“అదేదో తమాషాకి…”
“సరే గానీ ఇంకా సర్దుతూనే ఉన్నారు… ఏమైనా వండుకున్నారా….”
“ఇంకా లేదండీ… .”
“ఈ పూటకి ఏం వండకండి… మా ఇంట్లో భోంచేద్దురు గానీ…”
“అయ్యో మీకెందుకండీ శ్రమ…”
“ఇందులో శ్రమేముందండీ…. ఎలాగూ నాకోసం వండుకుంటాగా కాసిన్ని బియ్యం ఎక్కువేస్తే సరి… ఇరుగు పొరుగు అన్నాక ఆ మాత్రం సహాయం చేసుకోకపోతే ఎలా…. ఆ మాటకొస్తే నాకేదైనా అవసరం ఉంటే మీరు సహాయం చేయరూ…”
“తప్పకుండా చేస్తానండీ…”
“అందుకే ఇంకేం మాట్లాడకుండా ఎనిమిదింటికల్లా మా వాటాలోకి రండి… ఆలోపు నేను వంట చేస్తాను” అంటూ వెనుదిరిగింది అర్చన
“బాక్ కూడా ఇలియానానే” మెల్లిగా మనసులో అనుకుంటూనే బయటకు అనేసాడు ఆనంద్…
అతను మెల్లిగా అన్నా ఆ మాటలు అర్చన చెవిలో పడనే పడ్డాయి….
తనకి అలాంటి మాటలు వినడం కొత్త కాదు కాబట్టి నవ్వుకుంటూ తన వాటాలోకి వెళ్ళిపోయింది అర్చన..
******
అర్చన వయసు 26, పెళ్లయి నాలుగేళ్ళయింది… రెండేళ్ల కింద భర్త దుబాయ్ వెళ్లడంతో ఒంటరిగా ఉంటుంది…. ఇంతకు ముందు పక్క వాటాలో ఉన్న కమలతో అర్చనకి మంచి స్నేహం ఉండేది… వాళ్ళు ఖాళీ చేసిన తర్వాత మూడు నెలలుగా ఆ వాటా ఖాళీగా ఉండడంతో అర్చనకి ఏమీ తోచడం లేదు..
ఏడున్నర కల్లా వంట చేసింది అర్చన…. చిరాగ్గా అనిపిస్తుందని స్నానం చేద్దామని వెళ్ళింది… ఒంటిమీద బట్టలు అన్నీ విప్పేసి ఒకసారి తనను తాను చూసుకుంది…. ఎంతందంగా ఉన్నావే అని తనను తానే మెచ్చుకుంటూ స్నానం ముగించి టవల్ కట్టుకుని బయటకు వచ్చింది… అద్దం ముందు నిలబడి టవల్ విప్పేసి మరొకసారి తన అందాలను తానే చూసుకుని మురిసిపోయింది… ఇన్ని అందాలు అడవికాచిన వెన్నెలలా వృధా అవుతున్నాయని నిట్టూర్పు విడిచింది…
ఇంతలో “ఏమండీ ఉన్నారా” అంటూ ఆనంద్ పిలుపు వినబడడంతో “ఆ వస్తున్నా ఒక్క నిమిషం కూచోండి…” అంటూ కేకేసి గబగబా బట్టలు కట్టుకుని బయటకు వచ్చింది అర్చన…. సోఫాలో కూర్చుని స్వాతి మ్యాగజైన్ చూస్తున్నాడు ఆనంద్… టీపాయ్ మీద మరికొన్ని మ్యాగజైన్స్ ఉన్నాయి… వాటిల్లో తాను ఉదయం చదివిన బూతుకథల మ్యాగజైన్ పైనే కనబడుతుంది…. దాన్ని ఆనంద్ చూసాడా ఏంటి అని కంగారు పడుతూ వేగంగా వచ్చి పైన ఉన్న పుస్తకాన్ని తీసి అడుగున పెట్టింది అర్చన… హడావిడిగా వచ్చి వంగి సర్దుతుంటే పైట జారిపోయింది… ఇందాక తొందర్లో పిన్ పెట్టుకోలేదు అర్చన… బ్రా కూడా వేయకపోవడంతో లొనెక్ జాకెట్ లో నుండి ఆమె కలశాలు మచ్చికలతో సహా ఆనంద్ కి దర్శనం ఇచ్చాయి… కంగారుగా బుక్స్ సర్ది తలెత్తిన అర్చన ఆనంద్ నోరెళ్ళబెట్టి తనవైపే చూస్తుండడం గమనించి చటుక్కున లేచి పైట సర్దుకుంది… ఆనంద్ తలకిందికి దించేసుకున్నాడు… అర్చన సిగ్గు పడుతూ మీరెళ్లి డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గర కూర్చోండి నేను భోజనం తెస్తాను అంటూ కిచెన్ లోకి వెళ్ళింది… వెళ్తుంటే ఆనంద్ చూపులు తన వెనకే ఫాలో కావడం అర్చనకి తెలుస్తోంది… ఇందాక “బ్యాక్ ఇలియానాదే” అన్న ఆనంద్ మాటలు గుర్తొచ్చి ఆమె తొడల మధ్య చెమ్మగిల్లింది… కిచెన్ లోకి వెళ్లేంతవరకు ఆమె గుండె వేగంగా కొట్టుకుంటూనే ఉంది… తన పైట జారినప్పుడు ఆనంద్ కళ్ళల్లో కోరిక స్పష్టంగా కనిపెట్టింది తను…. చాలా రోజులుగా భర్తకి దూరంగా ఉన్న కారణంగా ఆమె మనసు కట్టు తపుతున్నట్టనిపించింది… “కంట్రోల్ అర్చనా కంట్రోల్” అనుకుంటూ… పైట మళ్లీ జారకుండా ఉండాలని వెనకనుండి తీసి చీరలో దోపుకుంది… పాత్రలు తీసుకుని వస్తుంటే ఆనంద్ మళ్లీ తననే చూస్తుండడం ఆ కళ్లలో ఏదో మెరుపుండడం అర్చన గమనించింది…
మళ్లీ కిచెన్ లోకి వెళ్లి ఆనంద్ ఏమి చూసి ఉంటాడా అని తనను తాను పరిశీలించుకుంది అర్చన… చీర కొంగుని దోపడం వల్ల తన సన్నని నడుము బొడ్డుతో సహా కనబడుతుంది… చీ చీ అనుకుంటూ కొంగుని తిరిగి మాములుగా వేసుకుని జారకుండా చూసుకుంటే సరి అనుకుని పెరుగు గిన్నె తీసుకుని మళ్లీ వచ్చింది… ఈ సారి ఆనంద్ మొహంలో నిరాశ చూసి “సక్సెస్” అనుకుంటూ నవ్వుకుంది అర్చన…
ఎందుకైనా మంచిదని వడ్డించేటప్పుడు ఆనంద్ పక్కనే నిలబడి వడ్డించింది అర్చన… ఫ్యాన్ గాలికి చీర రెపరెపలాడుతూ నడుమూ, బొడ్డు కనబడుతున్నాయి…
అతని చూపు ఇంకాస్త కిందికి దిగింది… కాళ్ళ మధ్య చీర కాస్త లోపలికి వెళ్లింది .. “ఇక్కడే ఉంటుంది అసలు గని… త్రికోణాకారంలో ఉన్న ఆ గని కోసమే ప్రపంచ వ్యాప్తంగా ఎన్నో యుద్ధాలు జరిగాయి” అనుకున్నాడు ఆనంద్…
“తిని ఎలా ఉన్నాయో చెప్పండి” అంది అర్చన…
“మీరు కూడా వడ్డించుకోండి…”