జ్ఞాపకాలు 2 258

నేను అలాగే పట్టు వదలకుండా నా చేతులు ఆమె చుట్టూ వేసి, వీపు నలప సాగాను. గౌరి తమకంతో తన మొహం, మూతి నా భుజాలకు రాస్తోంది. నేను ఒక చేత్తో ఆమె పిర్రలు నొక్క సాగాను. గౌరి మరింతగా నన్ను కరుచుకు పోసాగింది. నేను ఇదే అదనుగా వీపు మీద నుంచి నా చెయ్యి తీసి మెల్లిగా గౌరి సల్ల మీద వేసి నిమురుతున్నా.

అదే మొదటి పురుష స్పర్శ కాబోలు, గౌరి మత్తుగా మూలుగుతోంది. నేను నెమ్మదిగా సల్లు పిసకడం మొదలు పెట్టాను.

గౌరి “వాటిని పిసకద్దు, నాకు ఏదోల ఉంది” అంది.

“మరి నువ్వే గా ప్రాక్టికల్స్ చెయ్య మన్నావు?”

“పెళ్ళి కాకుండా అలా పిసికించుకుంటే మెత్తపడిపోవా?”

“ఏమీ మెత్తబడవు. మరింత పెద్దవి అవుతాయి” అంటూ నేను నా చేతిని గౌరి జాకెట్లోకి తోసి ఒక సన్ను పట్టుకున్నా.

ముచికలు చాలా చిన్నగా ఉన్నాయి. మెల్లిగా ఒక ముచికను గిల్లి, మరో సన్ను పట్టుకున్నా. గౌరి కళ్ళు మూసుకుని సుఖాన్ని అనుభవిస్తోంది.

నేను మెల్లిగా నా చెయ్యి తీసి గౌరీ, “ఒక సారి నీ జాకెట్ విప్పితే, నీ సల్లు చూడాలని ఉంది” అన్నా.

“అమ్మో నాకు సిగ్గు, అయిన ఎవరైనా వస్తే” అంటూ నన్ను దూరంగా తోసింది.

నేను మళ్ళీ దగ్గరగా వెళ్ళి, కౌగలించుకుని పెదాలు రెండూ నా పెదాలతో మూసి మెల్లిగా పరికిణీ ఎత్తడానికి ప్రయత్నిస్తున్నా.

“వద్దు మామయ్యా, నాకు భయం” అంటూ ఏడవసాగింది.

నాకు చాలా భయం వేసి “సరేలె , ఇంక నిన్ను ఏమీ చెయ్యను. ప్లీస్ ఏడ్వ వద్దు” అని ఊరు కోబెట్టాను.

కొద్దిగా నెర్వస్ అయినట్లుంది. మొదటి అనుభవం కదా అనుకుని నా కామాన్ని అణిచి పెట్టుకున్నా.

గౌరి బాత్ రూంలోకి వెళ్ళి మొహం కడుక్కుని వచ్చింది. నాకు దూరంగా నిలబడి కిటికిలోంచి బయటకు చూస్తోంది.
“ఏం గౌరీ, కోపం వచ్చిందా?”

“లేదు, ఎందుకో మనం తప్పు చేస్తున్నామేమో”

” నీకు ఇష్టం లేకపోతే నిన్ను ఏమీ చెయ్యనని చెప్పానుగా”

“నువ్వంటే నాకు చాలా ఇష్టం మామయ్యా, కానీ ఎందుకో ఆ పని చెయ్యడం నాకు ఇష్టం లేదు”

ఇంతలో ఆంటీ గుడి నించి రావడంతో, మేమిద్దరం ఏమీ తెలియని నంగనాచుల్లాగా ప్రవర్తించాం. ఏమైనా ఆంటీకి అనుమానం రాకుండా చూసుకోవాలి లేకపోతే ఆంటీ పొందు కూడా దక్కదు అనుకుని కొంచం సేపు వాళ్ళింట్లో గడిపి మా ఇంటికి వచ్చేసా.

ఇంటికి వచ్చి, నాలో నేను మధన పడసాగాను. ఆంటీని దెంగితే పర్వాలేదు కాని, గౌరిని నేనే పాడు చేస్తున్నానేమో అని మనసు కొంచెం బాధ కలిగింది. అయినా ఆంటీని దెంగాకా, ఆమె కూతుర్ని దెంగ వచ్చా అని మీమాంస వచ్చింది. సుందరమ్మ కూడా అందుకేగా నన్ను ఆ పని చెయ్య నియ్యలేదు. అయినా ఈ రంకు భాగవతానికి వావి వరసలేంటి, అనుకుని నా మనసుని సరి పెట్టుకున్నా.

*******************************************************************

(ఈ కధ రాస్తున్న సంధర్బంలో నాకు వయసు వచ్చి, ఉద్యోగం చేస్తోంటే జరిగిన ఒక విషయం గుర్తుకు వచ్చింది. నేను ముంబై లో ఉద్వోగం చేసేవాడిని. నా చిన్నప్పటి క్లాస్ మేటు ఒకడికి ఆటో మొబైలు షాపు ఉంది. వాళ్ళ నాన్నగారు స్పేరు పార్ట్స్ కొనడానికి ముంబై వచ్చేవారు. ఆయన ముంబై వచ్చినప్పుడు నా రూంలోనే దిగి, సామాన్లు ఖరీదు చేసి,మర్నాడు వెళ్ళి పోయేవారు. ఆయన నాతో చాలా క్లోసుగా ఉండేవారు. ఆయనకు అన్నీ వ్యసనాలు ఉండేవి.

ఒకసారి ఆయన ముంబై వచ్చినప్పుడు, నాకు ఆ రోజు సెలవు కావడంతో “అంకుల్ ఈ రోజు నేను మీ కూడా బజార్లోకి వస్తాను” అన్నాను.

“అలాగే లేవోయ్, అయితే తొందరగా తెములు” అన్నారు.