తర్వాతి రోజు ఉదయం పది గంటలు. ఉదయ్, నేను ఇద్దరం పోవై లో జినో కార్ప్ ఆఫీసు లాబీ లో కూర్చుని వున్నాం. రాత్రి సరిగ్గా నిద్ర పట్టక నాకు కొద్ది గా తల నొప్పి గా వుంది. ముందు రోజు సంఘటన, ఉదయ్ ముద్దు పెట్టుకోవటం, ఇవన్నీ తలుచుకుంటే, మనసంతా అల్లకల్లోలం గా వుంది. ఉదయ్, నేను, పొద్దున్నే ఆఫీసు నించి ఇక్కదికి కార్ లో కలిసే వచ్చాం. ఉదయ్ రాత్రి జరిగిన సంఘటన ఎత్తుతాడేమో అని భయ పడ్డాను. ఉదయ్ ని చూస్తుంటే మాత్రం ఏమీ జరగనట్టుగా ఉన్నాడు.
“మిస్టర్ గూట్లే మీ కోసం వెయిట్ చేస్తున్నారు. మీరు లోపలకి వెళ్ళచ్చు.” రిసెప్షనిస్ట్ గొంతు.
నేను, నా వెంటే ఉదయ్, లోపలి వెళ్లి కారిడార్ గుండా నడుచుకుంటూ ఒక కార్నర్ ఆఫీసు కి దారి తీసాం. ముందు గా నేను తలుపు మీద నాక్ చేసాను.
“కమిన్” అంటూ వినిపించింది. ఆ గొంతు నాకు పరిచయమే.
లోపలకి వెళ్ళగానే, జినో కార్ప్ ప్రోక్యుర్మేంట్ మేనేజర్ వినోద్ గూట్లే డెస్క్ వెనలాల కూర్చుని కనిపించాడు. మమ్మల్ని చూస్తూనే, మా వైపు ఒక నవ్వు పారేసాడు. అతని పళ్ళు సిగరెట్ల తో, పాన్ పరాగ్ లతో గార కట్టినట్టున్నాయి. మేము కలిసినప్పుడల్లా, వాడికి నన్ను తేరి పార చూడటం అలవాటు. ఎప్పటి లాగానే, వాడి కళ్ళు నా గుండెల మీదకి మళ్ళాయి. అక్కడ కాసేపు ఆగి, మళ్ళి నా మొహం వైపు తన చూపు మళ్ళించాడు.
“ప్రియా.. ప్లెజర్ టు సీ యు” అంటూ అంటూ డెస్క్ వెనకాల నించి ముందుకి వచ్చాడు. అలా ఒక్క సారి లేచే సరికి వాడి బాన పొట్ట పైకి కిందకి ఊగటం తెలుస్తూనే వుంది. బట్టనెత్తిమీద జుట్టు వెనక్కి వెళ్లి జుట్టంతా ఏదో ఉప్పురిసినట్టుంది. క్రితం సారి జుట్టు నల్ల గా వున్నట్టు గుర్తు. రంగేయ్యటం మానేసాడేమో. నా ముందుకొచ్చి నిలబడ్డాడు, తినేసేటట్టు చూస్తూ, నా వైపు చెయ్యి చాపాడు. మర్యాద కోసం నేను నా చేతి ని చాపితే, లాక్కుని నా చేతి వైపే చూస్తూ చేతులు కలిపాడు.
“మిస్టర్ గోట్లే, నైస్ టు సీ యు అగైన్” అన్నాను లేని నవ్వు తెచ్చి పెట్టుకుంటూ.
గోట్లే నా చేతిని వదిలి పెట్టకుండా కొద్ది క్షణాలు నా వైపు పైకి కిందకి తేరి పార చూసాడు. వాడికి సిగ్గు అనేది ఉన్నట్టు అనిపించదు. మనసు లో నన్ను నగ్నం గా ఊహించుకుంటున్నాడు అని నాకు తెలుసు. తెక్నాలజీ సేల్స్ ఒక మగ ప్రపంచం. ఏ ఆడడైనా కాస్త అందం గా కనిపిస్తే, మొగాళ్ళ కళ్ళు మా శరీరాల మీదే పారాడతాయి. ఇది నాకు కొత్త ఏమీ కాదు. చాలా మంది మగాళ్ళకి అలా చేస్తున్నామనే ధ్యాస కూడా వుండదు. జాతి లక్షణం అనుకుంటా. చూసే వాళ్ళు చూసినా, గమనించకుండా చూడటం, మనం చూస్తున్నామని తెలిస్తే తల తిప్పుకోవటం చేస్తారు. కొద్ది క్షణాల తర్వాత ఐనా మనం ఆడ వాళ్ళం అన్న విషయాన్నీ పక్కన పెట్టి ప్రొఫెషనల్ గా వుండటానికి ట్రై చేస్తారు.
గోట్లే ఈ బాపతు కాదు. వీడికి అస్సలు సిగ్గు అనేదే లేదు. వాడు నా వైపు తేరి పార చూస్తున్న విషయం ఏ మాత్రం దాచటానికి ప్రయత్నించ లేదు. వాడి పద్ధతి చూస్తుంటే, నాకు తెలియాలనే, నన్ను తినేసేలా చూస్తున్నట్టు వుంది. ఏదో డిస్ప్లే బొమ్మ ని చూసినట్టు వాడి టైం వాడు తీసుకుంటూ చూస్తాడు. అప్పటికీ, నేను అవ్వాళ చాలా మోడెస్ట్ గానీ డ్రెస్ అయ్యాను. గుండెల అంచులు ఏ మాత్రం కనిపించని ఫార్మల్ బ్లౌస్, సాదా సీదాగా వున్న బూడిద రంగు ప్యాంటు, కానీ వాడి చూపుల్లో లో ఏ మాత్రం తేడా లేదు.
నన్ను మనస్ఫూర్తి గా నగ్నం గా ఊహించుకున్న తర్వాత, గోట్లే దృష్టి నా వెనుక నిల్చున్న ఉదయ్ మీద పడింది.
“ఓహ్ హలో” అంటూ నా చెయ్యి అయిష్టం గానే వదిలేస్తూ ఉదయ్ వైపు చెయ్యి జాపాడు.
“మిస్టర్ గోట్లే, మీ గురించి ప్రియా చెప్పగా చాలా విన్నాను” ఉదయ్ తన సహజమైన చార్మింగ్ పెర్సనాలిటీ తో.
“నిజమా?” గోట్లే నా వైపు చూస్తూ నమ్మనట్టు గా.
“అన్నీ మంచివిషయాలే లెండి.. ” అంటూ ఉదయ్ తనని పరిచయం చేసుకున్నాడు.
గోట్లే వెనక్కి తిరిగి తన కుర్చీ లో కూలబడ్డాడు. నేను, ఉదయ్, ఎదురు గా ఉన్న కుర్చీల లో కూర్చున్నాం.
“చెప్పండి. హౌ కెన్ ఐ హెల్ప్?” అంటూ మళ్ళీ గోట్లే చూపు నా గుండెల మీదకి మార్చాడు.
నేనేదో అనే లోపల ఉదయ్ మాట్లాడటం మొదలెట్టాడు.