—————- నిజం చెప్పాలి అంటే, జాను అమెరికా వెళ్ళాక నేను ఎక్కువ ఇంట్లోనే ఉండిపోయాను…..ఎందుకో తెలియని స్తబ్దత….అన్ని ఉన్న ఎదో తెలియని వెలితి జీవితంలో…..ఒంటికి సుఖం దొరుకుంది కానీ….ఇంకా ఇంకా ఎదో కోరుకుంటుంది మనసు….పదే పదే…..సిరి జ్ఞాపకాలు మనసులో ముళ్ళు లా గుచ్చుకుంటున్నాయి…..నేను ఎక్కువగా ఇంట్లోనే ఉండడం గమనించి, ఒక రోజు అమ్మ నా పక్కన కూర్చొని “ఏంటి కన్నా…..ఈ మధ్య ఇంట్లోనే ఉంటున్నావు……ఒంట్లో బాగోలేదా….”అంది అనునయంగా. “ఏంలేదు …అమ్మ…..బయట కూడా పెద్దగా పని ఏమిలేదు….అందుకే…..”అంటూ ఆపాను. “కన్నా….ఇరవయి ఏడూ కి వొచ్చావు…..ఇప్పుడైనా పెళ్లి చేస్కో….అన్ని సర్దుకుంటాయి….బందువులు చాల మంది అడుగుతున్నారు నీకు పిల్లను ఇస్తాము అని….అందులో నీకు నచ్చిన అమ్మాయి ని పెళ్లి చేస్కో…..నా మాట విను….చిన్న వయసులోనే అన్ని సాదించావు…..ఈ పెళ్లి ఒకటి నా చేతుల మీదుగా ఐ పొతే నాకు కూడా తృప్తిగా ఉంటుంది…..”అంది అమ్మ. నేను అమ్మ వొడిలో పడుకున్నాను ఏమి మాట్లాడకుండా. ఈ మధ్య నిద్ర సరిగా లేకపోవడం వల్లనేమో అలాగే అమ్మ వొడిలో పడుకుండి పోయాను.
చటుక్కున మెలుకువ వొచ్చి లేచి కూర్చున్నాను. “ఏమైంది రా….అలా లేచావు సడన్ గా…..”అంది అర్ధం కానట్టుగా అమ్మ. “సారీ….అమ్మ నిద్ర పట్టేసింది…..”అంటూ లేచి బాత్రూం లో కి వెళ్లి షవర్ కింద నిల్చున్నాను. నీళ్లు తల మీద ధారగా పడుతుంటే కొంచెం రిలీఫ్ అయినట్టుగా అనిపించింది.
ఇంట్లో ఉంటె ఏదోలా అనిపించి రెడీ అయ్యి కారు తీస్కొని బయటకు వెళ్ళాను.
ఎప్పుడైనా ఏదోలా ఉంటె లాంగ్ డ్రైవ్ కి ఒంటరిగా వెళ్లడం అలవాటు. ఆ రోజు కూడా ఎం చేయాలో అర్ధం కాలేదు….ఎవరిని కలవాలని అని కూడా అనిపించలేదు….అలా డ్రైవ్ చేస్కుంటూ వెళుతున్నాను….సడన్ గా సైడ్ రోడ్ నుండి స్కూటీ వొచ్చింది. బ్రేక్ గట్టిగ నొక్కాను. ఐన కూడా కారు వెళ్లి స్కూటీ కి డాష్ ఇచ్చింది. క్షణాల్లో స్కూటీ కిందపడిపోవడం కారు ఆగిపోవడం జరిగింది. ఇంజిన్ ఆఫ్ చేసి డోర్ తీస్కొని కిందకు దిగాను. స్కూటీ మీద ఎవరున్నారో కూడా గమనించలేదు నేను హఠాత్తుగా జరిగిన ఆ సంఘటనకి. డోర్ తీస్కొని బయటకు వొచ్చానో లేదో జనాలు పోగయ్యారు. “ఏంటి రా….చూసుకొని కారు నడుపక్కర్లా……డబ్బు మదమా….”అంటూ ఒకడు నా కాలర్ పట్టుకున్నాడు. “ఓయి….అందులో నా తప్పేమి లేదు……”అని అంటూ ఉండగానే చేయి ఎత్తాడు. వాడి చేయిని అలాగే పట్టుకున్నాను అసలే ఫ్రస్ట్రేషన్ లో ఉన్నాను గట్టిగ వెనక్కు నెట్టేసాను వాడిని కోపంగా. ఇంతలో ఒక అమ్మాయి వొచ్చింది మా మధ్యకు. వాడి వైపు చూసి “హలో….అతని తప్పేమి లేదు….అనసరంగా ఇష్యూ చేయకండి…..”అంది వాడితో కోపంగా. వాడు నా వైపు కోపంగా చూసి అక్కడనుండి తప్పుకున్నాడు, వాడి తో పాటు ఒక్కొక్కరు వెళ్లిపోయారు, అనవసరంగా వొచ్చాము అన్నట్టుగా మా వైపు చూసుకుంటూ. ఒంటికి అంటుకున్న మట్టిని దులుపుకుంటూ “సారీ…అండి….నాదే తప్పు…చూస్కోకుండా వొచ్చాను….అక్కడికి మీరు చాల కంట్రోల్ చేసారు కారుని, లేదంటే నేను హాస్పిటల్ లో ఉండాల్చి వొచ్చేది…..”అంది నా వైపు చూసి. నేను ఆ సంఘటననుండి కొంచెం కోలుకొని “ఇట్స్ ఓకే…మీకేమి దెబ్బలు తగల లేదు కదా …..”అన్నాను తన వైపు చూసి. “నో….ఐ అం ఫైన్…కానీ…..”అంటూ నా వైపు చూసింది. నేను ఏంటి అన్నట్టుగా చూసాను. తాను కారు వైపు చూసింది. నేను అటు వైపు చూసాను. కారు ఫ్రంట్ డామేజ్ అయ్యింది, స్కూటీ వెనక భాగం తో పాటు. స్కూటీ తో పోల్చుకుంటే కారు కె ఎక్కువ డామేజ్ అయ్యింది. “సారీ అండి…కారు బాగా డామేజ్ అయినట్టుగా ఉంది…..నేను పే చేస్తాను…ఎంత అవుతుంది….”అంది పర్సులో చేయి పెట్టి డబ్బులు వెదుకుతూ. “ఇట్స్ ఓకే……పర్వాలేదు…”అన్నాను. “లేదు..లేదు…..ఇట్స్ absolutely మై మిస్టేక్ ….ఒక రెండు వేలు అవుతుందా…” అంది నా వైపు చూసి పర్సు లో నుండి డబ్బు తీస్తూ. “పరవాలేదు….మీ స్కూటీ కి కూడా డామేజ్ అయ్యింది….దాన్ని రిపేర్ చేయించండి….”అన్నాను తన వైపు చూసి. “నిజం చెప్పండి …చాల డామేజ్ అయ్యింది కదా….మనీ కూడా ఎక్కువే అవుతుంది కదా….నా దెగ్గర ఈ రెండు వేలే ఉన్నాయి….honest గా చెప్పాలంటే…నేను నిన్ననే జాబ్ లో జాయిన్ అయ్యాను….సాలరీ రావడానికి నెల పడుతుంది…వొచ్చాక మీకు ఇస్తాను…..”అంది ఇబ్బంది పడుతూ.
“ఇట్స్ ఓకే…..మనీ ఏమి అవసరం లేదు…..ఐ కెన్ మేనేజ్…..మీరు వెళ్లి స్కూటీ రిపేర్ చేయించండి…”అన్నాను. తాను నా వైపు రెండు క్షణాలు చూసి “ఐ అం …మేఘన….”అంది నా వైపు చేయి చాపి. “ఐ అం విగ్నేష్…..”అంటూ తనతో చేయి కలిపాను.
ఇది జరిగాక కొన్ని రోజులకి నేను మర్చిపోయాను, నా పనిలో బిజీ అయిపోతూ. ఒకరోజు బయట నుండి ఇంటికి వొస్తున్న మధ్యలో ఆకలేసి, KFC దెగ్గర ఆపి లోపలి వెళ్లి ఫుడ్ ఆర్డర్ చేశాను. ఫోన్ మోగుతుంటే జోబులో చేయిపెట్టి ఫోన్ తీసి నెంబర్ చూడకుండానే “హలో…”అన్నాను. “హాయ్…..థిస్ ఇస్ …మేఘన…..”అంది. సడన్ గా గుర్తురాలేదు, ఈ మేఘన ఎవరు అని అనుకుంటూ ఆలోచిస్తున్నాను. “గుర్తుపట్టలేదు కదూ….అదే అండి…కారు ఆక్సిడెంట్…..స్కూటీ…..”అని తాను అంటూ ఉంటె, గుర్తుకు వొచ్చి “యా..యా…ఐ గాట్ ఇట్….హాయ్….”అన్నాను నా నెంబర్ తన దెగ్గరకు ఎలా వొచ్చిందో అర్ధం కాక. “థాంక్స్….గుర్తుపట్టారు…..”అంది తను. “అవును….హౌ యు గాట్ మై నెంబర్…..”అన్నాను నేను. “అదో పెద్ద స్టోరీ లెండి….తర్వాత చెప్తాను…..అవును మీరు ఎక్క్డడ ఉన్నారు….”అంది తను. “KFC ….ఎం జి రోడ్….”అన్నాను. “అక్కడే ఉండండి…నేను వొస్తున్నాను ….”అని disconnect చేసింది ఫోన్. ఈ అమ్మాయికి నా నెంబర్ ఎలా దొరికింది, తన పేస్ ని visualize చేసుకోవడానికి ట్రై చేశాను. అంతగా గుర్తు రాలేదు, ఎదో మసక మసకగా అంతే.
తింటూ గ్లాస్ లో నుండి బయటకు చూసాను. స్కూటీ స్టాండ్ వేస్తూ కన్పించింది తనను చూడగానే గుర్తుపట్టాను. KFC లోపలికి వొస్తూ అటు ఇటు చూస్తున్న తనవైపు చేయి చూపాను. తను నవ్వుకుంటూ నా దెగ్గరకు వొచ్చి ఎదురుగ కూర్చుంది.
తనకు కూడా ఆర్డర్ చేశాను. “మా ఆఫీస్ దెగ్గర్లోనే ….అందుకే వొస్తాను అన్నాను…..”అంది, పర్సు లో నుండి ఒక కవర్ తీసి టేబుల్ మీద పెడుతూ. “అవును నా నెంబర్ ఎవరు ఇచ్చారు…..”అని అడిగాను. “మీ అమ్మ గారు…..”అండి నవ్వుతు. “అమ్మనా. ….”అంటూ అర్ధం కానట్టుగా చూసాను తన వైపు. “ఆ రోజు మీ నెంబర్ తీసుకోవడం మర్చిపోయాను….అది మీరు వెళ్లిపోతుంటే గుర్తొచ్చింది…..వెంటనే కార్ నెంబర్ నోట్ చేసుకున్నాను….RTA ఆఫీస్ లో నాన్నగారి ఫ్రెండ్ పని చేస్తాడు…..సో…. మీ అడ్రస్ తెలుసుకున్నాను……అలా మీ అమ్మగారితో కలిసే అవకాశం వొచ్చింది….”అంది చొరవగా. నేను నవ్వుతు తన వైపు చూసి “నా అడ్రస్ ఎందుకు తెలుసు కున్నారు…”అన్నాను. “అయ్యో….మీకు డబ్బులు ఇవ్వాలి కదండీ….ఆరోజే చెప్పాను కదా సాలరీ వొచ్చాక ఇస్తాను అని…..”అంది నా వైపు చూసి. “చ..చ..వొద్దు….మీ ఫస్ట్ సాలరీ మనీ ఇలా ఇవ్వొద్దు …మీ ఇంట్లో వాళ్ళకో….మీకో ఎప్పుడు గుర్తుండి పోయేట్టుగా ఏదైనా కొనండి….”అన్నాను. “భలే వారే…ఎదుటి వాళ్ళకి నష్టం చేసి ….మనము హాయి గా ఎలా ఉండగలుగుతాము….పర్వాలేదు..ఆ కొనేదేదో వచ్చే నెల ఐన కొనుక్కుంటాను….”ఏముంది అందులో అన్నట్తుగా చూసి కవర్ నాకు ఇవ్వపోయింది. “అది కాదు……నీ పేరు..నీ పేరు ….”అని నేను గుర్తుకు తెచ్చుకునేందుకు ట్రై చేస్తుంటే “మేఘన…….ఇప్పుడే ఫోన్ లో చెప్పాను కదండీ…..”అంది మెల్లిగా. “సారీ….సారీ….మర్చిపోయాను….పర్లేదు మేఘన….నువ్వు ఉంచుకో…”అన్నాను తన వైపు చూసి. అంతలో బేరర్ ఆర్డర్ చేసింది తీసుకొచ్చాడు. కవర్ టేబుల్ మీద పెట్టింది మేఘన. అతను సర్వ్ చేసి వెళ్ళాక, “ప్లీజ్ తీస్కోండి….”అంది నా వైపు చూసి. “ఆకలేస్తుంది ….ఫస్ట్ తినండి…..”అన్నాను నవ్వుతు తన వైపు చూసి. “అవును…నాకు కూడా….నేను ఈ రోజు లంచ్ కూడా చేయలేదు……”అంది నవ్వుతు. తాను తింటూ “అవును మీరు ఎం చేస్తారు…..”అంది నా వైపు చూసి. “నథింగ్ ….ఎదో ఇలా తింటూ తిరుగుతాను…..”అన్నాను తన వైపు చిరునవ్వుతో చూస్తూ. “ఐతే మీ నాన్నగారు బాగా సంపాదించి ఉండాలి….మీ ఇల్లు కూడా చాల బాగుంది “అంది తింటూ. “నాన్న గారు లేరు…..”అన్నాను. సారీ అన్నట్టుగా నా వైపు చూసి “నిజం చెప్పండి …ఎం చేస్తారు మీరు….”అంది. “నిజమే చెప్తున్నాను….ఇలా తింటూ తిరుగుతాను…”అలాగే చిరునవ్వుతో చూస్తూ. “అలా ఊరికే తిరిగే వాళ్ళు ఐతే ఆ రోజే నాతో గొడవ పడి డబ్బులు తీసుకునే వారు…”అంది. నేను నవ్వుతు చూస్తూ “అంత కాళీ కాదు కానీ….ఎదో కొద్దిగా స్టాక్ మార్కెట్ లో ఇన్వెస్ట్ చేస్తుంటాను…..”అన్నాను. “వావ్…నిజమా….అక్కడ ఇక్కడ జాబ్స్ చేసేకంటే అదే బెటర్….లెండి…..ఐతే బానే సంపాదిస్తున్నారన్నమాట…..”అంది నా వైపు నవ్వుతు చూస్తూ.
నేను ఆ రోజు చాల కష్టపడాల్సి వొచ్చింది డబ్బులు తీసుకోకుండా ఉండడానికి. అడపా దడపా మధ్య మధ్య ఫోన్ చేసేది ఫ్రెండ్లీ గా మాట్లాడేది. తన న్యూ జాబ్ గురించి, మధ్య మధ్య నా స్టాక్ మార్కెట్ ఎలా ఉంది లాంటివి, అమ్మ గురించి, తను అడిగిన దానికి జవాబు ఇవ్వడమేకాని తన గురించి ఎప్పుడు అడగలేదు నేను, ఐ మీన్ వాళ్ల ఇంట్లో వాళ్ల విషయాలు.
ఒక రోజు సండే 11 గంటలు ఇంటికి వొచ్చింది. నేను ఇంకా లేవలేదు, నైట్ ఫ్రెండ్ birthday పార్టీ ఉండడం వల్ల early hours లో ఇంటికి వొచ్చాను. మంచి నిద్రలో ఉంటె అమ్మ వొచ్చి లేపింది నా కోసం ఎవరో వొచ్చారు అని. నేను నిద్ర మత్తులో అలాగే బయటకు వొచ్చాను, షార్ట్ మాత్రం వెస్కొని. తాను నవ్వుతు నా వైపు చూసింది. తను ఇంటికి వొస్తుంది అని ఎక్సపెక్ట్ చేయని నేను అయోమయంగా తన వైపు చూసి హాయి చెప్పాను, అప్పటికి గాని గుర్తుకు రాలేదు నేను షర్ట్ లేకుండా ఉన్నాను అని. జస్ట్ ఏ మినిట్ అంటూ నేను నా బెడ్ రూమ్ లోకి వెళ్తుంటే “ఆంటీ ….ఈ రోజు నా బర్త్ డే …స్వీట్ ఇద్దాము అని వొచ్చాను….”అని అమ్మతో చెప్తున్న మాటలు వినపడేసరికి వెళ్ళేవాడిని ఆగి వెనకకు వొచ్చి తనకు షేక్ హ్యాండ్ ఇచ్చి హ్యాపీ birthday అని చెప్పాను. హాఫ్ నేకేడ్ గా ఉన్న నన్ను చూసి కొంచెం సిగ్గుపడుతూ థాంక్స్ అంది.
నేను వెళ్లి రెడీ అయి వొచ్చేలోపు అమ్మతో మాట్లాడుతుంది పక్కన కూర్చొని. ఆ అమ్మాయి కలుపుగోలు తనం కి అమ్మ బాగా ఇంప్రెస్స్ అయినట్టుగా ఉంది. ఇంట్లో మనిషి లాగే ఆప్యాయంగా మేఘనతో మాట్లాడుతుంటే “మా అమ్మను బాగా ఇంప్రెస్స్ చేసినట్టున్నావు….”అంటూ వెళ్లి అమ్మ కు ఇంకో పక్క కూర్చున్నాను. “అవును రా….అమ్మాయి బర్త్ డే అంటూ స్వీట్ తీస్కొని వొచ్చింది ….గిఫ్ట్ ఏమి ఇవ్వవా….”అంది నా వైపు చూసి నవ్వుతు. అమ్మ అలా అంటుందని ఎక్సపెక్ట్ చేయని నేను ఎదో అనేలోపు “లేదు ఆంటీ…..అలాంటిది ఏమి అవసరం లేదు…..తనకు ఫోన్ చేశాను స్విచ్ ఆఫ్ వుంది…..అందుకే ఇంటికి వొచ్చాను….మిమ్మల్ని కూడా కలిసినట్టుగా ఉంటుంది అని…”అంటూ అమ్మ వైపు చూసింది. “పర్లేదు అమ్మ….నువ్వు ఎప్పుడు కావాలంటే అప్పుడు ఇంటికి రా….”అంది ఆప్యాయంగా అమ్మ. నేను మేఘన వైపు చూసి “నా ఫోన్ ఛార్జింగ్ అయిపొయింది నైట్….మర్చిపోయాను ఛార్జింగ్ పెట్టడం…..అవును….ఎం గిఫ్ట్ కావాలి నీకు….”అన్నాను. “ఒరేయి….ఎవరైనా అలా అడుగుతారా…గిఫ్ట్ ఎం కావాలి అని….మనకు నచ్చింది ఇవ్వాలి గాని….”అంది అమ్మ. అమ్మ సంతోషం గా ఉండడం నాకు చాల సంతోషం అనిపించి “మా అమ్మను ఇలా సంతోషం గా చూసి చాల రోజులు అయ్యింది…నీకు వీలు ఉన్నప్పుడల్లా వొచ్చి అమ్మను కలిసి వెళ్తుండు…..”అన్నాను నాకు కూడా సంతోషం వేసి. “వీడు అంతే అమ్మ…ఏమి అనుకోకు….ఏదున్నా ముఖం మీదే చెప్తాడు….”అంది నా తల మీద చిన్నగా కొడుతూ, అందరి తల్లుల్లాగే అమ్మ కూడా. “పర్వాలేదు ఆంటీ..వీలు ఉన్నప్పుడల్లా మీతో కలవడానికి తప్పక వొస్తాను…..గిఫ్ట్ లాంటివి ఏమి వొద్దు…”అన్న కూడా అమ్మ పట్టుబట్టి మరి నాతో గోల్డ్ చైన్ తెప్పించి తనకు ఇచ్చింది.
అమ్మ తన వల్ల కొంచెం సంతోషం గా ఉండడం వల్ల కాబోలు నేను తనతో ఇంకా క్లోజ్ అయ్యాను. కొద్ది కాలంలోనే బెస్ట్ ఫ్రెండ్స్ అయ్యాము. ఎంతలా అంటే నా జీవితంలో జరిగిన అన్ని సంఘటనలు తనతో షేర్ చేసుకున్నాను. క్రమ క్రమంగా మా స్నేహం, మా రెండు కుటుంబాల మధ్య కూడా స్నేహానికి దారి తీసింది. ఉన్నంతలో వాళ్ళు కూడా హాయిగానే ఉన్నారు. మేఘన ఒక్కతే కూతురు. చిన్న ఇల్లు ఐన కూడా సొంత ఇల్లే. మేఘన తల్లిదండ్రులు కూడా మా ఇంటికి రావడం, అమ్మ కూడా వాళ్ళింటికి నేను లేకుండా కూడా వెళ్లడం అలా మా మధ్య ఒక బంధం లాంటిది ఏర్పడింది.
కొన్ని రోజుల తర్వాత ఒక రోజు ఉన్నట్టుండి అమ్మ నాతో “ఎరా….నేను నిన్ను ఒకటి అడగనా…..”అంది టిఫిన్ చేస్తున్నపుడు. ఏంటి అన్నట్టుగా అమ్మ వైపు చూసాను. “అది కరెక్టో కాదో నాకు తెలియదు రా….కానీ మేఘన నీకు భార్య అయితే బాగుంటుందని నాకు అనిపిస్తుంది….కొన్ని రోజులుగా ఆలోచిస్తున్నాను…..నీతో చెప్తాము అని….చూడడానికి ఈడు జోడు కూడా బాగుంటుంది మీ ఇద్దరిది…”అంటూ నా వైపు చూసింది. నేను అమ్మ అలా అడుగుతుంది ఊహించనైనా ఊహించలేదు. “అమ్మ….తను నా ఫ్రెండ్ మా…..నేను ఎప్పుడు తన గురించి అలా ఆలోచించలేదు…..నాకు పెళ్లి చేయాలనే తొందర్లో నువ్వు ఏదేదో ఉహించుకోకు….తనకు కూడా నా మీద అలాంటి ఉదేశ్యం ఉన్నట్టుగా ఎప్పుడు అనిపించలేదు…” అన్నాను అమ్మ వైపు చూసి. తర్వాత అమ్మ ఏమి మాట్లాడలేదు.
నేను మాములుగా బయటకు వెళ్ళాను.
సాయంత్రం అమ్మ నాకు ఫోన్ చేసింది మేఘన ఇంటికి రమ్మని, తను అక్కడే ఉన్నాను అంది. నాకు అర్ధం కాలేదు. నేను మేఘన ఇంటికి వెళ్లేసరికి అమ్మ మేఘన తల్లిదండ్రులతో నవ్వుతు మాట్లాడుతుంది. మేఘన కోసం చూసాను. “మేఘన ఇంకా రాలేదు రా…”అంది అమ్మ నవ్వుతు. అక్కడి పరిస్థితులు చూసేసరికి అమ్మ వాళ్ళను మేఘనతో నా పెళ్లి కి వొప్పించిందని అర్ధం కావడానికి ఎక్కువ సమయం పట్టలేదు. నాకు అంత అయోమయంగా ఉంది. నేను ఎప్పుడు మేఘన ని ఆ అంగెల్ లో చూడలేదు. ఒక మంచి స్నేహితురాలిగా మాత్రమే చూసాను. తను కూడా నన్ను అలాగే భావిస్తుందని నా గట్టి నమ్మకం. వాళ్ళ మాటలను బట్టి ఇంకా ఈ విషయం మేఘనకు తెలియదని నాకు అర్ధం అయ్యి, కొంచెం uneasy గా ఫీల్ అయ్యాను.
ఇంతలో మేఘన కూడా వొచ్చింది, తనను కూడా నాకు మల్లె ఫోన్ చేసి పిలిచారు అని అర్ధం అయ్యింది. తను వొచ్చి నా పక్కన కూర్చుంది “ఏంటి ఏదైనా ప్రోగ్రాం నా…..మూవీ నా లేక ఎక్కడికైనా డిన్నర్ కా….”అంటూ నవ్వుతు అడిగింది నన్ను. నాకు ఎం మాట్లాడాలో అర్ధం కాలేదు. మేఘన నాన్నగారు కల్పించుకొని అసలు విషయం చెప్పాడు. తన పేస్ రంగులు మారడం నా దృష్టిలో పడేసరికి ఎదో తెలియని un easy లాంటిది కలిగి ఇబ్బందిగా కదిలాను. కొన్ని క్షణాలు నిశ్శబ్దం. “నాన్న నేను ఒకసారి పర్సనల్ గా విగ్నేష్ తో మాట్లాడాలి….”అంది పొడి పొడిగా. సంతోషంగా మేఘన ఒప్పుకుంటుందను కున్న పెద్దవాళ్ళు ఒకరి ముఖాలు ఒకరు చూసుకున్నారు అర్ధం కాక. తను లేచి నిల్చొని తన రూమ్ వైపు వెళ్తుంటే నేను అమ్మ వైపు చూసాను, అమ్మ నువ్వు కూడా వెళ్ళమన్నట్టుగా నా వైపు చూసింది, నేను మేఘన ను అనుసరించాను.
రూమ్ లోకి వెళ్ళగానే “విగ్నేష్…మీకు ఇది ముందే తెలుసా….”అంటూ నా వైపు చూసింది మేఘన ఎలాంటి ఫీలింగ్ లేకుండా, ఎదో ఇప్పుడే మొదటిసారి కలిసినట్టుగా. లేదు అన్నట్టుగా తల ఆడించాను. కొంచెం సేపు ఇద్దరి మధ్య మౌనం. తను కుర్చీలో కూర్చుంటూ నన్ను కూర్చోమన్నట్టుగా చూసింది. నేను కూర్చొని తన వైపు చూసాను. తను నా కళ్ళలోకి చూసి “నన్ను పెళ్లి చేసుకోవాలి అని నీకు నిజంగా ఉందా……”అంది. అది నేను ఊహించని ప్రశ్న, నిజానికి జవాబు లేని ప్రశ్న, అదే ప్రశ్న వెంటనే నాకు నేను వేసుకున్నాను మనసులో నిజంగా నాకు మేఘన ని చేసుకోవాలి అని ఉందా అని, చిత్రంగా అమ్మ మదిలో మెదిలింది, తనతో సంతోషంగా అమ్మ comfortable గా ఉండడం కనిపించింది. నా మౌనం తనకు మరోలా అర్ధం అయిందేమో తెలియదు కాని, “చూసావా…..విగ్నేష్….నీకు కూడా క్లారిటీ లేదు నాకు మల్లె…..”అంది. నేను అర్ధం కానట్టుగా చూసాను. పరిస్థితులు మనకు అనుకూలంగా లేని చోట మనం మౌనాన్ని ఆశ్రయిస్తామేమో, నా పరిస్థితి అలాగే ఉంది. “నీకు నాకు కుదరదు విగ్నేష్…..నేనెప్పుడూ నీ గురించి అలా ఆలోచించలేదు….మంచి స్నేహితుడిలా చూసాను….నువ్వు కూడా అలాగే అనుకుంటున్నాను….కాబట్టే నీ జీవితంలో జరిగిన ప్రతి సంఘటన దాచుకోకుండా నాకు చెప్పావు….నీ అఫైర్స్ తో సహా….”అంటూ ఆపింది, నా రెస్పాన్స్ కోసం చూస్తున్నట్టుగా. తను అంటున్న ప్రతి పదం నిజమే, నేను కూడా తనని అలాగే మంచి స్నేహితురాలి లాగే చూసాను. కాని కాని అమ్మ కళ్ళల్లో తనను తన కోడలి గా చేసుకోవాలి అనే కోరిక ముందు నేను వివశున్ని అయిపోయాను. మొదటిసారి అమ్మ కోరిక తీర్చలేని అసమర్దుడిగా నాకు నేను అనిపించాను. నేను ఆలోచనల సుడుల్లో పడి కొట్టుకుపోతుంటే మల్లి తనే అంది “నువ్వు మంచి వాడివే విగ్నేష్ నేను కాదనను…..ఆంటీ కి కూడా నేను అంటే చాల ఇష్టమే….ఇష్టాలు వేరు….పెళ్లి వేరు విగ్నేష్….నాకంటూ కొన్ని కోరికలు ఉన్నాయి పెళ్లి విషయంలో….”అంటూ మల్లి ఆపింది. నేను తన వైపు అలాగే చూస్తున్నాను ఎం మాట్లాడాలో అర్ధం కావడంలేదు,నిజం చెప్పాలంటే నా మైండ్ బ్లాంక్ గా ఉంది. మల్లి మల్లి తనే “ఇలా అంటున్నాను అని ఏమి అనుకోకు….నేను ఎలాగైతే వర్జిన్ నో …అలాగే నాకు కాబోయే వాడు కూడా ఉండాలి అనుకుంటున్నాను….”అంటూ నా వైపు చూసింది. ఎందుకో ఆ చివరి మాటలు నన్ను కొంచెం బాధించాయనే చెప్పాలి.మొదటి సారి అనిపించింది ఎవరికీ మనసు విప్పి చెప్పొద్దూ అని. పెళ్లి చేసుకోవద్దు అనే మొదటి బీజం ఇక్కడే పడింది నాకు. ఇంకా నాకు అక్కడ కూర్చోబుద్ది కాక లేచి నిలబడ్డాను. తను కూడా లేచి నిలబడి “నా మాటలు నిన్ను బాధించాయా …విగ్నేష్…..”అంది నా వైపు చూసి. నేను ఒక జీవం లేని నవ్వు నవ్వి “లేదు మేఘన….నువ్వన్నది కరెక్ట్…నేను నీకు కరెక్ట్ కాదు…..”అన్నాను డెసిషన్ తీసుకున్నట్టుగా.
“మేఘన…నిన్ను నేను ఒక్కటి అడగొచ్చా…..”అన్నాను తన వైపు చూస్తూ. అడుగు అన్నట్టుగా చూసింది. “ఒక వేళ నా అఫైర్స్ గురించి చెప్పకుండా …నీతో మాములుగా ఉండి ఉంటె …పెళ్ళికి ఒప్పుకునేదానివా…”అన్నాను, తనను పెళ్లి చేసుకోవాలనే ఉద్దేశ్యం తో కాదు, ఏమో ఆ క్షణాన నాకు అలా అడగాలి అనిపించింది. ఏమి మాట్లాడకుండా తల కిందకు దించుకుంది.
బయటకు వొచ్చి మేము ఫ్రెండ్స్ గానే ఉంటాము అనగానే పెద్దవాళ్ళు ఎం మాట్లాడాలో తెలియక మిన్నకుండి పోయారు.
ఆ రోజు నుండి నిజం చెప్పాలి అంటే కొంచెం మా మధ్య స్నేహం తగ్గిందనే చెప్పాలి, నన్ను రిజెక్ట్ చేసింది అని మాత్రం కాదు. తను వొస్తుంది అప్పుడప్పుడు ఇంటికి కూడా. అమ్మ కూడా వెళ్తుంది వాళ్ళ ఇంటికి కాని మునుపటి అంత ఆ ఇది మాత్రం లేదనే చెప్పాలి. ఆరునెలల్లోపే మేఘన పెళ్లి కుదిరింది software ఇంజినీరుతో.
పెళ్లి కార్డు తీస్కొని తల్లిదండ్రులతో కలిసి మా ఇంటికి వొచ్చింది. అమ్మ బాధను దాచడానికి విశ్వప్రయత్నమే చేసింది వాళ్ళు ఉన్నంత సేపు.
పెళ్ళికి వెళ్ళాము, అబ్బాయి బాగున్నాడు కాని ఎందుకో అతను మేఘన కి సూట్ కాలేదు అనిపించింది, కాని తానూ ఆనందం గానే ఉన్నట్టుగా అనిపించింది.
పెళ్లి తర్వాత కూడా అప్పుడప్పుడు ఫోన్ చేసేది. అమ్మ కూడా వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్లడం తగ్గించింది. లోపల మదనపడుతున్నందువల్ల కాబోలు అమ్మ ఆరోగ్యం కూడా కొంచెం కొంచెం క్షిణించ సాగింది.
కాలం ఎప్పటిలాగే ఎవరిని కేర్ చేయకుండా ముందుకు వెళ్తూనే ఉంది. చూస్తూ ఉండగానే ఒక ఇయర్ గడిచిపోయింది. ఒక రెండు మూడు నెలలనుండి మేఘన నుండి కూడా ఫోన్ లేదు. నేను ట్రై చేశాను స్విచ్ ఆఫ్ వొచ్చింది. అమ్మ కూడా తన గురించి అడగడం మానేసింది.
అప్పుడపుడు జాను ఫోన్ చేస్తూ ఉండేది. హేమలత గురించి నేను ఎప్పుడు అడగనూలేదు తాను చెప్పనూలేదు. ఫోన్ చేసిన ప్రతిసారి ఇండియా వొస్తే మాత్రం నీ కోసమే వొస్తాను అంటూ ఉండేది.
అమ్మను బలవంతం మీద దూరపు బంధువుల ఇంట్లో పెళ్లి ఉంటె వాళ్ళ ఊరికి పంపించాను, అందరిలో కలవడం వల్ల ఐన ఆరోగ్యం కొంచెం చక్కపడుతుందని. నేను అన్ని మర్చిపోతూ మాములుగా ఉండడానికి ట్రై చేస్తున్నాను.
అమ్మ ఊరెళ్ళాక, అడపా దడపా ఫ్రెండ్స్ ని కలుస్తున్నాను.
ఒక రోజు ఉదయం జావేద్ ఫోన్ చేసాడు. జావేద్ ఎవరో కాదు నాకున్న స్థలాల్లో అది పెద్ద స్థలం రమారమి 50 ఎకరాలు ఉంటుంది అవుట్ స్కర్ట్స్ లో, దానికి ముందు ఉన్న హోటల్ ఓనర్. నేను స్థలం కొన్నపుడు చిన్న గుడిసె లాంటి హోటల్ ఉండేది. ఐదుగురు చెల్లెళ్ళ పెళ్లి చేయడానికి చాల కష్టపడే వాడు. నేనే అతనికి హెల్ప్ చేశాను. నలుగురి చెల్లల్ల పెళ్లి చేసాడు. తను కూడా ఈ మధ్య పెళ్లి చేసుకున్నాడు. ఇంచు మించు నా ఏజ్ నే. అతను అక్కడ ఉన్నాడనే నా స్థలానికి ఫెన్సింగ్ కూడా వేయలేదు, అతని హోటల్ కి వొచ్చిన వెహికల్స్ కూడా నా స్థలం లో పార్క్ చేసుకోవడానికి వీలుగా ఉంటుందని కూడా. అన్నా అంటూ ఉంటాడు ఎప్పుడు.
“అన్నా…..చుట్టుపక్కల రేట్స్ పెరుగుతున్నాయి …కొన్ని కొన్ని చోట్ల కబ్జాలు అవుతున్నాయి…..ఎందుకైనా మంచిది మన ల్యాండ్ కి ఫెన్సింగ్ వెయ్యన్న…..”అంటూ చెప్పాడు ఫోన్ లో జావేద్. “సరే జావేద్….నేను రేపు వొస్తాను ఉదయం…”అని చెప్పాను.
మరుసటి రోజు ఉదయమే ల్యాండ్ దెగ్గరకు వెళ్ళాను. నేను వెళ్ళగానే నా కారు దెగ్గరకు వొచ్చి డోర్ తెరిచాడు. “అన్నా….పద ఆకలేస్తుంది….నీ కోసమే వెయిట్ చేస్తున్నాను…”అన్నాడు. అతనికి ఆకలేస్తే ఆగలేడు. సరే పద అన్నట్టుగా అతని వైపు నవ్వుతు చూసాను.
ఇంట్లో అందరు నా కోసమే వెయిట్ చేస్తున్నారు. వాళ్ళ నాన్నకు నేను అక్కడకి వెళ్తే చాలా సంతోషపడిపోతాడు. వాళ్ళ అమ్మ ఐతే కొసరి కొసరి వొడ్డిస్తుంది. రంజాన్ అయి రెండు రోజులు అవ్వడం వల్ల అందరు చెళ్ళళ్ళు కూడా ఇంట్లో ఉన్నారు. నలుగురు అమ్మాయిల పెళ్లి కి నేను చాలా హెల్ప్ చేశాను, పెళ్లి అయ్యేంత వరకు ఇంట్లో మనిషిలా ఉన్నాను. అన్నిటికి నిలబడ్డాను. గుడిసె నుండి స్లాబ్ వేసుకునే వరకు చాల మటుకు సహాయం చేశాను. మంచిగా సెట్ అయ్యి ఎలాంటి ఇబ్బందులు లేకుండా బానే సంపాదిస్తున్నాడు. నేను ఇచ్చిన డబ్బులు మల్లి ఇవ్వబోతే తీసుకోకుండా అతనితో నా స్థలం అటుపక్కన ఉన్న ఐదుఎకరాల స్థలం కొనిచ్చాను, ఫ్యూచర్ లో ఎప్పుడైనా అతనికి ఏదైనా అవసరం వొచ్చినప్పుడు పనికి వొస్తుందని. ఆ ఏరియా ఇప్పుడిప్పుడే డెవలప్ అవుతుంది, అతను లోకల్ లో ఉంటాడు కాబట్టి అడపా దడపా రియల్ ఎస్టేట్ లో కూడా సంపాదిస్తున్నాను అని చెప్తుండేవాడు.
జావేద్ ఇంట్లో టిఫిన్ చేసి బయటకు రాగానే “హాయ్..”అన్న పిలుపుతో పక్కకు చూసాను. “హే..హాయ్…హౌ అర్ యు….”అంటూ వినూత్న దెగ్గరకు వెళ్ళాను. వినూత్న నార్త్ గాళ్ ఇక్కడే సెటిల్ అయి లవ్ మ్యారేజ్ చేసుకుంది. నేను రెగ్యులర్ గా వెళ్లే క్లబ్ లో పరిచయం, చాల బోల్డ్ అండ్ సోషల్, ఒకే ఒక్కసారి సెక్స్ చేశాను తనతో, అది కూడా లేట్ నైట్ ఫ్రెండ్ బర్త్ డే పార్టీలో, కాస్త మందు ఎక్కువ ఐన తర్వాత. ఎన్నో సార్లు ఫోర్స్ చేసింది ఇంటికి రమ్మని, నేను వెళ్ళలేదు.