నవతరపు చిగురింత 182

శేషగిరి రావుగారు, శీను బాబు, అవినాష్… వీళ్ళు లేరా ? వాళ్ళూ ఇలా చీప్గా ఉంటారా ఎప్పుడన్నా? ఎంత డీసెంట్గా వచ్చిన పని కానిచ్చుకొని చక్కాపోతారు? మురికిలో పందికి సెంట్ బాటిల్ వానసేం నచ్చుద్దీ? అని నాలో నేనే అనుకొని వంటింట్లోకి వెళ్ళిపోయాను. ఇంతలో మిగతా బ్యాచ్ అంతా వచ్చేసారు. కండోంల గురించీ, హీరోయిన్ సెక్స్ స్కాండెల్స్ విష్యాలగురించీ, రాజకీయ పార్టీలో మహిళా నాయకురాల్ల రంకుభాగోతాల గురించీ ..టీవీలో వచ్చే ప్రతీ యాడ్, న్యూస్, సీరియల్, సినిమా అని లేకుండా కనిపించిన విషయమ్మీదల్లా బూతులతో గాసిప్స్ ఊపందుకొన్నాయి. వరండా, డ్రాయింగ్ రూం అంతా గోల గోలగా ఉంది. ఇంతలో ఎవరికెలా కావాలో అలా నీట్గా, అందరికీ తలో పెగ్ ఫిక్స్ చేసి ట్రేలో నేను పట్టుకొస్తుంటే నిశ్శబ్దం ఆవరించి గది చల్లబడింది. ఒక్క నిమిషంలో మళ్ళీ గుసగుసలూ నవ్వులతో గది వాతావరణం వేడెక్కింది. జబ్బలు లేని జాకెట్ తో సొగసులొలకబోస్తున్న నాకు ఏసీ చల్లదనం చక్కిలిగింతలు పెడుతుంటే, గుటకలేస్తూ ఆకలిగా చూసే వాళ్ళ చూపులు ఇబ్బందికి గురిచేస్తున్నాయి. చిరినవ్వుతో అందంగా నేను వస్తుంటే ట్రేలో గ్లాస్ అందుకొనే నెపంతో నన్ను ఇంకా కిందకు వంగమని ముందు కూర్చొన్న వాళ్ళు నా పాలిండ్ల మధ్య చీలికను చూస్తుంటే వెనకనున్న వాళ్ళు పిరుదులని తినేసేలా చూస్తున్నారు. ఇంతలో ఓ చెయ్యి నా నడుమ్మీద పడి కిందకు జారి పిర్రని నొక్కి వదిలినట్లై తుళ్ళిపడి అటుగా చూసాను. హరిబాబే ! “ఈ చీర సిల్కా అండీ? లేక షిఫానా?” మెటీరియల్ టెస్ట్ చేస్తున్నట్టూ కవరింగ్ ఇచ్చాడు. నా నొసలు ముడుకొని అప్రయత్నంగా “సిల్కే” అన్నాను గంభీరంగా. హద్దులు తెలుసుకొన్న వాడిలా “ఓహో!” అంటూ తలూపాడు అర్ధం ఐనట్టు. మత్తు నిషా పెరిగే కొద్దీ కోలాహలమూ పెరిగింది. మూడో రౌండ్ వచ్చేసరికి తాకిళ్ళు నేను తమాయించుకోలేని స్థాయికెళ్ళిపోయాయి. అందరూ అంటుంకునేవారే !

మొత్తానికి ఐదో రౌండ్ వచ్చేసరికి చీటీ తగిలిన వ్యక్తి ‘సురేష్’ అని తెలిసింది. కొత్తతను, నెమ్మదస్తుడిలా ఉన్నాడు. విషయం విన్న నేను అతనివైపు అదే చూడడం. సిగ్గుతో నా బుగ్గలు ఎరుపెక్కాయో లేదో కానీ అవి చూసే ఇదిలో లేని తను తలొంచుకొని చిరినవ్వులొలకబోస్తున్నాడు. సరే ఇహ ఒక్కొక్కరుగా అందరూ శెలవు పుచ్చుకొని వెళుతుంటే కొందరు సురేష్ కి ఆల్ ద బెష్ట్లూ, గుడ్ లక్ లూ చెబ్తూ, పడకింటి చిట్కాలు చెబ్తూ , ఆటపట్టిస్తూ వీడుకోలు పుచ్చుకొని వెళ్తున్నారు.

మావారూ, బాబూ, శేషగిరిగారూ ఏదో డబ్బుల విషయాలు మాట్లాడుకొంటుంటే నేనూ సురేష్ ని తీసుకొని నా రూం కి వెళ్ళే ప్రయత్నంలో ఉన్నాను. ఇంతలో మావారు నన్ను పిలిచి “ఇంకా పెళ్ళి కాలేదు, కొంచం జాగర్త” అని చెప్పారు. సరే ! అని తలూపి నేను ముందుకు కదిలాను. వెనకనే తనూ వచ్చాడు. గదిలోకి రాంగానే నేను మంచమ్మీద కూర్చున్నాను. తను తలుపుకి గడియపెట్టి నావైపు తిరిగాడు. చేతిలో ఏదో కవర్.

అందులోంచీ మల్లెపూలూ, హల్వా తీసి అందించాడు. పర్లేదే ! వట్టి బిడయమే అనుకొన్నా బాగానే ప్రిపేర్ అయ్యి వచ్చాడనిపించింది. గోముగా సిగ్గు పడుతూ పక్కనే కూర్చొన్నాడు.

నేను మాటకలుపుదామన్నట్టూ చిరునవ్వుతో కొంటెంగా “చీరా.. లైట్ ఉంచాలా తీసెయ్యాలా?” అన్నాను.