ఒక గంట కూర్చుని ఇద్దరం బయల్దేరాం. మధుగారితో మా ఆయన అన్నీ పూస గుచ్చినట్టు చెప్పారు, ఆయన మా ఆయనకి ఒక మంచి పోస్ట్ ఇచ్చి వెంఠనే జాబ్ లో జాయిన్ అవమన్నారు. ఇంటికి వస్తున్నప్పుడు మా ఆయన కళ్ళల్లో ఆనందం క్లియర్ గా చూశా. ఈ రాత్రి నాకు సుఖరాత్రే అనుకుని ఆనందించా.
సాయత్రం ఏడుగంతళకల్లా వంట వండేసి తొమ్మిదికల్లా భోజనాలు ముగించాం. తెల్లచీర కట్టుకుని జడనిండా మల్లెపూలు పెట్టుకున్నా. ఈ రోజు ఎలాగైనా ఆయన దడ్డుతో ఆడుకోవాలని మనసు ఆత్రపడిపోతోంది, సుమారు నెలరోజులైంది నా తొడల మధ్య దిబ్బ మీద యుద్దం జరిగి. ఆయన మంచం మీద పడుకుని ఏదో వీక్లీ చదువుతున్నారు.
పిల్లిలా గదిలోకివచ్చి గదికి ఒకపక్కగా మత్తైన అగరబత్తీలు వెలిగించా, మా గది శోభనం గదిని తలపిస్తోంది. ఆయన చదువుతున్న పుస్తకం పక్కన పెట్టి నన్ను అసహనంగా చూస్తున్నారు. నెమ్మదిగా ఆయన పక్కన కూర్చుని ఛాతీ మీద వెట్రుకలని సుతారంగా రాస్తూ
“ఏవండీ.. నా ఒళ్ళు చూడండి ఎలా కాలిపోతోందో” ఆయన చెయ్యిని నా ఎదమీద వేస్తూ గోముగా అన్నాను.
ఆయనలో పెద్దగా చలనం లేదు సరికదా గబుక్కున చేతిని వెనక్కి లాక్కున్నారు. అలా లాగడంలో నా పైట జారిపోయి ఎత్తైన పాలిండ్లు తెల్లటి జాకెట్ లో గుమ్ముగా కనబడుతున్నాయి. లోపల బ్రా వెయ్యలేదేమో సళ్ల మధ్యలో రూపాయి కాసు కంటే కొంచెం పెద్దగా లేత గోధుమ రంగులో కనబడుతున్నాయి చనుబాలు.