ఆ కుంట కింద సుమారు 20 ఎకరాలకు పైగా సాగుభూమి ఉంది. దాన్ని లచ్చుమన్న వాళ్ల కులస్తులు సాగు చేసుకుంటున్నారు.
దాయాదులకి మిగతా కుటుంబాల వాళ్లకి పోను లచ్చుమన్నకి వచ్చింది 2 ఎకరాలు.
దానితో పాటి లచ్చుమన్న పెద్ద బామ్మర్ది అదే రాజమ్మ వాళ్ళ నాన్న ఎకరం పొలాన్ని కూడా లచ్చుమన్ననే సాగు చేస్తున్నాడు.
దానికి గాను వాళ్ల వచ్చిన పంటలో సగం ఇవ్వాలని షరతు.
లచ్చుమన్న పొలానికి పక్కనే వంకపోతుంది, కుంట నిండి మరవపోతే ఆ వంకలోనే పోవాలి.
అదే వంక దిగువ ఉన్న ఇంకో చెరువుని కలుపుకోని ఊరి పక్కగా దిగువకు వెళ్లి పోతుంది. ఎవరన్నా
ఊళ్లోనించి కుంట దగ్గరకు రావాలంటే ఆ వంకలోనే నడిచి వస్తారు.
ఆ రోజు రాజమ్మ కూడా అదే దారి పట్టింది. మధ్యాహ్నవేల కావడంతో మీద ఎండపడకుండా వంకగట్టు మీదున్న
చెట్ల కిందే నడుస్తోన్ది. మామూలుగా ఎప్పుడూ వాళ్లత్త అన్నం తీసుకెళ్లేది. ఇవాళ ఆమెకు ఒంట్లో నలతాఉందని,
ఒక పెద్ద స్టీల్ దవరా గిన్నేలో రెండుముద్దల సంగటి, ఒకచిన్న కూర గిన్నేలో పప్పు, ఒక చొంబులో మజ్జిగ పోసి అన్నింటిని
సక్కగా సర్ది వాటీపైన ఒక ప్లేట్ మూసింది. వీటన్నింటిని ఒక లుంగీలో మూట గట్టి
“ఇదిగో జాగ్రత్తగా మీమామకి ఇచ్చి వెంటనే వచ్చేయ్. . . . ఎండగా ఉంటుంది ఆ వంకంటి వెళ్లు ” అని నెత్తిమీద పెట్టింది.
రాజమ్మ ఆడికి చేరుకునే పాటికి మదక దున్నుతున్నాడు లచ్చుమన్న. వంక గట్టుమీద ఒక బావి ఉంది దాని పక్కనే
ఒక మామిడి చెట్టు దానికి ఆనుకోని పెద్ద ఖాళి మైదానం. అక్కదే కల్లం వెస్తారు, పండిన పంటంతా తెచ్చి ఆరపెట్టేది అక్కడే.
రాజమ్మ ఆ మామిడి చెట్టునీడన ఆ గిన్నే దింపి లచ్చుమన్నను కేకేసింది.
“మామా. . . . బువ్వ తిందువురా” అని
” ఆ వత్తాన్నా . . . . . ” అని సమాదానం ఇచ్చి కాడిమానుకున్న ఎడ్లను ఇడిసేశాడు. అవి పొలాలకునా గెనేలెంబడి మెయడానికి
వెళ్లి పొయాయి. బావికాడున్న చిన్న తొట్టీలో కాళ్లు కడుకున్నాడు. మామిడి చెట్టు కిందకి వచ్చి ” ఏ మీయత్త రాలేదా . . . ఎమైంది దానికి ”
అని అడిగాడు. ” ఎమో . . . బువ్విచ్చి రమ్మనింది ”
” ఇప్పుడే ఎళ్ళిపోతావా . . . . ”
“నువ్వు తినేయ్ పోతాను . . . ” అంది.
సరే అని లుంగీ కింద పరుచుకోని కూర్చున్నాడు ఎర్ర నిక్కరులోన్చి లచ్చుమన్న మగతనం బయట పడింది.
17 ఏళ్ల రాజమ్మ లంగా ఓనిలో ఉంది పచ్చ ఓనికింద నల్ల కలరు జకెట్టులో బంతులని బిగించింది.లంగా కూడా నల్లదే.
లంగా ఓని ఎప్పుడో కానీ వేసుకోదాయమ్మి వేసుకున్నప్పుడు మాత్రం మతిపోవాల్సిందే. లచ్చుమన్నకి కూడా మతి పోయింది మనసు అదుపు తప్పింది
మగతనం నిగిడి కూర్చుంది. అయినా మనసుని అదుపులో పెట్టుకున్నాడు. నిక్కరులో నిగిడిన మగతనం ఎటూ పోలేక కింద కూర్చోగానే
ఒక సందులోనుంచి బయట పడింది.
కూర్చుంటానే ” నీ యక్క లంగా ఓనిలో బలే ఉన్నావే . . . .” అని చిలిపిగా అన్నాడు.
“అందుకేనా బయట పెట్టి కూర్చున్నావు ” అనింది అమే నిగిడిన మగతనాన్ని చూస్తూ.
“అమ్మ నీయమ్మ . . . . ” లోపల తోసి సర్దుకున్నాడు.
“మాయమ్మ నీకు చెళ్లెలయితుందిలే మామ . . . . ” అని పరాచికాలాడింది.
“బాగా మాటలు నేర్చినావు నువ్వు . . . . ” అన్నాదాయన .
రాజమ్మ లచ్చుమన్న నిక్కరుమీదే చూపు నిలబెట్టి భోజనం వడ్డించింది. లచ్చుమన్న తినేసి
“ఇంగపో . . . . ” అన్నాడు లచ్చుమన్న.
“ఇంకోసేపు ఉండి పోతాలే మామ” అని అనింది. కానీ ఆమె చూపులు మాత్రం ఆయన నిక్కరు వైపే ఉన్నాయి.
లచ్చుమన్న ఇబ్బందిగా ఫీలయి లుంగీ కట్టుకుంటూ
“ఎందే అట్ల సూత్తాండావ్ . . . . “అన్నాడు.
“ఏమీ లేదు. . . . ” అంది.
“సరే ఇంటికి పో . . . . ” అని వంక గట్టుమీద మేస్తున్న ఎడ్ల వైపు నడిచాడు.
“పోతాలే . . . . ” అని ఎంట పడింది.
వంక గట్టు మీద పెద్ద కానగ చెట్టు గుంపుంది దానికిందున్న ఒక బండ రాతిమీద కూర్చుని
“ఎమే రాజి మీ నాయన నీకు పెండ్లి చెద్దాం అంటాన్నాడు . . నువ్వేమ్ అంటావే ” అని అడిగాడు .
రాజమ్మ చూపు మాత్రం లచ్చుమన్న నిక్కరు మీదే ఉంది. లచ్చుమన్న మగతనం చూసినప్పటి నుంచి దానికెలాగో ఉంది.
మల్లా ఇంకోసారి కనపడితే చూద్దామని మనసు పీకుతోన్ది రాజమ్మకు అందుకో లచ్చుమన్న ఇంటికి పొమ్మన్నా పోలేదు.