“హేయ్..నా బోసి మెల బాగుందా?”
కైపుగా అడిగా ఆయన్ని. మొహంలో పెద్దగా ఫీలింగ్స్ లేవాయనకి. అడుగులో అడుగేసుకుంటూ వయ్యరంగా మంచం దగ్గరికి నడుస్తుంటే నా బాయలు చిత్రంగా కదులుతున్నాయి. ఎడం కాలు మడిచి మంచమ్మీద పెట్టి రెండు చేతులు పైకెత్తి కసిగా ఒళ్ళు విరుచుకున్నా.
“ఏమండీ నా బుజ్జిముండ మీ వాడు కావాలని గొడవ చేస్తోందడీ, రండీ ఒక్కసారి నా తిమ్మిరి తీర్చండీ” సిగ్గువిడిచి అడిగేశా.
“కావ్యా…రియల్లీ సారీ నా వల్ల కావడం లేదు, ఈ రోజుకి పడుకో” పొడిగా అన్నారు.
ఆయన దగ్గరగా వెళ్ళి ఆయన పక్కన కూర్చుని ఆయన లుంగీలో చెయ్యి పెట్టా. ఆయన మగతనం మెత్తగా ఉంది. నా చర్యకి ఆయన ఉలిక్కిపడ్డారు, గబుక్కున రెండు కాళ్ళూ దగ్గరగా చేసి
“ఏంటే ఈ పనీ, చెప్పానా నాకు ఈ రోజు మూడ్ లేదనీ. ఏ అంత మదమెక్కి ఉన్నావా?”