ఏంటీ, ఇదంతా కలా? 115

“చీకట్లో నిలబడి ఏం చేస్తున్నావే?” అని అడుగుతూ ఆశ దగ్గరకి నడిచింది సరిత.
వెనక్కి తిరిగి “ష్…., మాట్లాడకు, నువ్వు కూడా చూడు” అని మెల్లిగా చెప్పి మళ్ళీ విండోనుండి బయటికి చూస్తోంది ఆశ.
ఆశ వెనక నిలబడి సరిత కూడా పక్క అపార్ట్మెంట్ విండో నుండి కనిపిస్తున్న ఆ ద్రుశ్యాన్ని చూడగానే అప్రయత్నంగా “వామ్మో!” అనేసింది.
వాళ్ళెవరో కాదు పక్క అపార్ట్మెంట్ లో ఉండే గుజరాతీ కపుల్ ఉష భాభీ, కృష్ణ భయ్యా. వాళ్ళకు పెళ్ళై రెండు సంవత్సరాలు అయ్యింది, ఇంకా పిల్లలు లేరు. ఇద్దరూ చాలా సాఫ్ట్ నేచర్డ్. చాలా ఆప్యాయంగా మాట్లాడతారు. అందుకే సరిత కూడా వాళ్ళని భయ్యా, భాభీ అని పిలుస్తుంది. వాళ్లతో ఉన్న సాన్నిహిత్యం వల్ల అలా చూస్తున్నప్పుడు సరిత కొద్దిగా గిల్టీగా ఫీల్ అవుతోంది కానీ ఎప్పుడూ చూడని అరుదైన ద్రుశ్యం కావడంతో ఈ వయసులో ఉండే సహజమైన క్యూరియాసిటీ గిల్టీనెస్ ను డామినేట్ చేస్తూ ఆమెను అక్కడినుండి కదలకుండా నిలబడేటట్లు చేస్తుంది.
వాళ్ళిద్దరికీ రెండు పెగ్గులతో ఎక్కిన కిక్కంతా ఒక్క దెబ్బకి దిగిపోయింది. ఇంతకు ముందు ఎప్పుడూ చూడకపోయినా, కనీసం పోర్న్ చూసే అలవాటు కూడా లేకపోయినా అక్కడ ఏం జరుగుతుందో తెలియనంత చిన్న వయస్సేమీ కాదు వారిది. డిమ్ గా ఉన్న బెడ్ లాంప్ వెలుతురులో నాలుగు కాళ్ళు పెనవేసుకుని తొడల వరకూ కనిపిస్తున్నారు.
“అబ్బా, ఈ విండో ఇంకాస్త ఓపెన్ గా ఉంటే ఎంత బాగుంటది కదే సరిత?” అని చిన్నగా గొనిగింది ఆశ.
అప్పుడే కాస్త గాలి వీచి విండో ఇంకాస్త తెరుచుకుంది.
“ఆహా, నా మాట తథాస్తు దేవతలు విన్నట్టున్నారే!” అని మళ్ళీ చిన్నగా గొనిగింది ఆశ.
“ష్.., నువ్వు డిస్టర్బ్ చెయ్యకే” అని విసుక్కుంటూ మళ్ళీ ఆ అపురూప ద్రుశ్యాన్ని చూడడంలో నిమగ్నమయ్యింది సరిత.