సాహితీ : ఆ అమ్మాయి నీ నా ముందు ముద్దు పెట్టుకున్నావు గా దాని గురించి అడుగుతున్న
వినయ్ : చెర్రీ లిఫ్స్ అది నా తప్పే ఒప్పుకుంటా కానీ అది ఏదో ఆవేశం లో జరిగి పోయింది
సాహితీ : అవును నీకు ఒక్కడికి మాత్రమే ఆవేశం ఉంటుందా ఇప్పుడు నాకూ కోపం వచ్చింది నేను ఈ పెళ్లి చేసుకుంటా
వినయ్ : సాహితీ ఆవేశం లో నిర్ణయం తీసుకుంటే మన జీవితాలను దెబ్బ తీస్తుంది
సాహితీ : సరే నేను ఆవేశం లో తప్పు చేయకుండా ఉండాలి అని చెప్తూన్నావు నువ్వు తప్పు చేసి
వినయ్ : సాహితీ నేను తప్పు చేశాను ఒప్పుకుంటా కానీ ఇప్పుడు నీ కోసమే వచ్చాను రా నిన్ను తీసుకొని వెళ్లతా
సాహితీ : 2 నెలల నుంచి నేను పడుతున్న ఇబ్బందులు వేదన ఆ రోజు నిన్ను చూసిన ఆ నిమిషం మాయం అయ్యింది కానీ నువ్వు ఏమీ చేశావ్ నను మళ్లీ అదే వేదనతో మిగిలించి వెళ్లిపోయావు
వినయ్ : నా తప్పు కీ నువ్వు ఏ శిక్ష వేసిన అనుభవిస్తాను ప్లీస్ నువు నాతో రా చాలు
సాహితీ : సరే అయితే నేను చెప్పింది చేస్తే ఇప్పుడే వచ్చేస్తా
వినయ్ : ఏమీ చేయాలి చెప్పు
సాహితీ : మిలిటరీ నీ వదిలేయి
వినయ్ : సాహితీ నువ్వు మిలిటరీ నాకూ రెండు కళ్లు దాంట్లో ఏది ఎక్కువ అంటే నేను నిర్ణయం తీసుకోలేను
సాహితీ : కానీ నాకూ సర్వస్వం నువ్వే అలాంటిది నువ్వు నాకూ చేసిన గాయం కీ నీకు ఇదే శిక్ష
వినయ్ ఏదో చెప్పే లోపు సుప్రజ లోపలికి వచ్చి సాహితీ నీ వినయ్ నీ చూసి వెంటనే అమ్మ అని గట్టిగా అరిచే లోపే సాహితీ తన నోరు మూసి వినయ్ నీ వెళ్లిపో అని సైగ చేసింది దాంతో వినయ్ అక్కడి నుంచి వెళ్లిపోయాడు తను క్వార్టర్స్ కీ వెళ్లే సరికి అక్కడ ప్రియాంక వినయ్ కోసం ఎదురు చూస్తూంది
ప్రియాంక : ఏంటి ఎక్కడికి వెళ్లావ్ ఎంత సేపటి నుంచి ఎదురు చూస్తున్నానో తెలుసా
వినయ్ : పాత ఫ్రెండ్ నీ కలవడానికి వెళ్లాను
ప్రియాంక : అవునా సరే ఇదిగో ఈ డ్రస్ నీ కోసం ఆర్డర్ చేశా ఇది వేసుకొని పార్టీ కీ రా అని తన వెనక దాచి ఉంచిన గిఫ్ట్ బాక్స్ తీసి ఇచ్చింది
వినయ్ : అయ్యో ఇప్పుడు ఇవ్వని అవసరమా
ప్రియాంక : ప్లీజ్ నా కోసం
వినయ్ : సరే నువు వేళ్లు నేను వస్తా అని చెప్పాడు