గురుపత్ని హస్త చుంబనములో వ్యస్తుడైన చంద్రుడికి దాని పర్యవసానంగా తన గురుపత్ని పరిస్థితి ఏమగుచున్నదో లేస్యమంతయు పట్టించుకొనక స్వర్ణ లత వంటి మెత్తని సుకుమారమైన ఆమె హస్తమును మృదువుగా పొదవి పట్టుకుని మెల్లిగా చూబించుచుండెను.
తన గురుపత్ని వామ హస్తమును (వామ హస్తము – ఎడమ చేయి) ఆమె భుజము వరకు చుంబించి అటు పిమ్మట ఆమె దక్షిణ హస్తమును (దక్షిణ హస్తము – కుడి చేయి) పొదవి పట్టుకుని చుంబించబోయెను చంద్రుడు. ఆమె దక్షిణ హస్త అంగుళములకి ఏదో మధురమైన రసమున్నట్టు అనిపించెనతడికి. తార అంగుళములని చప్పరిస్తూ ‘ఈ మధురమైన సుగంధిత రసము ఎక్కడిది, గురుపత్ని అంగుళములనుండి ఊరినదా లేక ఇంతలో గురుపత్ని ఏదైనా మధురమైన పానీయం సేవించెనా ? ‘ అనే ప్రశ్న ఉద్భవించెను చంద్రుడి మదిలో.
మంచి విద్యార్థి వలే ముందు తనకు తన గురుపత్ని నిర్దేశించిన కార్యమును సంపూర్ణము గావించి అటుపిమ్మట తన సందేహము నివృత్తి చేసుకొనవలెనని అనుకుని పుష్పలతల వంటి గురుపత్ని యొక్క మధురమైన, మృదువైన, సుగంధిత హస్తములని చుంబించుట కొనసాగించెను చంద్రుడు. భుజము వరకు హస్తములను చుంబించిన పిదప తన గురుపత్ని కంఠమును చుంబించుట ఆరంభించెను చంద్రుడు. ఈ ప్రకారముగా తను ఊహించిన విధముగా తన ఎత్తైన వక్షములని చుంబించక తనకంఠమును తన శిష్యుడు ఎందులకు చుంబించుచున్నాడో అవగతమవలేదు తారకి. ఈ విషయము ఆమె అడుగుదామనుకునే లోపలే చంద్రుడు చేయుచున్న చిలిపి చుంబనముతో ఆమె శ్వాస మరింత బరువెక్కి నోరు తెరిచి ఆ సుఖాన్ని ఆస్వాదించెను తార.
ఒక హస్తముతో తన ప్రియశిష్యుడి శిరస్సుని నిమురుచు అతడి వత్తైన బర్బరముతో (బర్బరము – గిరిజాల కురులు) ఆడుడుకొనుచు మరొక హస్తమును తన చీర లో జొనిపి అక్కడ తడిసిన తన భగము లోని చీలికని అందున్న గులముని రుద్దుచూ తన్మయత్వం చెందుచుండెను తార.
తన గురువుగారు కట్టిన మంగళసూత్రము క్రింద జిహ్వ చుంబనం ఒనర్చుచు తన గురుపత్ని దేహములో వేడిమిని మరియు వారి చీర క్రింద ఉన్న భగము యొక్క చీలికలో తడిని హెచ్చించసాగెను చంద్రుడు. కంఠమయ్యాక తార వెనుభాగముపై గాఢ చుంబనమొనర్చుటారంభించెను చంద్రుదు. కంఠము చుంబించిన పిదప తన అధరములను తన శిష్యుడు చుంబించెదడు అనుకున్న తార మరొకమారు ఆశ్చర్యచకితురాలయ్యెను. తన ప్రియ శిష్యుడిని ఆపి ఈ విషయము గూర్చి అడగవలెననుకొనెను తార, కానీ ఈ లోపలే తన సర్వాంగ సుందరుడైన శిష్యుడు చేస్తున్న చిలిపి చుంబనానికి పులకరించిపోసాగెను తార. ఆమె వెనుభాగములో కొంత భాగము చుంబించి లాలాజలముతో తడి చేసెను చంద్రుడు. ఆ తరవాత ఎక్కడ చుంబిస్తాడా అని మిక్కిలి ఉత్కంఠతో ఎదురు చూస్తున్న తారకి చంద్రుడు చుంబనము ఆపేసరికి ఆశ్చర్యము కలిగెను.
ఈ కామశాస్త్రము బోధిస్తున్న/పఠిస్తున్న గురుశిష్యులిద్దరు వారి మదిలో మెదులుచున్న ప్రశ్నలను ఒకేసారి సంధించిరి. ప్రియ శిష్యుడి ప్రశ్న ఆలకించిన తారకి నవ్వు ఆగలేదు. బ్రహ్మచారి పైగా క్షీరసాగరము నుండి ఉద్భవించినవాడాయె. మిగిలిన బాలుర వలే కుటుంబములో పెరగలేదు కావున గృహములోని పెద్దలని దొంగచాటుగా వీక్షించి ఇటువంటి విషయములు అవగతమయ్యే అవకాశము కూడా లేదాయె. “నేనడిగిన ప్రశ్నకి సమాధానమిమ్ము చంద్రా, నీ ప్రశ్నకి సమాధానము అందులోనే దాగి ఉంది” అని హాస్యము మధ్యలో చిలిపిగా పలికెను తార.
“గురుపత్ని యొక్క ఆచ్ఛాదనము తప్పించ వచ్చునో లేదో తెలియక వస్త్రము లేని మీ అనాచ్ఛాదిత శరీరమును చుంబించితిని” అని చంద్రుడు అమాయకముగా సమాధానము పలికేసరికి మరలా చంద్రుడి అమాయకత్వమునకు నవ్వాగలేదు తారకి. ఎంతో సేపు పగలబడి నవ్వాక “నీవు నా కంఠము చుంబించుచున్నప్పుడు మీ గురువుగారు కట్టిన మంగళ సూత్రము జరిపి దాని క్రింద చుంబించితివి కదా చంద్రా. దానిని కంఠ వస్త్రము అని కూడా అంటారు. అది తప్పించి దాని క్రింద చుంబించితివి కదా అటులనే మిగిలిన వస్త్రములు కూడా నీ నోటితో తప్పించి నీవు యథేచ్ఛగా చుంబించవచ్చును. అటుల చుంబించుటారంభించి ఆ మధురమైన రసము ఎచటినుండి ఉద్భవించుచున్నదో కనుగొనగలవా? నీవది కనుగొనిన పిదప నీవు గ్రోలగలిగినంత మధుర రసము లభించును శిష్యా ” అని చిలిపిగా సమాధానమిచ్చెను తార.
కామ శాస్త్రము బోధిస్తూ శిష్యుడితో రవిక విప్పించుకున్న గురుపత్ని
గురుపత్ని సమాధానముతో సంతసిల్లిన చంద్రుడు ఆమె వెనుభాగమున చుంబించుట కొనసాగించెను. అచట అడ్డముగా ఉన్న ఆమె చోలకము (చోలకము – రవిక) ను తప్పించుటకు దానికున్న జారుముడిని తన దంతములతో లాఘవంగా లాగి తప్పించెను. తార చోలకమును సుతారముగా లాగి పక్కన పెట్టెను ఆమె ప్రియ శిష్యుడు. ఆ చోలకము తొలగగా అనాచ్ఛాదితమైన ఆమె వెను భాగమును అంగుళము విడవకుండా చుంబించి తన లాలాజలముతో మెరిపించెను చంద్రుడు. అటుపిమ్మట గురుపత్ని చీర పమిటను తన దంతములతో లాఘవముగా తప్పించి ఆమె జఘనములపై ఉంచెను చంద్రుడు. తద్వారా అనాచ్ఛాదితమైన ఆమె భుజములను ప్రతి అంగుళము చుంబించెను. శిష్యుడి అధర మరియు జిహ్వ చుంబనము తారని మరింత పులకరింపజేసెను. గురుపత్ని వెనుక నిలబడి ఆమెని చుంబించగలినంత చుంబించి అటు పిమ్మట ఆమె ముందుకి వచ్చి నిలబడిన చంద్రుడికి కలిగిన సంభ్రమాశ్చర్యములకు అవధులు లేకపోయెను.