“తీసెయ్యండి” అన్నాడు ముక్తసరిగా.
పేలవమైన ఆ సమాధానానికి ఇతనితో ఈ రాత్రి కార్యం జరిగినట్టేలే�. అనుకొంటూ లైట్ తీసేయబోయాను. ఇంతలో నన్ను వారించి అప్పుడేనా అన్నట్టు మొహం పెట్టాడు. నేను ఆగిపోయి అతనివంకే చూస్తుంటే గుర్తుచేసినట్టూ పూల పొట్లం అందించాడు. ముచ్చటేసింది ఆ చర్యకి నాకు.
నవ్వుతూ వెనక్కు తిరిగి కొప్పులో పూలు తురుముకొనే సరికి హల్వా ప్యాకెట్ చేతిలో పెట్టాడు. “హల్వా దేనికయ్యా? ఇప్పుడివన్నీ అవసరమా?” అన్నాను.
చిరునవ్వు నవ్వుతూ ధీమాగా �అవసరమే కదండీ� అన్నాడు.
నాకు బోధపడలేదు. �దేనికీ హల్వ?� అన్నాను.
తనచేతనే ఏదో చెప్పకూడని విషయం నేను చెప్పిస్తున్నట్టూ సిగ్గుతో బిగుసుకుపోయాడు. ” మీకు తెలీదా?” అన్నాడు కొంచం అమాయకత్వంతో కూడిన వ్యంగ్యంతో.
�లేదే� ! తినడానికేగా ? అన్నాను.
నాకు అర్ధమవ్వలేదన్న విషయం అతనికి అర్ధమయ్యింది. �అదేలెండి తినడానికే కానీ నేతి హల్వా కదా? గొంతులో జారుతూ రుచిగా ఉంటుందనీ… ఆడవాళ్ళకి బాగా పనికొస్తుందనీ.� .. మళ్ళీ అయోమయంలో పడేశాడు.
నాకు పదాల్లోని గూడార్ధం అర్ధంకాక ఏదైనా మిస్స్ అయ్యానా? అని అయోమయంగా మొహం పెట్టాను. కొంప తీసి ఈ హల్వాలో ఏ నల్లమందో కలపలేదు కదా? లేక మగవారికి వజీకరణాలైన మునక్కాడా, ఊరపిచ్చుక లేహ్యంలాగా ఏదైనా ఆయుర్వేద లేహ్యమా?
�హల్వాని నేనే తినిపించనా?� అన్నాడు. సరే అని నోరు తెరిచాను. చేత్తో కొద్దిగా హల్వా తుంచి రెండు వేళ్ళతో నా నాలుకమీద రాస్తూ కాసేపు అలా నోట్లో ఆడించాడు.
హల్వా రుచి అదిరింది, కుర్రాడిలో విషయం ఉందనిపించింది. వచ్చీ రాంగానే లైట్ తీసెయ్యనా? చీరా విప్పెయ్యనా అంటే మరీ భోగందానిలా ఉండి ఉంటుంది. కుర్రాడు కాసింత రొమాన్స్ ఎక్స్పెక్ట్ చేస్తున్నట్టున్నాడు. నిజానికి నా సుఖానికీ ఆనందానికీ ఇంతలా విలువిచ్చేవాళ్ళే లేరు ఈ చీటీబృందంలో.