పిన్ని రంభా 641

“అద్దె ఎంత?”
“నెలకు మూడువందలు”
“అంత డబ్బు విక్రమ్ బతికుంటే భరించేవారు.నీవు భరించడం కష్టం కాబట్టి ఒక పని చెయ్యి”
“ఏం చేయమంటారో చెప్పండి”
“నీవు వెంటనే ఆ రూం ని ఖాళీ చెయ్యి”
“ఖాళీ చేస్తే”
“ఎక్కడ ఉండాలంటావు- అంతేగా?”
“అవును సార్”
“ఈ మూడు నెలలు అద్దెకి భరించడం కష్టం కనుక,వెంటనే ఇక్కడికి వచ్చెయ్యి”
“సార్”
“అవును పాపా! మీఅంటీ నాలుగు నెలలవరకు ఊరి నుంచి రాదు.నాకు బోర్ గా ఉంటుంది కూడా.నీవు ఇక్కడకి వస్తే నాకు కాలక్షేపం నీకు అద్దె బాధ తప్పుతుంది. పైగా నీవిక్కడ ఉంటే స్టడీస్ లో నీకున్న డౌట్స్ అన్నీ తీర్చుకోవచ్చు”
“ఆ…..ప్చ్……సా…..ర్……” సంతోషం తాండవించింది రంభ ముఖంలో.
“అప్పుడే అంత సంతోషం తగదు రంభా! నేను చెప్పినట్లు చేస్తేనే నీకూ నాకూ ఆనందం.”
“సరే సార్! చెప్పినట్లుగానే ఇప్పుడే వెళ్లి రూం ని ఖాళీ చేసి వచ్చేస్తాను” అంటూ హుషారుగా లేచి నిల్చుంది రంభ.
అప్పుడామె పైట పూర్తిగా జారిపోయి ఘనమైన ఆమె వక్ష సంపద వయసు పొగరుని తెలిపే లోతయిన బొడ్డు చూడముచ్చటగా కనిపించాయి బలరాంగారి కళ్ళకి. గుటకలు మ్రింగుతూ వాటివంకే చూస్తూ ఉండిపోయాడు. అతని చూపులు పసిగట్టి బెదురుగా ముఖం పెట్టింది రంభ.
ఆమె ముఖాన్ని చూసి చిలిపిగా నవ్వుతూ లేచి తనే ఆమె పైట సర్దాడు.సర్దేటప్పుడు ఆమె ఎడమ చనుగుబ్బని నొక్కిపెట్టాడు.”క్యారీ ఆన్ పాపా” అంటూ అక్కడినుండి కదిలి వెళ్ళి ఇనుప బీరువాలోని డబ్బునితీసి ఐదొందల
రూపాయలు ఆమె చేతికి అందించాడు.”త్వరగా సామాన్లు సర్దుకొని వచ్చేయాలి” అంటూ.
“అలాగే సార్! ఒక గంటలోగా వచ్చేస్తాను” బలరాంగారి చేతినుండి డబ్బు అందగానే అంతకి క్రింద బలరాంగారి చేతివాటాన్ని మరచిపోయి హుషారుగా బయటకి పరుగెత్తింది రంభ.
రాత్రి ఏడుగంటలు దాటింది.
ఫ్రెష్ గా స్నానం చేసి తెల్లటి లాల్చీ,లుంగీ ధరించారు బలరాంగారు.
అతని బెడ్ రూం పక్కనవున్న రూం ని రంభ కి కేటాయించడం వలన ధైర్యంగా వచ్చి అందులో దిగి సామాన్లు సర్దుకుంది రంభ.రెండు వంటగిన్నెలు,నాలుగు గాజుగ్లాసులు,రెండు కంచాలు,ఒక కిరసనాయిలు స్టవ్ తోపాటుగా మంచినీళ్ల కూజాతో వచ్చిన ఆమె వాటిని అరగంటలో సర్దుకుంది.తరువాత స్నానంచేసివచ్చి వంట వండుకోవడానికి బియ్యం కడిగే ప్రయత్నానికి పూనుకుంది.కానీ ఆమెకి ఆ అవకాశం ఇవ్వలేదు బలరాంగారు.ఎక్జామ్స్ పూరయ్యేవరకు తను వండిన వంటల్ని తినాలని హెచ్చరికగా చెప్పాడు.
అతని ప్రేమని అనురాగాన్ని తలచుకొని ఉప్పొంగిపోయింది రంభ.
తను జీవితంలో మరిచిపోలేనంత అనుభూతిగా నిలిచిన బలరాంగారిని మనసులోనే అభినందించింది.వెంటనే అతని కోర్కెని అంగీకరించింది.
వంట వండుతున్న బలరాంగార్కి సహాయం చేస్తూ ఉండుటకు నిర్ణయించింది.
అలా –
ఆరోజు మొదలుకొని –
ప్రతిరోజూ –
రెండుపూటలా –
బలరాంగారి చేతివంటల్ని తింటూ –
సరదాగా సంతోషంగా గడుపుతూ –
రాత్రులు చాలా పొద్దుపోయేంతవరకు బలరాంగారి చేత తనకి డౌట్స్ ఉన్న లెసన్స్ ని చెప్పించుకుంటూ హాపీగా ఉండిపోయింది రంభ.
ఇదిలా ఉండగా –
ఓ నెలరోజుల వ్యవధిలో –
సరియిన తిండి –
వేళకు నిద్దుర –
ఆహ్లాదకర వాతావరణం –
ఇవన్నీ రంభ కి సహకరించాయి.
రంభ శరీర ఛాయ రంగు తేలింది.
పచ్చదనాన్ని సంతరించుకుని –
అవయవ పొందికలో మరికాస్త బలాన్ని చేకూర్చుకుంది.
ఆమె అందాలు నునుపు తేలటం వలన –
వాటిని చూస్తూ తట్టుకోలేక పోతున్నాడు బలరాంగారు.
అతని మనసులో కోర్కె ఉన్నా పైకి వెల్లడించలేక మౌనంగా ఉంటూ వస్తున్నాడు.
కానీ రంభ పరిస్తితి వేరుగా ఉంది.
రాత్రిల్లు పడుకున్న తరువాత నిద్రపట్టడంలేదామెకి.
శృంగారానికి అలవాటు పడ్డ ప్రాణం ఆమెది.
కోర్కెల సెగలు వెళ్లగక్కుతున్న పరువం ఆమెది.
విక్రమ్ తో వరసవీడక తొమ్మిదినెలపాటు సుఖించిన ప్రాణం ఆమెది.
ఇప్పుడు ఆగమంటే ఆగగలదా?
అందుకే బెడ్ మీద పడుకున్న ప్రతిక్షణం విక్రమ్ రావటం. సుందరం బలవంతంగా అనుభవించడంలాంటి సంఘటన గుర్తుకి రావటం వలన వంటరి బెడ్ మీద బట్టలు వూడతీసుకొని తలగడని తొడల సందుల్లో దూర్చుకొని వక్షోజాలని నలుపుకుంటూ మదన ద్వారంలో ఊటలు పుట్టించుకుంటూ భారంగా గడుపుతూ కన్నీళ్లతో స్నేహం చేయసాగిందామె.ఆ క్షణంలో ఏ మగాడు కనిపించినా అతనిలో కోరికలని రెచ్చకొట్టి తన కోర్కెల్ని తీర్చుకోవాలని ఆరాటం కలిగిందామెకి.
ఒక విధంగా చెప్పాలంటే –