నా జీవితం ఉష 2 234

సుధాకర్ మాటల్లో..

బస్సు ఎక్కి ఎయిర్పోర్ట్ వరుకు వచ్చిన నేను ,సెక్యూరిటీ టికెట్ కొనుక్కుని లోపలకి వెళ్ళాను కవిత చెప్పిన ఫ్లైట్ ఏ గేటు ఓ చూసుకుని అక్కడకి వెళ్లి కూర్చున్న .

వస్తు పోతున్న అమ్మాయిలని , ఎయిర్ హోస్టెస్ నీ చూస్తున్న ఏ మగాడి మనసు అయినా అదుపు తప్పడం కాయం.

అసలే వేడి మీద ఉన్నాఏమో మనసు మెదడుని, పైన తల నుంచి కింద తమ్ముడికి దింపింది. బుద్ది వద్దు అంటున్న మనసు ఆగట్లేదు.

అప్పుడే నా ముందు వత్చి కుర్చ్చుంది ఒక అమ్మాయి , మాట్లాడుతున్నది మలయాళం లా ఉంది .

అరేబియన్ గుర్రం లా ఉంది అనే వాక్యానికి నిదర్సనం అని చెప్పాలి.

చక్కగా దువ్విన తలని ముడిలా వేసి పిన్ పెట్టుకుంది , మేకప్ వేసుకున్న మొఖం ఎయిర్పోర్ట్ లైట్లకి మెరుస్తూ ఉంది.

అంత అందమైన అమ్మాయిని నా జీవితం లో చూడలేదు. ఉష , కవిత ల అందాలూ కూడా తిన మొఖం ముందు చాలవ అనిపించింది. (కసిగా ఉన్నప్పుడు ప్రతి ఆడది అందం గానే ఉంటుంది ఏమో )

అలా చూస్తూ ఉన్న నా కళ్ళు గుచుకున్నాయో ఏమో , లేచి తన బాగ్ తీసుకుని నడవడం మొదలు పెట్టింది .

ఆ నిమిషం ప్రియురాలు వదిలి వెళ్ళిన ప్రియుడిలా కుర్చుని తననే చూస్తూ ఉన్న, వెనక కొంచం కూడా చర్మం కనిపించకుండా ఉంది తన కట్టు. అలా ముందుకి వెళ్ళిన తను , ఒక్కసారి ఆగి నా వంక చూసి నవ్వి నవ్వనట్లు ఒక నవ్వు నవ్వింది.

ఎ మగాడాకి అయినా అంతకంటే ఘన విజయం ఉంటుందా చెప్పండి.

ఒంటి మీద ఒక చిన్న వెంట్రుక కుడా లేదు , నున్నని స్వర్గం . అలా చుసిన నేను తన పురేకులని ఉహించుకున్న . అక్కడ వెంట్రుకలు ఉంటాయా ? అన్న ఆలోచన.
నా ఆలోచనలని మారుస్తూ కనిపించింది తన నడుము.