జ్ఞాపకాలు 2 258

తను ఒక్కసారి మొడ్డని బయటకి తీసి “నా నోట్లో ఉచ్చగాని పొయ్యవు కదా” అంది.

దానికి నాకు నవ్వొచ్చి “మొడ్డ లేచుండగా ఏ మొగాడు ఉచ్చ పోయలేడులే” అన్నా

తను మళ్ళీ మొడ్డ నోటి లోకి తీసుకుని అత్యంత వేగంగా అడించడం మొదలెట్టింది. నాకు ఈ అనుభూతి అద్భుతంగ వుంది. తను వంగుని చేస్తున్నప్పుడు, తన రెండు సళ్ళు లయగా గుడిలో గంటల్లాగా ఊగుతున్నాయ్. బయట ప్రపంచాన్ని మరిచి తన పని తను చేసుకుపోతోంది.

నాకు పారవశ్యం ఎక్కువ అవుతూ వుండటంతో “పద్మ ఇంక చాలు నా పైకి రా, ఇంక ఆపకపోతే నీ నోట్లోనే అయిపోతుంది” అన్నా.

వెంటనే పద్మ నా మొడ్డని వదిలి నా పక్కకి వచ్చింది.

నేను సుతారంగా పద్మని నా పైకి చేర్చుకుని, “అన్నిసార్లు నన్నే చెయ్యమంటే ఎలా? ఒకసారి నువ్వు కూడా చెయ్యి” అంటూ మీదకు లాక్కుని నా కాళ్ళు రెండు ఎడం చేసి మార్గం సులువు చేసా.

పద్మ మోకాళ్ళ మీద కూర్చుని చేత్తో నా మొడ్డని మెల్లగా తనలో ఇముడ్చుకుంది. నాకు రెండు పక్కల చేతులు ఆన్చి నడుం పైకి ఎత్తి ఊపడం ప్రారంబించింది. నేను కూడా నా వంతు కృషిగా తన నడుముకు ఎదురుగా వొత్తులు ఇవ్వడంతో తను వేగం పుంజుకుంది. ఆమె వేగానికి నా ఎదురుగా ఆమె సళ్ళు రెండు లయగా ఆడుతూ నన్ను రెచ్చగొడుతున్నయ్. నేను నా రెండు చేతులు చాచి సళ్ళని అందుకుని వాటిని మర్దించడంతో పద్మ రెచ్చిపోయి మరింత జోరు అందుకుని నా మొడ్డ మీదుగా రసాలు కారుస్తూ ఆయాసపడుతోంది.

పద్మ పడే శ్రమ చూడలేక “పద్మ చాల్లే” అని మంచం మీద నుండి కిందకి దింపి, నిలబడి వున్న పద్మతో “నువ్వు అలా మంచమ్మీద చేతులు వేసి వంగో అని పద్మని వంగో పెట్టి వెనక నుండి నా మొడ్డని పూకులోకి గురిచేసా. అసలే రసాలతో నిండి వుందేమో సర్రున లోపలికి పోయింది. నేను నా రెండు చేతులు వంగిన పద్మ నడుము మీదగా చాచి సళ్ళని మర్దిస్తూ దరువు వెయ్య సాగాను.

నేను స్పీడుగా దంచుతోంటే పద్మ “ఇంకా గట్టిగా ఇంకా గట్టిగా దంచు” అంటూ నన్ను రెచ్చగొట్ట సాగింది.

నేను ఇంకా రెచ్చిపోయి కసిగా వాయించి కొంతసేపటికి అంతా కార్చి పద్మ నడుం మీదకి వాలి పోయా. పద్మ నవ్వుతూ నా నించి విడిపించుకుని పక్క మీదకి వెళ్ళి నన్ను చేత్తో పక్కకి లాగింది. పద్మ పక్కన పడుకున్న నాకు తెలియకుండానే నిద్ర పట్టేసింది. తెల్ల వారే అక్క, బావ వచ్చిన హడావిడికి మెలుకువ వచ్చింది. పక్కని చూసేసరికి పద్మ లేదు. అప్పటికే తను లేచి తెమిలి పోయిందనుకుంటా. నేను బద్దకంతో లేవకుండ మళ్ళీ పక్కకి తిరిగి పడుకున్నా.

పద్మ వచ్చి “లే రవి, 9 అయింది” అని లేపింది.

నేను లేచి చాపిడిలోకి వెళ్ళి అక్కని బావని పలకరించా “ప్రయాణం బాగా జరిగిందా” అంటూ,
దానికి బావ “ఎదో నువ్వు వచ్చావ్ కనక వెళ్ళగలిగాం లేకపోతే నా పనులతో కుదురుతుందా” అంటే నాలో నేను ‘మీరు వెళ్ళారు కనకే కదా నేను, పద్మ సర్వ సుఖాలు అనుభవించాం’ అనుకున్నా. ఆ తరువాత రెండు రోజులు పద్మకు నాకు మాట్లాడుకోవడం తప్ప ఏమి కుదరలేదు.

నేను మా ఇంటికి తిరుగు ప్రయాణం అవుతోంటే పద్మ దిగాలుగా “రవి, మళ్ళి ఎప్పుడు వస్తావ్?” అని అడిగితే,
“నీ పెళ్ళికి వస్తానులే” అన్నా నవ్వుతూ.
అక్క పద్మని, నన్ను అనుమానంగా చూసింది. ఎంతైనా మా అక్క కదా. అక్క ఊరు నుంచి వచ్చాక నాన్నకు అన్ని విషయాలు చెప్పాను (అంటే, నాకూ, పద్మకి మధ్య జరిగినవి కాదులే).
“పోనీలేరా, నువ్వు ఇంత కాలానికి వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్ళడంవల్ల వాళ్ళ తిరుపతి మొక్కు తీరిందన్నమాట” అంటూ “ఓరే, అన్నట్లు చెప్పడం మరిచా మీ కామెష్ అంకుల్ కి ఒంట్లో బాగుండలేదు, ఆసుపత్రిలో చేర్చారు, పాపం దమయంతి ఒక్కతే తిరుగుతోంది, నీ కాలేజీ సీటు విషయం తేలేదాకా ఆవిడకు ఏమన్న సాయం కావాలంటే చెయ్యి” అన్నారు.
ఆ విషయం తెలియగానే నేను కామేష్ అంకుల్ ని చూడటానికి ఆసుపత్రికి వెళ్ళా. అంకుల్ని చూడటానికి లోపలికి ఎవరిని వెళ్లనివ్వడంలేదు. ఆంటీ, గౌరీ బయట బల్ల మీద కూర్చుని ఉన్నారు. నన్ను చూడగానే ఆంటీ ఏడుపు మొదలు పెట్టింది.
నేను ఆవిడను ఓదార్చి “పరవాలేదు ఆంటీ, అంకుల్ తొందరలోనే ఇంటికి వస్తారు, మీరు ఏమి బెంగ పెట్టు కోనవసరంలేదు” అన్నా.
గౌరి మాత్రం దిగాలుగా తల వంచుకుని ఉంది.

“ఆంటీ, మీకు ఏ సహాయం కావాలన్నా నాకు చెప్పండి, మొహమాట పడవద్దు” అన్నా.

“బాబు రవి, ఉదయం కాస్త నువ్వు ఆసుపత్రి దగ్గర ఉంటే, నేను వంట చేసుకుని కాస్త దానికి కూడా ఏదైనా తినడానికి పట్టుకు వస్తా”

అలా వారం రోజులు గడిచాక అంకుల్ కి కొద్దిగా తగ్గడంతో ఇంటికి పంపారు. అంకుల్ ఇంట్లోనే ఉండటంతో ఆంటీని కలిసి మాట్లాడటం కుదరట్లేదు.

ఒక రోజు నాన్న పొద్దునే లేచి “ఒరే రవి, నేను కొద్దిగా పని మీద పక్క ఊరు వెళ్ళాలి . సుందరం కూడా శలవు పెట్టింది. ఈ రోజుకి ఏ హోటల్ లోనో బోజనం చెయ్యి, నేను రేపు ఉదయాన్నే వచ్చేస్తా” అని వెళ్ళిపోయారు.

నాకు దొరికిన ఈ అవకాశాన్ని ఎలా ఉపయోగించుకోవాలా అని ఆలోచిస్తూ స్నానానికి ఉపక్రమించాను. స్నానం చేసి ఆంటీ ఇంటికి వెళ్ళా. ఆంటీ ఇంట్లో లేదు, అంకుల్ని తీసుకుని ఆసుపత్రికి వెళ్ళిందట. గౌరి ఒక్కతే హాల్లో కూర్చుని జడ వేసుకుంటుంది.