కవిత : అవునా దానిలో మా బాబయి పనిచేస్తున్నారే , మీకు రాఘవ రావు తెలుసా.
సుధాకర్ : రాఘవ రావు గారు అంటే , దులపుడి రాఘవ రావు గార ?
కవిత : ఆ ఆయనే , మీకు తెల్సా ?
సుధాకర్ : ఆయన మొత్తం ఆంధ్రా , తెలంగాణా డివిజన్ లకి మేనేజర్ అండి .
కవిత : ఓహ్ అవునా , నాకు తెలిదే అది. నాకు మాత్రం మా బాబాయ్ లెండి. సరే ముందు మీకు కార్ నడపడం వట్చ అది చెప్పండి , హహ ?
సుధాకర్ : (మళ్ళి అదే నవ్వు, ఎం ఉంది ఈవిడ నవ్వులో ముసలాడి మగతనానికి కూడా ప్రాణం పోసేలా) ఆహ వత్చు అండి .
కవిత : పోనీ లెండి , నాకు ఓపిక లేదు మీరే నడపాలి. మీరు ఎక్కడ ఉంటున్నారో చెప్తే అక్కడకి వెళ్లి మీ సామాన్లు తీసుకుని వెళ్దాం ఎం అంటారు.
సుధాకర్ : తప్పదు అంటారా , మీకు ఇబ్బంది అనవసరం గా.
కవిత : తప్పదు, మా వారికి ఒట్టు కూడా వేసా పదండి , ఇంక మన ప్రయాణం మొదలు పెడదాం.
మౌనంగా ఎం మాట్లాడకుండా నడుస్తున్నాడు సుధాకర్,తన ఆలోచనలు ఈ లోకం లో లేవు.
కవిత నడుము మడతల్లో ముత్యాల్ల మెరుస్తున్న చెమట బోట్ల లెక్క కడుతున్నాయి అతని కళ్ళు..
అవి ఏమి తెలియని కవిత తన భర్త జాగరత్తగా ఊరు చేరుకోవాలి అని అనుకుంటుంటూ అడుగు వేస్తోంది.
తన భర్తకు నెల రోజులు గుర్తుగా ఉండాలి అని కట్టుకున్న ఆ చీర, తన అందాలని వేరే మగాడికి విందుగా ఇస్తోంది అని తెలిదు పాపం కవిత కి.
ఇలా ఎవరి ఆలోచనల్లో వాళ్ళు ఉంటూ , నెమ్మదిగా కార్ దగ్గరకి చేరుకున్నారు ఇద్దరు .
____________________________________________________________________________________________________________________________________
సుధాకర్ మాటల్లో మొదలు పెడదాం …
Excellent story upload 3 part urgently
Superb waiting for next part
Update chey fastga
3rd part
మూడవ భాగం తొందరగా అప్లోడ్ చేయండి
Continuetion part pettandi sir