“బోజనం అవనీ నీ పని చెబుతా”
అలా వేళాకోళాలతో మా భోజనం ముగించి నేను హాల్లోకి వచ్చా. తను సామాను సద్దుకొని గదిలోకి వెళ్ళింది. ఇదే అదనుగా వెనకాలే వెళ్ళి వెనక నుండి నేను వాటేసుకున్నా.
పద్మ “రవి ఈ పూట ఏమి వద్దు, ఇంకా నొప్పిగా వుంది”
“రాత్రి దాకా ఆగాలంటే కొద్దిగా టిఫిన్ పెట్టొచ్చుగా”
పద్మకి అర్ధం కాక “ఇప్పుడేగా బోజనం చేసావ్” అంది.
“టిఫిన్ అంటే ఇది” అంటు పద్మ సళ్ళ మీద చేతులు వేసా.
“ఎప్పుడూ నీకు అదే ద్యాస అనుకుంటా” అంటూ చేతులు పక్కకు తోసింది.
నేను కోపం వచ్చినట్లుగా మంచం మీద పడుకున్నా. పద్మ వీధి తలుపులు వేసి నా పక్కన వచ్చి పడుకుంది. నేను కళ్ళు మూసుకుని నిద్ర నటిస్తున్నా. నాకు కోపం వచ్చింది అనుకుని నా చేతులు తీసుకుని తన సళ్ళ మీద వేసుకుంది. నేను సళ్ళని మెల్లగా పిసకడం మొదలు పెట్టాను. పిసుకుతొంటే సళ్ళు గట్టిగా అవడంతో ఒక సన్ను నోటితో పట్టుకుని చీకుతూ పళ్ళతో ముచికని మెల్లగా కొరికాను. పద్మలో వేడి ప్రారంభం అయిందనుకుంటా నా వీపు మీద చేయి వేసి చేతులతో పిసకడం మొదలు పెట్టింది. నేను పద్మ పెదాలు అందుకుని తేనెలు జుర్రుతూ ఒక చేత్తో చీర పైకి యెత్తడానికి ప్రయత్నిస్తోంటే “వద్దు రవి, ఇంకా నొప్పిగా వుంది, కావాలంటే రాత్రి చేద్దువు గాని” అంది.
నేను పక్కకి తిరిగి పడుకున్నా.
ఇంతలో పద్మ “రవి నీకు ఇందులో ఇంతకుముందు అనుభవం వుందా?”
“లేదు ఇదే మొదటి సారి”
“కాదు నువ్వు అబద్దం చెబుతున్నావ్”
“పద్మ, నీ దగ్గర అబద్దం చెప్పడం నాకు ఇష్టం లేదు, నాకు ఇవ్వన్ని మా పక్కింటి ఆంటీ నేర్పింది”
“అయితే గ్రంధ సాంగుడవేనన్నమాట”
“అవును, రాత్రికి నీకు మరిన్ని కొత్త పాఠాలు నేర్పుతానులే”
“ఎమో బాబు, నాకు మాత్రం భయంగా వుంది, ఏమవుతుందో అని”
“ఏమి కాదు, ఏమైనా అయితే నేను వున్నాగా, ఇదేమి సినిమా కాదు, ఒక్క సారికే కడుపు రావడానికి.” అలా కబుర్లతో సాయంత్రం అయింది. పనివాళ్ళు వస్తారని పద్మ లేచి వెళ్ళి పోయింది.
సాయంత్రం తోచక వూర్లోకి వెళ్ళా, కొద్ది దూరం వెళ్ళాక, ఎవరో పిలిచినట్లు అయి పక్కకి చూసా. రోడ్డు పక్క డాబా ఇంట్లోంచి రోహిణి పిలుస్తోంది. నేను వెళ్ళాలా మానాలా అని తటపటా ఇస్తోంటే దగ్గరకు వచ్చి
“ఇంట్లో ఎవరు లేరు రా పర్వాలేదు” అంది.
నేను ఆమె వెనకాలె వాళ్ళ ఇంట్లోకి వెళ్ళా. ఇంట్లోకి వెళ్ళాక కాఫీ తెచ్చి ఇచ్చి “నేను ఈ రోజు విశాఖ వెళ్తున్నా. బహుశా నేను వచ్చాక నువ్వు వుండవనుకుంటా, నీ ఎడ్రస్ ఇస్తావా యెప్పుడైనా అవసరమైతే వుంటుంది” అంది.
“పద్మని అడిగితే ఇస్తుంది గదా”
“ఏం, నువ్వు ఇవ్వకూడదా”
“దానికే ముంది” అని తను తెచ్చిన నోట్ బుక్ మీద నా ఎడ్రస్ రాసి ఇచ్చా.
“బహుశా నాకు మంచి మార్కులు వస్తే కాకినాడలో మెడిసన్ చేయలనుకుంటున్నా, నువ్వు కూడా అక్కడ ఇంజినీరింగ్ చెయ్యచ్చు కదా”
“తప్పకుండా, మంచి మార్కులు వస్తే ఇంజినీరింగ్ చెయ్యాలనే వుంది, మరి సీటు యెక్కడ వస్తుందో తెలీదు”
ఇంతలో వాళ్ళ అమ్మ రావడంతో “అమ్మా… ఇతను పద్మ మేనమామగారి అబ్బాయి, పట్నంలో చదువుతున్నాడు” అని పరిచయం చేసింది.
కొంచంసేపు కూర్చుని ఇంక మాట్లాడే అవకాశం లేక ఇంటి మొహం పట్టా. దారిలో రోహిణి గురించి రకరకాల అలోచనలు నన్ను వేధించాయి. ఏమిటి అసలు ఈ పిల్ల ప్రవర్తన? నిజంగానే దానికి నా మీద మొజు వుందా, లేకపోతే కావాలని ఎందుకు వాళ్ళ ఇంటికి పిలుస్తుంది, ఏమైనా నాకు కాకినాడలో సీటు వస్తే దీని పని పట్టాలి అనుకుంటూ ఇంటికి చేరాను.