“అడవిలోకి.. ఫోటోలు తీసుకుందామని” మృదువుగా చెప్పాడు హర్ధిక్.
“అంటే ఏంది దొరా?” ఆసక్తిగా ప్రశ్నించింది ఆ అమ్మాయి.
ఆ ఆసక్తి గమనించిన హర్ధిక్ వాళ్లకి చెప్తే అర్ధం అవ్వదని బ్యాగ్ లోపల చెయ్యి పెట్టి తన కెమెరా అందుకున్నాడు. కానీ వాళ్ళు అందరూ ఇంకా అలాగే అర్ధం కాక నిలబడ్డారు. వారిని తన కేనన్ 5D కెమెరాలో బంధించి దగ్గరికి రమ్మని కెమెరా డిస్ప్లేలో వారిని చూపించాడు.
ఇంతకు ముందు ఎప్పుడూ అలాంటి పరికరాన్ని చూడకపోవడం వల్ల అందరూ తమ ముఖాలు చూసుకోవడానికి ఎగబడ్డారు.
ఇలా కాదని దానిని తన బ్యాగ్ లో ఉన్న లాప్టాప్ కి కనెక్ట్ చేసి ఫోటో అందులో చూపించాడు.
అందరూ తాను కూర్చున్న రాయి చుట్టూ గుమిగూడిపోయారు. వాళ్ళంతా ఒంగి లాప్టాప్ లోకి తొంగి చూస్తుంటే వాళ్ళ లేలేత సళ్ళు హర్ధిక్ భుజాలకి తాకుతున్నాయ్. కానీ వాళ్ళు అది పట్టించుకునే స్థితిలో లేరు.
కొంత సమయం తరువాత హర్ధిక్ తన లాప్టాప్ మూసేసి తను ఇంక అడవిలోకి వెళ్తాను అని చెప్పి లేచాడు.
కానీ “కొత్త ముష్టివాడికి పొద్దు తెలీదు అనీ కొత్త పెళ్ళికొడుకు గదిలో నుంచి బయటకి రాడని” ఊరికే అనలేదు కదా? అందువల్ల వాళ్లకి సహజంగానే కలిగిన గుల వల్ల వాళ్లు కూడా ఏక కంఠంతో అడవిలోకి వస్తాము అని అడిగారు. ఆ సమయం కోసమే ఎదురు చూస్తున్న హర్ధిక్ వాళ్ళను వెంటబెట్టుకొని అడవిలోకి దారితీశాడు.
ఆ అడవి మొత్తం పొదలు. దారిలో నడుస్తున్న హర్ధిక్ ని చూసి వెనక నుంచి గుంపు అనుసరిస్తుంది. హర్ధిక్ వాళ్ళని పేర్లు అడిగాడు. వెంటనే పక్కకి ఒక లేడి గెంతుతూ వచ్చింది. ఆ లేడి పేరు “చుక్క”. దారి పొడవునా చుక్క మాట్లాడుతూనే ఉంది. తన కళ్ళకి నచ్చిన అమ్మాయి పేరు “చిలక”. అలాగే మిగిలిన వాళ్లతో కూడా పరిచయాలు అయ్యాయి. అలాగే అడవి లోపలికి నడిచి వెళ్లారు.
హర్ధిక్ ఒక చోట ఆగి చెట్టు కింద కూర్చున్నాడు. జేబులో నుంచి సిగరెట్ తీసి వెలిగించాడు. అమ్మాయిలు అందరూ కూడా అలా తలా పక్కకి కూర్చున్నారు. దమ్ము లాగుతున్న హర్ధిక్ రేబాన్ లోపల నుంచి ప్రకృతి సహజంగా వచ్చిన వాళ్ళ అందాలను చూస్తున్నాడు. అతనిలో ఆకలి మెల్లిగా రాజుకుంటుంది.
వాళ్లు కూడా పెద్దగా వంటిని కప్పుకోలేదు. క్లోజప్ లో సైడ్ యాంగిల్ నుంచి చూస్తే అందాలు విందు చేస్తాయి.
బ్యాగ్ లోపల ఉన్న థమ్సప్ బాటిల్ ఓపెన్ చేసి కొంచెం తాగి గుంపు వైపు విసిరాడు.
వాళ్ళందరూ చల్లగా, తియ్యగా, ఘాటుగా, బ్రేవ్ మనిపించే ఆ పానీయం ఏమిటో అర్థం కాక వింతగా ఎంజాయ్ చేస్తూ తలా కాస్తా స్వాహా చేసేసారు.
అందరినీ పరికించి చూసాడు. అందరూ తనని కొత్తగా, ఏదో ఒక అద్భుతంలా చూస్తున్నారు. కానీ అందరిలోకి చుక్క మాత్రం ఏదోలా చూస్తుంది. ఆ రోజుకి అలా ఫోటోలు పేరు చెప్పి గడిపేసి మధ్యాహ్నం సమయానికి గూడెం చేరుకున్నాడు హర్ధిక్.
వాళ్ళ దగ్గర సెలవు తీసుకుని బయలుదేరబోతున్న హర్ధిక్ ని చుక్క గూడెం లోకి రమ్మని బలవంతం చెయ్యసాగింది.
మళ్ళీ రేపు ఉదయం వస్తానని హర్ధిక్ ఎంత చెప్పినా వినకుండా గూడెంలోకి రాకపోతే రేపటి నుంచి అతని కూడా అడవిలోకి వచ్చేది లేదు అంటూ తేల్చి చెప్పడంతో వెళ్ళక తప్పిందికాదు హర్ధిక్ కి.
అక్కడ గూడెం పరిసరాలని తిరిగి చూసాడు హర్ధిక్. అమ్మాయిలు అందరూ వాళ్ళ ఇళ్ళకి వెళ్లిపోయారు. కానీ చుక్క మాత్రం హర్ధిక్ తో తిరుగుతూ అతను చూసే ప్రతీదాని గురించి వివరిస్తుంది. ఆమె వివరించడం కన్నా ఎక్కువ అతని దృష్టిలో పడాలని పరితపించిపోతుంది.
హర్ధిక్ కి అది మొత్తం అర్ధం అవుతున్నా సరైన అవకాశం కోసం ఎదురు చూస్తున్నాడు.
లేకపొతే చుక్క ఇంత ఎదురుచూడాలా? ఈ పాటికి చుక్కకి మరియు దాని బొక్కకి కలిపి పగిలిపోయేది.
ఇక్కడ చుక్క ఆలోచనలు వేరేలా ఉన్నాయి. హర్ధిక్ ని చూడగానే తన పరువం బుసకొట్టడం మొదలు పెట్టింది. ఆ కళ్ళు, రంగు, బలమైన శరీరం, వేసుకునే బట్టలు, వంటి నుండి వచ్చే సుగంధం, జుట్టు ఇలా ఏమి చూసుకున్నా తన గూడెం వాళ్లు ఎవరూ సరిపోరు. ఎలాగూ తనకి వచ్చే నెల లగ్గాలు పెట్టేశారు. బాబు బలమైన దెబ్బ ఎలా అయినా తినాలని ఫిక్స్ అయిపోయింది.
అప్పటికే బాగా తిరిగిన హర్ధిక్ ఇంక వెళ్తాను అన్నాడు చుక్కతో.
” కొంచెం దాహం పుచ్చుకొని వెళ్ళండి బాబూ” అంది చుక్క.
మాటలే విని ఉంటే వద్దని వెళ్ళిపోయేవాడే. కానీ కళ్ళలో భావం చదివి మౌనంగా అనుసరించాడు చుక్కని.
ఇద్దరూ ఆమె పాకలోకి చేరారు. ఇల్లు చిన్నదే అయినా పర్లేదు. ముందు చుక్క వెనక హర్ధిక్ నడుస్తున్నాడు. హర్ధిక్ కి మంచి నీళ్ళు ఇవ్వడం కోసం వంట గదిలోకి వెళ్తుంది చుక్క. నడుస్తున్న ఆమె చీర వెదురు తడికకు చిక్కుకొని ఆమె చీర మొత్తం తడికకి చిక్కుకుంది. అంతే.. ఆ చీర తప్ప వేరే యేమి లేకపోవడం వల్ల ఆఛ్చాదన లేని ఆమె శరీరం హర్ధిక్ ముందు ఆవిష్కృతమయ్యింది.
Y మీద A నిలబడి దాని మీద ∞, దాని మీద 0 ఉన్నట్టు అనిపించింది హర్ధిక్ కి.
16ఏళ్ల పడుచు పరువం అవ్వడం వల్ల మొహంలో పసితనపు ఛాయలు ఇంకా పోలేదు.
చామన ఛాయ..
పెద్ద కళ్ళు..
పసినిమ్మపళ్ళ లాంటి సళ్ళు..
పిల్ల కాలువలా మొదలై సెలయేరులా మారిన నడుము..
ఆ సెలయేరు వరద గోదావరి అయ్యిందా అనిపించే పిరుదులు..
నడక వల్ల గట్టిపడిన పిక్కలు..
మొత్తంగా చెప్పాలంటే చెయ్యి తిరిగిన చిత్రకారుడు కూడా రెక్కలు ముక్కలు చేసుకోనిదే గియ్యలేడనిపించే అపురూపమైన చిత్రరాజంలా ఉంది చుక్క.. అయ్యయ్యో మర్చిపోయాను దాని బొక్క..
దాని పూకు చూస్తుంటే ఎన్నో పూకులు చూసిన హర్ధిక్ కళ్ళు కూడా ప్రొఫెషనల్ కేమెరా లెన్స్ ఇమేజ్ మీద ఫోకస్ చేసినట్టు చూడసాగాయి చుక్క బొక్కని..
అబ్బబ్బా.. ఏముంది ఆ పూకు?
అప్పుడే విత్తనాలు పడి మొలకలు వచ్చిన ఒక రెండు ఎకరాల త్రికోణాకారపు పొలం బిట్టు మధ్యలో వేసిన సన్నని గట్టులా ఉంది దాని పూకు చీలిక..
ఆ చీలిక చూస్తుంటే…
“ఖుదా కా కసం..
కసం కా హుఖుమ్..
తెరచుకో ససేమ్..” అని మంత్రం జపించి అయినా ఓపెన్ చేసేసి లోపల ఏముందో చూడాలని అనిపించసాగింది హర్ధిక్ మనసులో.
“అట్టా సూడమాకయ్యా..” అంది సిగ్గుగా చుక్క. అప్పటికి గానీ మన గురువుగారికి కళ్ళు మూసుకుని వొళ్ళు తెరవలేదు.
తేరుకొని ” చుక్కా.. నీ అందం అద్భుతం. ఒక్కసారి నీ మీద ఉన్న నా కోరిక తీర్చు. నువ్వు ఏం కావాలన్నా ఇస్తాను. ” అన్నాడు అభ్యర్ధనగా.
“సారూ.. నాకు మీ మీద ఎప్పుడో మనసైనాది. నాకు ఏమీ వద్దు. నన్ను సుఖపెట్టు సారూ చాలు” అంది నవ్వుతూ.
“అయితే పద పోదాం. నీకు ఎప్పుడు కుదురుతుంది?” అన్నాడు ఆత్రంగా
“యాడపోతావు సారూ?” అంది
“పట్నం పోదాం. మళ్ళీ తీసుకొచ్చి దింపేస్తానుగా” అన్నాడు భరోసాగా.
“వద్దు సారూ.. గూడెంలో తెలిస్తే నన్ను బతకనివ్వరు. అయినా మా అయ్య ఒప్పుకోడు. వచ్చే నెలలోనే నాకు లగ్గం.” తన పరిస్థితి వివరించింది చుక్క.
“మరి ఎలా? పోనీ రేపు అడవిలోకి పోదాం.” ఎలా అయినా దక్కించుకోవాలి అన్న ఆత్రుత కనిపిస్తుంది హర్ధిక్ మాటల్లో.
“అయ్యో పిచ్చి సారూ.. అడవిలో అయితే ఎవరూ చూడరు అనుకున్నారా? అయినా ఇక్కడ ఇంత ఇల్లు పెట్టుకుని ఎక్కడికో ఎందుకు?” నవ్వుతూ ప్రశ్నించింది చుక్క.