“అయితే ఇరవైనాలుగ్గంటలూ బిజినెస్ గురించేనా మీ ఆలోచనలు” మళ్ళీ నవ్వుతూ అడిగింది.
ఆ నవ్వుకి మళ్ళీ అతనికి ఇబ్బంది, అతని మగతనానికి హాయి కలగసాగాయి.
“అదేం లేదండి. మొన్న ఒక ప్రోగ్రాంలో మోహన గారి డ్యాన్స్ చూసాను. చాలా బాగుంది”
“ఔను, మా మోహన డ్యాన్స్ బాగా చేస్తుంది. కూచిపూడి నేర్పించాను చిన్నప్పుడే. నాకు కూడా వచ్చు” అంటూ చేతులు పైకి ఒక భంగిమలా పెట్టి, నాట్యం చేస్తున్నట్టు ఒక పోజ్ పెట్టింది మాధవి.
పల్చటి వయొలెట్ చీర పక్కకి జరిగి, నడుం ఒంపులు, కొంచెం బొడ్డు కనిపిస్తూ, ఎడమ చన్ను జాకెట్ మీదే ఊరిస్తున్న ఆ భంగిమలో ఆమెనలా చూడగానే సన్నగా లీకయింది అతనికి.
నవ్వుతూ కూర్చుంది మాధవి.
“మీరు అచ్చం మోహన గారిలా ఉన్నారు”
“నేను మోహనలా ఉండటమేమిటి. మోహనే నాలా ఉంటుంది”
“అదే అదే. మిమ్మల్ని చూస్తుంటే మోహన గారిని చూస్తున్నట్టే ఉంది”
“అప్పుడైతే మీ షోరూం ఓపెనింగ్ మోహనతోనే చేయించాలా, నేను సరిపోనా” నవ్వుతూ, రెచ్చగొడుతున్నట్టు అన్న మాధవి మాటలు విని మాట రాకుండా ఉండిపోయాడు కోమల్.
అతను షాక్ అవ్వడం చూసి, పగలబడి నవ్వుతూ… “ఊరికినే అన్నాను. నిజమనుకున్నారా ఏంటి. సరదాకి అన్నాను” అంది మాధవి.
చిన్నగా నవ్వాడు కోమల్.
“అయినా ఈ వయసులో నాతో ఓపెనింగ్ చేయిస్తే, చూడటానికి ఎవరొస్తారు చెప్పండి. మా అమ్మాయంటే స్టార్ కాబట్టి వస్తారు. నన్ను చూడటానికెవరొస్తారు, నాకెవరున్నారు ఫ్యాన్స్”
“నేనొస్తాను చూడటానికి, ఆ రోజంతా మీతోనే ఉంటాను, మీ పనులన్నీ చూసుకుంటాను, ఫ్యాన్ అయిపోయాను” అనుకున్నాడు మనసులో.
ఇంతలో పై నించి అడుగుల శబ్దం వినిపించింది. ఇద్దరూ తలెత్తి చూసారు.
మెట్లు దిగుతూ మోహన.
రెడ్ చుడిదార్లో అందంగా తయారయ్యి వచ్చింది మోహన.
మాములుగా ఉండుంటే ఆ అందాన్ని చూస్తూ మైమరచిపోయిండేవాడు కోమల్. కానీ ఆ మోహన అలా ఉండటానికి కారణమైన మాధవి రూపంతో, ఆలోచనలతో నిండి ఉన్న కోమల్, మోహన వైపు అంత ఇదిగా చూడలేదు.
వస్తూనే నవ్వుతూ “హల్లో, హౌ ఆర్ యూ” అని షేక్ హ్యాండిచ్చింది.
మాములుగా అయ్యుంటే ఆ స్పర్శకి లేచి, కారి ఉండేది కోమల్ అంగం, కానీ మనసు మాధవి మీద ఉండటంతో అతనికి ఏమీ అనిపించలేదు.
“హల్లో మోహన గారు, ఎలా ఉన్నారు?” అన్నాడు.
బాగున్నాను అన్నట్టు నవ్వింది మోహన.
“మేనేజర్ అంటే పెద్దవాళ్ళు వస్తారు అనుకున్నాను. యంగ్ అనుకోలేదు” అంది మోహన.
“నేనూ కూడా అదే అన్నానే మోహనా, పైగా ఛీఫ్ మేనేజర్ అంట” అంది మాధవి.
“టాలెంటెడ్ అయితే తప్ప, అప్పుడే ఛీఫ్ మేనేజర్ అవ్వరు కదా” అంది మోహన.
నవ్వాడు కోమల్.
“ఔనే. బాగా ఉన్నట్టుంది టాలెంట్” అంటూ కోమల్ వైపు చూస్తూ కొంటెగా అంది మాధవి.
“అబ్బా అమ్మ. నీ జోకులు ఆపు. ప్రొఫెషనల్స్ వీళ్ళు. నువ్వు సరదాకి అంటున్నావని తెలియకపోతే అపార్ధం చేసుకుంటారు” కొంచెం కోపంగా అంది మోహన.
“నేను ప్రొఫెషనల్ కాదా ఏంటి. నాకు మీ మాటలు అర్ధం కావా ఏంటి” అంటూ విసవిసా అక్కడనుంచి లోపలికెళ్ళింది మాధవి.
“అమ్మా, రా” అంటూ పిలిచింది మోహన.
ఆగకుండా కిచెన్లోకి వెళ్ళింది మాధవి.
“వన్ మినిట్. మా అమ్మకి కాస్త కోపం వచ్చింది. నేను తీసుకొస్తాను. ఏమీ అనుకోవద్దు. మీతో అన్నీ మాట్లాడేది మా అమ్మే, తనే అన్నీ చూసుకుంటుంది. B.Com లో గోల్డ్ మెడలిస్ట్” అంటూ మాధవిని తేవడానికి వెళ్ళింది మోహన.
ఇద్దరు అందగత్తెలతో ఇలా టైం గడుపుతున్నందుకు బానే ఉన్నా, బాస్ ఫోన్ చేస్తే డిస్కషన్ ఎక్కడిదాకా వచ్చిందో చెప్పాలి, మీటింగ్ అప్డేట్ ఇవ్వాలి అన్న ఆలోచన కూడా ఉండటంతో కొంచెం చిరాకు కలిగింది కోమల్కి.
కిచెన్ నించి ఏవో మాటలు చిన్నగా వినిపిస్తున్నాయి. వాచ్ వైపు చూసాడు కోమల్. ఐదు నిముషాలు గడిచాయి. ఇంకెంతసేపు అనుకుంటుండగానే వచ్చింది మాధవి.
మాధవి ఒక్కతే వస్తుండటం చూసి, మోహన వెనక ఉందేమో అని చూసాడు కోమల్.
“మోహన కాఫీ పెడుతోంది. షూటింగ్ లేనప్పుడు వంట చెయ్యడం మోహనకి హాబి లాగా” మళ్ళీ అదే నవ్వు నవ్వుతూ అంది మాధవి.
“హమ్మయ్య, మాధవి మామూలైంది, ఇక అసలు పని మొదలుపెట్టాలి” అనుకున్నాడు కోమల్.
iam call boy
Please continue