భంగం 510

ఎప్పుడో యుక్తవయసులో పొందిన ముద్దు భావన మళ్ళీ కలిగింది దమయంతికి. చంద్రం ముద్దుని ఆస్వాదిస్తూ అలానే ఉండిపోయింది.

“రేపటి దాకా ఆగండి. ముప్పైఅయిదేళ్ళ నాడు కలిగినట్టుగా ఇప్పుడు ఎలాంటి ఇబ్బందీ కలగదు. అంత చక్కగా ఏర్పాటు చేసుకుందాం. ఆగండి” చంద్రం కౌగిలి నించి విడిపోతూ అంది.

“నా వల్ల కావట్లేదు. నువ్వే చూడు” అంటూ లేచిన తన మగతనం వైపు చూపించాడు.

“అర్ధమైంది నాకు. నాకూ అలానే ఉంది. అయినా సరే ఓపిక పట్టండి. అప్పటిదాకా ఇంద” అంటూ చంద్రానికి ముద్దిచ్చి, అతని మగతనాన్ని గట్టిగా పిసికి బయటకి వెళ్ళింది.

దమయంతి చేసిన పనికి మహదానందం కలిగింది చంద్రానికి.

కేవలం దమయంతి కూతురి పెళ్ళి అనుకుని వస్తే, ఇవన్నీ జరుగుతున్నందుకు అతనికి చాలా సంతోషం వేసింది.

నిద్ర కోసం పడక ఉన్న గదిలోకి వెళ్ళాడు. అప్పటికే రాము గురక పెడుతూ కనిపించాడు.

మంచం మీద పడుకున్నాడు చంద్రం. అతను పడుకుని ఉన్నా, అతని మగతనం ఇంకా అలానే నిటారుగా ఉంది. ఎదురుగా గోడకి దమయంతి ఫొటో. పక్కన రాము లేకపోతే చేతితో చేసుకుందామా అనిపించేంతగా లేచి ఉంది.

“మంచినీళ్ళు కూడా పెట్టాను. పక్కనే టేబుల్ మీద ఉన్నాయి” లోపలికి వస్తూ అంది దమయంతి.

కంటికెదురుగా కనిపిస్తున్న, లేచున్న చంద్రం మగతనాన్ని చూసి ఆశ్చర్యపోయింది. పక్కనే మరో మంచం మీద రాము వెల్లకిలా పడుకున్నాను. రాము లేస్తాడేమో అనుకుంది.

“ఏంటిది. అటు తిరగండి” అని చంద్రానికి ఎడమ వైపున్న గోడని చూపించింది.

“నేనేం చెయ్యను. ఇలానే ఉంది” అన్నాడు.

నోటి మీద వేలు పెట్టి మాట్లాడద్దు అన్నట్టు సైగ చేసింది.

“పడుకున్నాడు. మంచి నిద్రలో ఉన్నాడు రాము” అన్నాడు.

రాము గురక పెద్దగా వినిపిస్తోంది.

“ఆపండి ఇక” అంటూ చంద్రం కాలి మీద ఒక చిన్న దెబ్బ కొట్టి నవ్వుకుంటూ బయటకి వెళ్ళింది.

కళ్ళు మూసుకున్నాడు చంద్రం. నిద్ర పట్టేసింది.

“రేయ్ చంద్రం, లేస్తావా. టీ తాగుదువుగానీ” లేపుతూ అంటున్న రాము మాటలకి మెలకువ వచ్చింది చంద్రానికి.

టైం చూసాడు. అయిదయింది. నెమ్మదిగా పూర్తి మెలకువ వచ్చింది చంద్రానికి.

“ఎక్కడికెళ్దామురా” అడిగాడు రాము.

“నువ్వెప్పుడు రెడీ అయ్యావురా” ఆశ్చర్యపోయి, రాముని చూస్తూ అడిగాడు చంద్రం.

“నేనెప్పుడో లేచాను. నీ కోసమే వెయింటింగ్” అన్నాడు రాము.

ఇంతలో టీ తెచ్చింది దమయంతి. ఇద్దరు మగవాళ్ళకి ఇచ్చి, తను కూడా తీసుకుని ఎదురుగా ఉన్న కుర్చీలో కూర్చుంది.

“చెప్పరా నీ ఆలోచన” అడిగాడు రాము.

“ఏమోరా ఏమీ తెలియడం లేదు. ఫలానాది చూడాలి అని రాలేదు నేను. బయట ఏది చూసినా ఒకటే నాకు. ఈ ఇల్లు, ఆ చెట్టు, ఇవి మాత్రమే స్పెషల్. మిగతావి ఏవైనా ఒకటే” దమయంతిని చూస్తూ, టీ తాగుతూ బదులిచ్చాడు చంద్రం.

“ఏమంటావే దమయంతీ. మనం కలిసి గడిపిన రోజుల్లోవి ఏవి చూస్తే బాగుంటుంది ఈ పూట” అడిగాడు రాము.

“మీ ఇష్టం అన్నయ్యా. మీ మనసు ఎటు లాగితే అటు. మీ అప్పటి క్లాస్ మేట్స్, అప్పటి ఆడపిల్లలు ఉన్న ఇళ్ళవైపు వెళ్ళినా నాకు ఓకే” నవ్వుతూ అంది దమయంతి.

“అప్పటి ఆడపిల్లలంటే అందరూ హైదరాబాద్, అమెరికా ఇలా ఎక్కడెక్కడో ఉంటారు. మన ఊర్లో ఎవరున్నారు ఇంకా” అని నవ్వాడు రాము.

“ఉండే ఉంటారురా. గుర్తు తెచ్చుకో. ఒక్కోసారి మన కళ్ళ ముందే ఉంటారు. కనిపిస్తే రమ్మనే ఛాన్స్ కూడా ఉంది” దమయంతిని చూస్తూ అన్నాడు చంద్రం.

“మీ జోక్స్ బానే ఉన్నాయి. ఏదైన పనికొచ్చే సలహా ఇవ్వండి” కసురుకున్నాడు రాము.

“కాలేజ్ వైపు వెళ్తే ఎలా ఉంటుంది. ఈ రోజు ఆదివారం. కాలేజ్ ఉండదు. పిల్లలెవరూ ఉండరు. బయట గేట్ ఎప్పుడూ తీసే ఉంటుంది. లోపలకి కూడా వెళ్లచ్చు. ఒకవేళ అడిగితే ప్రిన్సిపాల్ మనకి తెలుసు కదా, అదే చెప్పచ్చు. ఓకేనా” అంది దమయంతి.