నా జీవితం ఉష 2 233

చేయి కడుక్కుంటున్న కవిత ఆలోచనలో పడింది..

కవిత మాటల్లో..

చేతికున్న జిగురు వదులుతుంటే మనసు కాలిపోతోంది.. కుంపటి లో కర్ర తోసి నిప్పు చల్లారడానికి నీళ్ళు కారకుండానే ఆపేశారు మా వారు. పోనీ చేత్తో నిప్పు అర్పెద్దమా అనుకుంటూ ఉంటె “త్వరగా రావొఇ , అవతల ఫ్లైట్ కి టైం అవుతోంది ” అంటూ తలుపు తట్టారు.

ఈ మగవాళ్ళు అందరు ఇంతేనా ? మీ పని అవ్వగానే సరా ? మాకు అవ్వక్కర్లేదు ? పెళ్లి అయిన కొత్తలో వద్దు అన్న నా బావిలోంచి నీళ్ళు తోడే వారు ఇప్పుడూ అయన గిలక కదలడమే కాని నా బావి లో నీళ్ళు బయటకే రావట్లేదు.

అయినా మీకు చెప్పుకుని ఎం ప్రయోజనం లెండి , మీరు మగవాళ్ళే కద హహ..

బయటకు వచ్చిన నాకు సూట్ వేసుకుని కనిపించరు ఆయిన, ఎం జరగనట్లే ఉన్నారు. పట్టరాని కోపం వచ్చినా వెళ్ళే ముందు ఎందుకు అని ఏమి అనలేదు. నేను ఇందాకల విప్పిన చీరె కట్టుకుందాం అనుకుంటుండగా…

వికాస్ : అబ్బః వెళ్ళే ముందు కూడా ఈ చీరెన , నాకోసం ఆ ఆకుపచ్చ చీర కట్టుకోవయి .

కవిత : (ఆకుపచ్చ చీర పేరుకు తగ్గట్లే పలచనిది , ఇప్పుడు అది కట్టుకుని వస్తే అమ్మో సుధాకర్ గారు ఉంటారు అక్కడ)

కవిత : నాకు ఓపిక లేదు లెండి , మీరు చేసిన పనికి కాళ్ళు అలసిపోయాయి. (వ్యంగ్యంగా అన్న).

వికాస్ : నీ బాధ నాకు అర్థం కాలేదు అనుకుంటున్నావా, పిల్లలు పుట్టాక నిన్ను నేను అస్సలు సుఖ పెట్టలేదోయి అందుకే

ఆయిన అలా అంటూ నా చేతికి ఏదో పేపర్ ఇట్చారు, చుస్తే అందులో 2 వారాలకి ఉటికి టికెట్స్ ,హోటల్ డీటెయిల్స్ ఉన్నాయి .

హనీమూన్ సూట్ అని ఉంది, నా కళ్ళల్లో నీళ్ళు తిరిగాయి. అలాగే జాకెట్టు తో ఆయన్ని కౌగలించుకున్న.

5 Comments

  1. Excellent story upload 3 part urgently

  2. Superb waiting for next part

  3. Update chey fastga
    3rd part

  4. మూడవ భాగం తొందరగా అప్లోడ్ చేయండి

  5. Continuetion part pettandi sir

Comments are closed.