా?”
“రాలేదు”
“రేపు తప్పక వస్తాడు…..కాబట్టి నీవెలాంటి తిప్పలు పడతావో పడు…..
కానీ అతన్ని రేపే లైనులోకి తెచ్చుకొనే ప్రయత్నంచెయ్యు..
అందమైన నీ శరీరాన్ని అతని ముందు ప్రదర్శించి…మళ్ళీ మళ్ళీ నిన్ను చూడాలన్న కోర్కెని కలిగించు అతని మనసులో ”
“ట్రై చేస్తాను”
“ట్రై కాదు.నీ ట్రైతో అతన్ని కూర్చోపెట్టాలి.రేపు సాయంత్రము శుభవార్తతో ఇంటికి తిరిగిరావాలి”
“అలాగే….”
“అయితే ఇంకేం….లే.స్టవ్ మీద వేడినీళ్లు పెట్టాను.వెళ్ళి స్నానం చేసిరా.ఈలోపులో భోజనం వడ్డిస్తా” అంటూ తృప్తిగా గాలిని పీల్చుకుంటూ లేచి నిలుచుంది తాయారమ్మ.
రంభ కూడా బెడ్ రూంలోకి వెళ్ళింది.
తన పిన్ని అమాయకత్వానికి మనసులోనే నవ్వుకుంటూ ఇప్పటికే బిక్షంరెడ్డి బలాన్ని తన బిలంలో దించుకున్నా గ్రహించలేకపోయింది పిచ్చి పిన్ని.
అయినా ఒక విధంగా చెప్పాలంటే పిన్ని దగ్గర లైను క్లియర్ అయింది గనుక భిక్షంరెడ్డిని ఏకంగా తన ఇంటికే రప్పించుకోవచ్చనే ఆలోచనకి వచ్చి సంతోషంగా నిట్టూరుస్తూ టర్కీ టవల్ని అందుకుని బాత్రూములోకి దూరింది.
మరుసటిరోజు యధాతథంగా నీటుగా టాయిలెటయి మ్యాచింగ్ డ్రస్సుని ధరించి స్కూలుకి బయలుదేరింది రంభ.
ఆమె స్కూలులోకి అడుగుపెట్టిందేగానీ ఆమె మనసు మనసులో లేదు.
ప్రతిక్షణం భిక్షంరెడ్డిని గురించి అతని బలప్రదర్శన గురించి ఆలోచిస్తూ పొడిపొడిగా పిల్లలకు పాఠాల్ని అప్పచెపుతూ, తడితడి ఆలోచనలతో గడుపుతూ ఉండిపోయింది.
ఎప్పుడు మధ్యాహ్నం అవుతుందా?
పిల్లలని ఏ క్షణంలో ఇళ్లకి పంపించాలా అని ఆలోచిస్తూ….
ఆవిర్లు క్రమ్ముతున్న శరీర తాపానికి చేరువైంది.
పిల్లలకి పాఠాల్ని వల్లిస్తూనే మధ్యమధ్యలో వీధిలోకి తొంగిచూస్తూ బిక్షంరెడ్డి రాకకొరకు వీక్షించసాగింది.
క్షణాలు…..
నిమిషాలుగా…..
నిమిషాలు……
గంటలుగా…….
గడచిపోగా…..
ఓ పావుగంట ముందుగానే స్కూలుని వదిలిపెట్టింది.
బిలబిలమంటూ పిల్లలందరూ ఇళ్లకి వెళ్ళిపోగానే తన బ్యాగుని చేతిలోకి తీసుకుని పర్సనల్ రూంలోకి వచ్చి కూర్చుంది.
వంటరిగా కూర్చున్న ఆమె మనసులో మన్మధబాణాలు చోటుచేసుకున్నాయి.
ఒక్కటే తాపం….
ఒక్కటే కోరిక……
ఒక్కటే గుల…..
ఒక్కటే ఆలోచన……