మెమోరీస్ 421

“మామూలే పదరా ” అని ముందుకెల్టుంటే హరి వాళ్లమ్మ తిట్టడం మరింత ఉద్రుతం చేసింది.
“యా లంజ తీసుకుందో దానికి నా కొంపే కనపడిందా దానికి ,దాని పూకులో నా మొగుడి మడ్డ, దాని పూకు దానప్పుడు దెంగా” అని.
“ఎప్పుడు సూసినా ఆడోళ్లు ఎందుకన్నా, దానిపూకు దానప్పుడు దెంగా అని తిడతారు, అంటే వాళ్ల నాన్న దెంగించుకోమనే కదా” అని గంగాద్రి అనుమానం వ్యక్తం చేశాడు.
” అంటే అలా తిడితేనైనా సిగ్గోచ్చి తీసుకున్న వస్తువు తిరిగి ఇచ్చేస్తారని”అని గంగాద్రి డవుట్ క్లియర్ చేశాడు హరి.
గంగాద్రి:”మరి నా సాడు తాగా అని తిడతారు”
హరి:”అంటే తీసుకున్న వాళ్లు నా ఒంటికి తాగండి అని”
హరి:” నిన్నేవరు తిట్టారు రా సాడు తాగమని”
గంగాద్రి:” నన్ను కాదన్నా మా ఇంటి పక్కనాయమ్మ వాళ్ల అల్లుణ్ణి తిట్టింది ”
హరి: ” ఎవరు రంగమ్మా”
గంగాద్రి:” అవును”
హరి:”ఏమని తిట్టింది”
గంగాద్రి:”ఇన్నిరోజులు నాకొంపలో పడి ఏడిచి, నా సాడు కడుపునిండా తాగి, నాపూకు నాకి, ఇప్పుడా లంజ మొగుణ్ణి తీసుకుని బెంగుళూరికి ఏళ్ళి పోతే నేనేమ్ చేయల్ల” అని రాగం
తీస్తాఉండే
హరి :”ఎం అల్లునితో గని దెంగిచుకుంటాందేమి”
గంగాద్రి:” నాకేమ్ తెలుసు”
వాళ్లు మాట్లాడుకుంటుండగానే రెండు సందులు దాటుకొని రెడ్డి గారి ఇంటి దగ్గరకొచ్చేసాం.
సుకన్య శాంతి బయట కూర్చొని మాట్లాడుకుంటున్నారు.
పోతానే హరి వాళ్లని పలకరించాడు.
“ఎం పాపా డింగ్ డాం ఆడదాం వస్తావా ” అని.
“మీ అమ్మ,అక్కలతో ఆడుపో రా డింగ్ డాం ” అంది కోపంగా శాంతి.
రాజు, గంగాద్రి, శాంతి ముగ్గురు నవ్వు కున్నారు.
హరి కోపంగా ” ఏ ఎం వాగుతున్నావ్…..” ఆ మాట ఫినిస్ చేసే లోపల లోపలికి వెల్లిపోయింది
“దీనేమ్మ ఎంత గుద్ద కోవ్వు రా దీనికి, దీన్ని దెంగితే గాని కొవ్వు తగ్గదు” అన్నాడు.
రెడ్డి గారు ఇంట్లోనించి బయటకు రావడంతో సంబాసన ఆగిపోయింది.

ఆ రోజు ఆది వారం రాజు పొద్దున్నేనే లేచి పన్లన్ని ముగించుకుని అమ్మ తెచ్చిన అన్నం తినే పాటికి పది గంటలు దాటిపోయింది.

ఆది వారం కద స్కూల్ లేదు కాబట్టి మంగవ్వకు మాటలు చెబుతూ కూర్చున్నాడు. ముసల్ది చానా కబుర్లు చెప్తుంది ఆమె చిన్నతనం గురించి, అలాగే రాజు గాడి తాతమ్మ గొప్పతనం గురించి, ఆమె చేసిన సాయాన్ని తలుచుని చానా సంతోష పడిపోతుంది.
” మీ తాత వాళ్లమ్మ చానా మంచిది రా. . . . . . ఊరంత కరువుతో ఆకలికి అల్లాడితే ఆ యమ్మ అందరికి ధాన్యం దానం చేసింది. . . . . .
అట్లాంటి దాని కడుపున మీ తాత చెడపుడితే. . . వాని కడుపున మీ నయన అడ్డం పుట్టి సచ్చాడు ” అని చానా గొప్పగా పొగుడుతుంది.
అది విన్నప్పుడల్ల చానా అశ్చ్యర్యం వేస్తుంది రాజుకి, అలా బతికిన ఆమె ఇంట్లో ఇప్పుడు చెప్పుకోవడానికి ఏమి మిగలలేదు.
ఎక్కడో కొండల మద్యలోని 15 ఎకరాలు తప్ప, అందులో రాజు గాడి తాతలు ముగ్గరికి భాగం, దాంట్లో వాళ్లు నయనోళ్లు ఇద్దరు వీళ్లిద్దరు.
అయినా అంత పోదెంగిన వాళ్లు ఇది మాత్రం ఎందుకు వదిలేసారో అర్థం కాలేదు.
ఇది అయ్యే లోపె రెడ్డిగారోచారు.
” ఏమిరా. . . . ఎమి చెస్తాండావ్. . . . ” అని
“ఏమి లేదు మామ ”
” పోయి బురుజు కాడ మడవ తెంపి కుంట కయ్యలోకి(పొలం) నీళ్లు పెట్టుపో ”
” సరే ”
” సాయంకాలం ఇంటికాడే ఉండు నీతో కొంచెం మాట్లాడాల ”
” సరే ”
ఆ ఊళ్ల్లో ఉన్న మూడు చెరువుళ్లో పెద్ద చెరువు చింతల కుంట, ఆ కుంట కింద రెడ్డిగారికి మూడెకరాల మడి కయ్యలు ఉన్నాయి వాటిలో ఒకసారి వరి, ఇంకోసారి మొక్కజొన్న, మళ్లాసారి పొద్దుతిరుగుడు ఇలా మార్చి మార్చి వెస్తుంటాడు రెడ్డి గారు.
ఆ చింతల కుంటకి తూర్పు వైపు చిన్న గుట్ట, పడమర వైపు పెద్ద కొండ ఉన్నాయ్. ఆ రెంటికి మద్యలో కట్ట కట్టేసి పెద్ద చెరువు చెసి పారేశారు. ఆ చెరువు నుంచి వచ్చే వంక ఊరిగుండా పోయి ఊరి ముందర చెరువులో కలుస్తుంది. ఆ వంకకి తూర్పు పక్కగా, సరిగా కుంట కట్ట కిందుగా పెద్ద పెద్ద వరి మడి కయ్యలు ఉంటాయ్.
తూర్పు వైపున్న గుట్ట మీదనే పెద్ద బురుజు ఒకటుంది ముప్పై అడుగుల ఎత్తు, పదడుగుల వెడల్పుతో గుండ్రంగా పైకి పోయెకొద్ది సన్నగా ఉంటుంది.
రాజు కయ్యలకి నీళ్లు పెట్టేసి, గుట్టకానుకొని ఉన్న చింతతోపు గుండా బురుజు దగ్గరకొచ్చి గుట్ట ఎక్కసాగాడు.
గుట్ట పైనున్న పెద్ద బండమీద కూర్చోవడం అతనికి అలవాటు అక్కడి నుండి చూస్తే ఊరి పరిసరాలన్ని నీటుగా కనపడతాయి అందుకే బురుజు కట్టారేమో.
ఆ బండ పైన కూర్చోని అప్పుడప్పుడు చేతికి పని చెప్తుంటాడతను. ఈ రోజు అందుకే వచ్చాడు. చుట్టూ చూసాడు ఎవరూ లేరు, గుట్ట కింద మాత్రం కొన్ని గొర్రెలు మెస్తున్నాయ్ కొడూరి బాబయ్య వాళ్లవి. బండకి పక్కన కొంచెం మొరుగుగా ఉన్న ముళ్లపొద కింద కూర్చొని శాంతని ఊహించుకొని మొడ్ద గట్టిగా కొడదామని లవడా బయటకు తీశాడు
ఇంతలోనే ” ఏయ్ థూ. . . . దీనెమ్మ మొడ్డలో గొర్రెలు ” అని వినపడటంతో ఉలిక్కిపడి మొడ్డ లోపలికి తోసెశాడు.
పైకి లేచి చూస్తే బాబయ్య కొడుకు రామాంజులు గొర్రెలను అదిలిస్తున్నాడు, వాటితో పాటు కొన్ని మేకలు కిట్టప్ప వాళ్లవి ఎవరొచ్చినారో దాన్లతోపాటి కిట్టప్ప కూతురు గీతేమయినా వచ్చుంటుందా. గీతే గని వచ్చుంటే రామంజి గాడు దాన్ని కచ్చితంగా ఎక్కే ఉంటాడు
ఈ ఆలోచన రాగానే రాజుకి పాతరోజులు గుర్తుకొచ్చాయి
* * * * * *