తన కటి మొత్తము తన శిష్యుని బలమైన విశాలమైన హస్తములలో ఇమిడిపోవుట తారకి అమితముగా ఆశ్చర్యము మరియు కామోద్రేకమును కలిగించెను. తన గురుపత్నిని మందగతిన స్థిరముగా పైకి లేపుచు బల్లపరుపుగా ఉన్న ఆమె ఉదరమును చుంబించుచు నాభిలోనికి జిహ్వని జొనిపి తిప్పెను. అంతట తార నాభివద్ద ఉన్న కామనాడులన్నియు స్పృశించబడి అమితమైన సుఖము ఆమెను వరద వలె ముంచెత్తెను. తన దంతములతో ఆమె నాభి క్రింద ఉన్న ఆమె చీర కుచ్చిళ్ళని లాఘవముగా తప్పించెను చంద్రుడు. ఒక్కసారిగా తార చీర కుప్పగా క్రింద పడెను. శిష్యునికి తన గురుపత్ని యొక్క నిజరూప దర్శనము లభించగా అతడు అమితానందభరితుడయ్యెను.
చీర తొలగడం వలన బహిర్గతమైన కేసర సమ్మేళిత దుగ్ధఫేనము (కేసర సమ్మేళిత దుగ్ధఫేనము – కుంకుమ పువ్వు కలిపిన పాల నురుగు) వన్నెలో ఉన్న గురుపత్ని నిండైన, సున్నితమైన, మెరయుచున్న, సుతిమెత్తని జఘనములను చుంబించవలెనా లేక చిరకాలము నుండి తనని ఊరించుచున్న ఆ మధుర రసము యొక్క మూలమును జిహ్వతో స్పృశించి ఆ రుచిని తనివితీరా ఆస్వాదించవలెనా అన్న సందిగ్ధములో పడెను చంద్రుడు. మరి గురుపత్ని ఏమి కోరుకొనుచున్నారా అని గమనించెను చంద్రుడు. ఆమె తన జఘనములను ఎడము చేయలేదు కావున ఆమె జఘనముల మధ్యనున్న చీలిక నుండి ఉద్భవించుచున్న మధుర రసమును గ్రోలుట సాధ్యపడదు, అనగా గురుపత్ని తనని చుంబించమని సూచించుచున్నారని గ్రహించి ఆమె జఘనములని చుంబించుట ఆరంభించెను చంద్రుడు. మెత్తని, మృదువైన స్తంభముల వలె గోచరించెను చంద్రుని అధరములకు మరియు జిహ్వకి అతని గురుపత్ని జఘనములు. అంగుళము విడువక ఆమె జగములను సంపూర్ణముగా చుంబించి తన లాలాజలముతో తడిపెను ఆమె ప్రియ శిష్యుడు. ప్రియ శిష్యుడొనర్చుచున్న జఘనచుంబనముతో తార తనువులో సుఖము యొక్క వరద మరింత ఉధృతమయ్యెను.
శిష్యుడి చుంబనానికి మెచ్చి అతడికి తన మధుర రసమును ప్రసాదిస్తున్న గురుపత్ని
అంతట చంద్రుని గురుపత్ని పూజలందుకుని కరుణించిన దేవి వలే తన జఘనములని వేరు చేసి వాటిని అతని భుజములపై మోపి అతని శిరస్సుని పొదవి పట్టుకుని తన భగముపై అదుముకొనుచు ఆసీనురాలయ్యెను. మధుర రసము బిందువు బిందువుగా శ్రవించుచున్న ఆమె భగము యొక్క చీలిక కొద్దిగా తెరుచుకునే సరికి మత్తెక్కించే మధురమైన సుగంధం చంద్రుడి నాసికను తాకి అతనిని సమ్మోహితుడిని గావించి మరింత ప్రేరేపించెను. చంద్రుడు తన గురుపత్ని కటిని ఒడిసి పట్టుకుని ఆమె జఘనముల మధ్యకి తన శిరస్సుని చేర్చెను. అతడి కర్ణములు ఆమె జఘనములకు తాకగా ఆమెకి ఒక వింత గిలిగింత కలిగి ఒక్కసారిగా తన జఘనముల నడుమ తన ప్రియా శిరస్సుని బంధించెను. తన భుజముల పై ఆసీనురాలైన తన గురు పత్ని జఘములు తన కర్ణములను మూసివేయగా ఆమె భగము యొక్క మధుర సుగంధము తన నాశికను పరమానందింపజేయగా నేత్రములను మూసి ఆ తన్మయత్వ స్థితిని అమితముగా ఆస్వాదించెను చంద్రుడు. మరి అతడి జిహ్వ ఆ మధుర రసముయొక్క రుచిని ఆస్వాదించక ఉండునా? తన గురుపత్ని ప్రసాదించుచున్న మధుర రసమును ఆస్వాదించుటకై అది ఉరకలెత్తెను.
తారా చంద్రుల అంశ ఉన్న గురుపత్ని శిష్యులు ఇప్పటికి మధుర రసము ప్రసాదిస్తూ ఆస్వాదిస్తున్నారిలా
ఆ సర్వాంగ సుందరుడు, నారీ జన మనోహరుడు ఐన చంద్రుడు తన అధరములతో తన గురుపత్ని భగము యొక్క నిలువు అధరములని గాఢముగా చుంబించెను. మొదటిసారి ఆ భగచుంబన అనుభవం కలగిన తార తమకము మరియు సుఖముతో మైకము తారస్థాయికి చేరుకొనెను. తారస్థాయి అనే పదముకి ఈ దేవగురుపత్ని ఐన తార అనుభవం ఒక అర్థం ఏమో.
తన గురుపత్ని సుందరమైన, విశాలమైన సుతి మెత్తని పిరుదులని పొదవి పట్టుకుని ఆమెని ఎత్తుకుని ఉన్న చంద్రుడికి, ఆమె తనువెల్లా జలదరించుచున్నదని అనుభవమయ్యెను. అంతట తార తన ప్రియ శిష్యుని శిరస్సుని పొదవి పట్టుకుని “హా చంద్రా ” అని బిగ్గరగా మణితించెను (మణితించుట- కామ సుఖము యొక్క భావప్రాప్తి ఐనప్పుడు మూల్గుట). ఆ శబ్దమునకు భయపడి, తనవలన ఏమైనా తప్పిదము జరిగెనేమో అని సంకోచించెను చంద్రుడు. తన గురుపత్ని పాదములకు సాష్టాంగ ప్రణామమొనర్చి క్షమాపణ కొరవలేనేమో అనుకొనెను అతడు. అంతలో తన గురుపత్ని జఘనముల నడుమ ఉన్న తన ముఖము పైన మధుర రసము చిరు జల్లువలే వర్షించెను. గురుపత్ని తనువెల్లయు జలదరించుచునే ఉండెను. అప్పటివరకు ఊరించి ఒక్కొక్క బిందువుగా మాత్రమే వచ్చుచున్న మధుర రసము ఒక్కసారిగా తన ముఖముపై వర్షించేసరికి చంద్రుడి ఉత్సాహమునకు అవధులు లేకపోయెను. తార ప్రియ శిష్యుడికి తాను అమితముగా ఇష్టపడు మధుర రసము ఉద్భవించు ప్రదేశము మరియు దానిని పుష్కలముగా పొందు విధానము బాగుగా అవగతమయ్యెను.
ఉపాయమెరిగిన చంద్రుడు ఇక ఉపేక్షించలేదు. తన ముఖముపై తన గురుపత్ని భగము వర్షించిన మధుర రసమెల్లయు ఒక్క బిందువు సైతము వృథా చేయక ఆస్వాదించెను ఆ గడసరి శిష్యుడు. గురుపత్ని భగము ప్రసాదించిన మధుర రసము అమృతమును మించి మధురముగా రుచించెను చంద్రునికి. అన్నింటికీ మించి ఈ మధుర రసము కోరుకున్నంత, కోరుకున్నంతనే పొందవచ్చును.
ఆ సాగరమథన అనంతరము ఒక్క బిందువు అమృతముని చంద్రునికి ఒసంగెను మోహిని అవతారములో వచ్చిన శ్రీ మహా విష్ణువు. స్యాలుడికి (స్యాలుడు – బావమరిది) మరికాస్త ఎక్కువ అమృతము ఒసంగెదరని చంద్రుడు ఆశిస్తే, దేవతల పంక్తిలో అందరిలో ఒకడిలాగే ఎంచారు బావగారు అతడిని. అది సరిపోదన్నట్టు అసుర వినాశకుడని అందరిచే పొగిడించుకునే శ్రీహరి చివరకు రాహువను అసురుడికి అమృతమొసంగెను విచక్షణ కోల్పోయి. అప్పుడే జన్మించిన చంద్రునికి ఉన్నంత స్పృహ కూడా లేకపోయెను ఆద్యంతము లేని అతని బావగారికి. ఆ రాహువు ఇప్పుడు రెట్టింపై రాహువు కేతువు అను ఇద్దరు బద్ధ శత్రువులుగా పరిణితి చెందెను. మింగేస్తా అంటూ వెంటపడెదరు. వాళ్ళ పగ విష్ణువుకి అతడి ఉనికి మరియు కపటము గురించి తనతోపాటుగా సూచించిన సూర్యుడి మీద కూడా ఉంది కానీ సూర్యుడికున్న వేడికి కొద్ది క్షణములలో నోరు కాలి వదిలేస్తారు, మరి చంద్రుడు సూర్యుడికన్నా ఎక్కువ సార్లు దొరికిపోవును మరియు ఎన్నో గంటలు నరక కూపము వంటి ఆ అసురుని జీర్ణకోశములో గడవలసి వస్తుంటుంది. చంద్రుడికి పుట్టుకతోనే కష్టాలు ఆరంభం అయ్యెను. కానీ గురుకులములో అతని గురుపత్ని అతడికి జీవితములో తొలిసారి సుఖాలని చవిచూపించుచున్నది.