నా జీవితం ఉష 2 234

అంతటి అందగత్తెని అలా చుస్తే నీతులు బుతులుగా మారక తప్పుతాయ.

GPS ని ఆన్ చేసి నా వంక చూసింది. తత్తర పడుతూ చూపుని GPS వేపుకి మార్చాను.
తను అలాగే సీట్ బెల్ట్ పెట్టుకుని ఇక పదండి అంది.
సరే అని కార్ స్టార్ట్ చేసి GPS చూపించిన దారిలో వెళ్ళడం మొదలు పెట్టాను,ప్రయాణం మొదలు అయిన కొంచం సమయానికి..

కవిత : సుధాకర్ గారు , మీరు ఎం అనుకోను అంటే నేను కొంచం సేపు నిద్రపోతా అండి, ఉదయం నుంచి తిరగడం వల్ల అలసి పోయి ఉన్నా కొంచం మగత గా ఉంది. ఎలాగో గంట పైన ప్రయాణం కదా ప్లీజ్.

సుధాకర్ : (అంత అందగత్తె నోటిలోంచి ప్లీజ్ అన్న మాట వస్తే యుద్దాలే జరుగుతాయి, నేనో లెక్క ?) అయ్యో పడుకోండి , హోటల్ కి వెళ్ళాక నేను లేపుతా..

కవిత : థాంక్స్ అండి.

అలా నవ్వుతు నాతొ చెప్పి, తన అందమైన కళ్ళను మూసుకుంది కవిత.
అప్పటికే ట్రాఫిక్ ఎక్కువ ఉండటం వళ్ళ నా దృష్టి అంతా రోడ్ మీద ఉంచా.
కొంచం దూరం వెళ్ళాక బయట ట్రాఫిక్ జోరు తగ్గటం తో మనసు లో కోరికల జోరు పెరిగింది.

మనసు మంచి ఆలోచనలకి మెత్తగా ఉన్నా, పాడు ఆలోచనలకి మంచి స్పీడ్ గా ఉంటుంది.
కొంచం కొంచం గా కార్ వేగాన్ని తగ్గించి ఓర కంటగా తనని చూసా.

విండో నుంచి వస్తున్న చల్ల గాలికి ఎగురుతున్నాయి తన వెంట్రుకలు.
అప్పుడప్పుడు బుగ్గల్ని ముద్దాడితే అప్పుడప్పుడు తన పెదవులని..
కొన్ని నుదురుకి అంటుకుంటే కొన్ని తన మెడకి…
తనని అలా చూస్తున్న ఒక్కో క్షణం నాలోని చెడు ఆలోచనలకి ఒక్కో ఉపిరి లా ఉంది..

కానీ నా కళ్ళు వెతుకుతున్నవి తన పెదవులని కాదు, ఇంక ఆలస్యం చేయకుండా చూపులని తన ఎత్తుల వైపుకు మార్చాను..

తన ఉపిరి కి నాట్యం చేస్తున్నట్లు ఉన్నాయి తన ఎత్తులు…
పైన సగాన్ని పైట దాచేస్తే కింద సగాన్ని సీట్ బెల్ట్ కప్పేసింది.. అయినా వాటి పొంగు కనిపిస్తూనే ఉంది..