“మీరు తినండి, నేను తర్వాత తింటాను…”
“ఫర్వాలేదు కూర్చోండి ఇద్దరమే కదా ఉన్నది… అన్నీ ఇక్కడే ఉన్నాయి కదా” అన్నాడు..
సరే అని ఆనంద్ కి ఎదురుగా కూర్చుంది అర్చన…
ప్లేట్ పెట్టుకుని అన్నీ ఆనంద్ వైపే ఉండడంతో వాటిని అందుకునేందుకై లేచి ముందుకు వంగింది… అంతే పైట మళ్లీ జారడం అర్చన తెలుసుకొని సర్దుకునే లోపలే ఆనంద్ కళ్ళు మెరవడం జరిగిపోయింది… ఆనంద్ ని పాత్రలన్నీ తనవైపు జరపని చెప్పి వడ్డించుకుని సిగ్గుపడుతూ తింటుంది… ఆనంద్ మళ్లీ అవకాశం వస్తుందేమో అని ఆశగా చూస్తున్నాడు… కానీ అర్చన మళ్లీ ఆ అవకాశం ఇవ్వలేదు…
భోజనం చేశాక “ఇక నేను వెళ్తానండీ” అన్నాడు ఆనంద్…
“అయ్యో కూర్చోండి కాసేపు… వెళ్లి మాత్రం ఏం చేస్తారు…” అంది అర్చన…
ఇద్దరూ ఎదురెదురుగా కూర్చున్నారు…
“ మీ వారేం చేస్తుంటారు”
“ఆయన దుబాయిలో సంపాదిస్తున్నాడు…”
“మిమ్మల్ని ఇక్కడ ఒంటరిగా వదిలేసి ఎలా వెళ్లాడు…”
“నన్ను వంటరిగా వదిలి వెళ్లకూడదు అందరికీ అనిపిస్తుంది… ఒక్క ఆయనకి తప్ప… ఏం చేస్తాం అంతా విధిరాత” అంది అర్చన నిస్పృహతో….
ఆనంద్ కి ఎలాగో అనిపించింది.. వెంటనే టాపిక్ మార్చేసాడు… ఇద్దరూ సినిమాల గురించి, రాజకీయం గురించి చాలా సేపు మాట్లాడుకున్నారు…
ఎంతసేపు మాట్లాడినా వాళ్ళకి ఇంకా ఏదో మాట్లాడాలని అనిపిస్తుంది…
ఎప్పుడు జారుతుందా అని ఆనంద్ ఆశగా ఆమె ఎద వైపే చూస్తున్నాడు… అది అర్చనకి తెలుస్తోంది… మాట్లాడుతూనే ఆమె పైట తీసి మళ్లీ వేసుకుంటుంది… ఆ ఒక్క క్షణంలో ఆనంద్ స్కాన్ చేస్తున్నాడు… అర్చనకి ఇదంతా బాగనిపిస్తుంది… ఆనంద్ అలా చూపులకే పరిమితం కాకుండా ఏదైనా చేస్తే బాగుండనిపిస్తుంది…. ఆనంద్ కి కూడా ఏదైనా చెయ్యాలని అనిపిస్తుంది కానీ వచ్చిన మొదటి రోజే అడ్వాన్స్ అవ్వడానికి ధైర్యం సరిపోవడం లేదు… ట్రై చేస్తే అర్చన ఈజీ గా పడిపోతుందని అతనికి అర్థం అవుతుంది …
“మీ హాబీస్ ఏంటి …” అని అడిగాడు ఆనంద్ …
“ రీడింగ్… చదవడం నాకు చాలా ఇష్టం… పుస్తకాల పురుగు అంటుంటారు అందరూ నన్ను… మరి మీ హాబీస్….”
“నాక్కూడా పుస్తకాలంటే బాగా ఇష్టం… ఏ పుస్తకాలు ఎక్కువగా చదువుతారు మీరు….”
“నవలలు… ఇంకా కథలు…. మరి మీరు…”
“నేను కూడా కథలు బాగా చదువుతాను … కాకపోతే మీరిందాక దాచేసారే ‘ఆ’ కథల పుస్తకాలు ఎక్కువగా చదువుతాను..”
“ఓహ్ చూసారా మీరు దాన్నీ… అదీ… అదీ…” నసిగింది అర్చన సిగ్గుగా…
“అరే అలా సిగ్గుపడతారేంటండీ… అందులో ఏ తప్పూ లేదు… నా దగ్గర బోలెడు కలెక్షన్స్ ఉన్నాయి… మీకు కావాలంటే ఇస్తాను… మీ దగ్గరున్నవీ నాకు ఇవ్వండి…”
“అలాగే” అంది అర్చన సిగ్గుపడుతూ…
ఆనంద్ కి ఇక ఏం మాట్లాడాలో తెలియలేదు…
“ఇక వెళ్ళొస్తానండీ” అంటూ లేచాడు…
“అయ్యో అప్పుడేనా కాసేపు కూర్చొండీ వెళ్లి మాత్రం ఏం చేస్తారూ..” అంటూ తానూ లేచి నిలబడింది అర్చన …
“పడుకోవాలీ….” అన్నాడు ఆనంద్ ఆమె వైపు చూస్తూ..
ఆమె లేస్తుంటే…పైట సగం స్తానభ్రంశం చెంది ఆమె ఒక రొమ్ము బయటకు కనబడుతుంది…ఆనంద్ దాన్నే చూస్తున్నాడు.. అర్చన అది గమనించినా కూడా సరి చేసుకోలేదు… ఆనంద్ స్టెప్ తీసుకుంటాడేమో అని ఇంతసేపు ఎదురు చూసింది… ఇక లాభం లేదు… తానే ముందుకు కదలాలి అనుకుంది…
“ఇక్కడే పడుకొండి… అక్కడైన ఒక్కరేగా” అంటూ ముందుకు జరిగింది… పైట మరింత జరిగి లోయ క్లియర్ గా కనిపిస్తుంది….
“యూ మీన్…” అంటూ నసిగాడు ఆనంద్…
“యెస్ ఐ మీన్” అంటూ మరింత దగ్గరగా జరిగింది అర్చన…
పైట పూర్తిగా జారిపోయి ఆమె వక్షస్థలం అతని ఛాతీని అనుకుంది…
ఆనంద్ ఇక ఆగలేదు… ఆమె నడుము చుట్టూ చేయివేసి తనకేసి లాక్కుంటూ ఆమె పెదవుల్ని తన పెదవులతో లాక్ చేసాడు…అర్చన అతని మెడ చుట్టూ చేతులు వేసి అతని ముద్దును ఆస్వాదిస్తుంది… ఒక చేయిని ఆమె వెనకెత్తులపై వేసి కసిగా పిసుకుతూ మరో చేత్తో నడుముని బిగించాడు ఆనంద్… క్రమేపీ అతని ఫోర్స్ పెరగడంతో ఊపిరి తీసుకోవడం కూడా కష్టంగా మారింది అర్చనకి.. ఒక ఐదు నిమిషాల పాటు ఆనంద్ ఆమెని ఉక్కిరిబిక్కిరి చేసి వదిలాడు…
ఏంటా మోటు సరసం అంటూ బెడ్రూం కి వెల్దామా అని అడిగింది అర్చన…. ఆమె అడగడమే ఆలస్యం అమాంతంగా ఆమెని చేతుల్లోకి ఎత్తుకుని బెడ్రూం వైపుకి నడిచాడు ఆనంద్…