నా జీవితం ఉష 2 234

నాకు ఎం అనాలో తెలియలేదు, తన మీద అప్పటి వరుకు ఉన్న గౌరవమ్ అభిమానం గా మారింది.
అంత మంచి మనిషి గురించా ఇంత సేపు చెండాలంగా ఆలోచించాను, ఛి నా మీద నాకే సిగ్గు వేసింది.

ఇంకేమి మాట్లాడకుండా అలాగే కార్ లో కుర్చుని వాళ్ళ ఇంటికి తను చూపించిన దారి లో వెళ్ళాను.

వాళ్ళ ఇంటి లోపలకి వచ్చిన నన్ను చాల ఆప్యాయంగా పలకరించారు వికాస్ వాళ్ళ అమ్మ గారు.
వాళ్ళు నా మీద చూపిస్తున్న అభిమానానికి ఒక పక్క ఆనందం గా ఉన్నాఇంకో పక్క సిగ్గు గా ఉంది.

రాత్రి బోజనాల తర్వాత పిల్లల గది నాకు ఇత్చి, పిల్లలని తనతో పాటు మెడ మీద వాళ్ళ గదిలోకి తీసుకు వెళ్ళింది కవిత.
వేసుకోవడానికి వికాస్ లుంగీ ఇట్చారు వాళ్ళ అమ్మగారు, స్నానం చేసి వచ్చి మంచం మీద పడుకుని జరిగిన రోజు కోసం ఆలోచిస్తూ ఉష కి ఫోన్ చేసాను.

ఉష లేకుండా ఇలా ఒంటరిగా రాత్రి గడిపి సంవత్సరాలు అయ్యింది, అక్కడ తన పరిస్తితి ఏమిటో ?

______________________________________________________________________________________________________________________

కవిత మాటల్లో..

ఉదయం నుంచి తీరగడం వళ్ళ ఒళ్ళు హూనం అయ్యింది అండి, కొంచం సేపు ఆగండి వేడి నీళ్ళతో స్నానం చేసి వచ్చి కబుర్లు చెప్పుకుందాం.

హా వచ్చేస , చెప్పండి.. నేనే చెప్పాలి అంటారా ? హహ సరే..

నా ఆలోచనలు అన్ని ఆయన మీదే ఉన్నాయి, భర్త ఉరు కి బయలుదేరితే ఏ భార్య పరిస్తితి అయినా ఇదే.. వాళ్ళు క్షేమంగా చేరే వరుకు మా మనసు మాలో ఉండదు..ఆయన చేరాక ఎలాగో కాల్ చేస్తారు.

సుధాకర్ గారిని కలవడం వళ్ళ అనుకుంటా చాల అనందం గా ఫ్లైట్ ఎక్కారు,
ఆయన కోసం తీసిన నా ఫోటో కూడా పంపించేస్తే ఇంకా ఆనందపడే వారు ఏమో ?!

ఇంతకీ ఆ ఫోటో ఎక్కడ..అని సెల్ ఫోన్ తీసి నా ఫోటో ని నేనే చూసుకున్న.

అబ్బహ్హ్ ఎం ఉన్నా కద, నాకే నన్ను చుస్తే మూడ్ వస్తోంది..ఇక ఈ ఫోటో మా వారు చుస్తే అంతే ఏమో.. హహ..