“ఎ లవ్ స్టోరీనా?” కూసింత ఆసక్తిగా అడిగాడు కార్తీక్.
“కాదు… ఎ ట్రాజెడీ స్టోరీ… మధ్యలో టీవీ సీరియల్ లో చాలాసేపు వచ్చే యాడ్స్ లా డిస్ట్రబ్ చేయకు….”
“సరే బామ్మా… నువ్వు కూడా డైలీ సీరియల్ మాదిరి కాకుండా, ఇంగ్లీష్ సినిమాలా క్లుప్తంగా చెప్పు”.
బామ్మ చెప్పడం మొదలుపెట్టింది.
“మా ఆయన మంచి కళాపోషకుడు.. కంటికి నదురుగా కనిపించిన అమ్మాయిలను పోషించడంలో సకల కళా వల్లభుడే… తండ్రితాతల ఆస్తి. ఉద్యోగమూ సద్యోగమూ లేదు. చేతి నిండా డబ్బు… ఒంటి నిండా బంగారం… ఇంకేం… ఆ రోజుల్లో ఊరి చివర వుండే చిత్రాంగి దగ్గర్నుండి నాలుగూళ్ల అవతల వుండే చింతామణి వరకూ ఆయన పాత ఖాతాలే…
“తాతయ్యకు అంత గొప్ప హిస్టరీ ఉందా? మరి నిశ్శబ్దాన్ని ఛేదించలేదా?. ”
“ఏ నిశ్శబ్దం?”
“అదే బామ్మా.. నిశ్శబ్దాన్ని ఛేదించండి…. పులిరాజా వస్తున్నాడు…” బామ్మకు విషయం సగం అర్ధమైంది.
“ఆయన పులిరాజా లాంటివాడే కానీ పులిరాజా కాదు. ఆ రోజుల్లో ఇలాంటి దిక్కుమాలిన జబ్బుల్లేవ్… అయినా స్టోరీ మధ్యలో ఇంటర్ఫియరవ్వకు…” బామ్మ కసురుకుంది. కార్తీక్ అలాగే అన్నట్టు బుద్ధిగా తలూపాడు.
“వీళ్ల తాతని ముద్దుగా మైనర్ బాబు అని పిలిచేవాళ్లు ఊల్లోని ఆడంగులు… తాసిలార్ ఉద్యోగం చేయబోతున్నాడని చెప్పి నా గొంతు కోశారు….” ముక్కు చీది కార్తీక్ చొక్కాకు తుడిచి కొ…న…సా…గిం…చిం…ది.
“అలా అలా ఆ రోజుల్లోనే అంజలీదేవిని ప్రేమిస్తున్నానని చెప్పాడు. వహీదా రెహ్మాన్ దగ్గరికి వెళ్లి, ‘నన్ను పెళ్లి చేసుకోవా?’ అని అడుగుతానన్నాడు… చెప్పా పెట్టకుండా మెడ్రాస్ రెయిలెక్కి వెళ్ళొచ్చాడు” .
“వాళ్లు ఒప్పుకున్నారా?” కుతూహలంగా అడిగాడు కార్తీక్.
“చెప్పుచ్చుకున్నట్టున్నారు… తర్వాత వాళ్ల ఊసెత్తలేదు. ఆ తర్వాత మా మన్మధుడు పుట్టుకొచ్చాడు”
“మన్మధుడా… ఏదీ ఆ రతి హజ్బెండ్…”
“స్స్…మీ అనిరుద్దిడి అబ్బరా నీయబ్బ…”
“అంకుల్ పేరు మన్మధరావు కదా”
“ఏదో ఓ రావులే… కొడుక్కి తనలోని కళాపోసన అంతా ఉగ్గుపాలతో పోసి తనంతటోడు కావాలని మన్మధరావన్న పేరు పెట్టాడు. ఆ ముసలోడికి మల్లే వీడికి ఉద్యోగం సద్యోగం లేక, సినిమాల్లో నటిస్తానని మద్రాసెళ్లాడు… జ్యోతిలక్ష్మి, జయమాలినీలని హీరోయిన్లుగా చేయమన్నాడు. ఆ సినిమా పిచ్చితో లక్షలకు లక్షలు హారతులిచ్చేసి వచ్చాక బలవంతంగా మెడలు వంచి పెళ్లి చేస్తే మా అనిరుద్ధుడు పుట్టాడు” బామ్మ చెప్పడం ఆపింది.
“ఆ తర్వాతేమైంది బామ్మా..” ఆవులిస్తూ అడిగాడు కార్తీక్.
“నాకు భయం పట్టుకుంది… మా అనిరుద్ధుడు కూడా వాళ్లలా చెడిపోతాడేమోనని”
“అసలు నీకు అట్లాంటి థాట్ ఎవరు ఇచ్చారు బామ్మా…”
“మా అనిరుద్ధుడు కూడా వాళ్లకు మల్లె ఉద్యోగం చేయనని మొండికేయడం వల్ల.
“ఉద్యోగానికీ చెడిపోవడానికీ లింకేమిటి?”
“ఉందిరా కార్తీకుడు… నా మొగుడు తాసీల్దార్ ఉద్యోగం చేస్తుంటే బుద్దిగా ఉద్యోగం చేసుకుంటూ ఉండేవాడు. తర్వాత బుద్ధిగా పెళ్లి చేసుకొని కాపురం చేసుకుంటూ ఉండేవాడు… ఇట్టా చెడిపోయి ఆస్తినంతా గుమ్మడికాయ హల్వా చేసేవాడు కాదు…”
“స్స్…స్స్…స్స్…” అన్నాడు ఏమనాలో తోచక కార్తీక్
“నా కొడుకు మన్మధరావు కూడా తండ్రి దారిలోనే వెళ్లక హాయిగా ఏ ఉద్యోగమో చేసుకున్నా బావుండు… ఏ పనీలేక దిక్కుమాలిన పనులతో ఒళ్లు ఇల్లు గుల్ల చేసుకునేవాడు కాదు… నా కొడుకు కారు యాక్సిడెంట్లో పోతూ పోతూ అనిరుద్ధుణ్ణి చేతిలో పెట్టాడు. వాడికి వాడి తండ్రి తాతయ్యల పోలిక రాకూడదనే నా కోరిక”
“అసలు నీ పాయింటేమిటి బామ్మా…”
“నా మనవడు ఉద్యోగం చేయాలి… చిన్నదైనా పెద్దదైనా… అప్పుడే ఓ దారిలోకి వస్తాడు. ఆ తర్వాత వాడికి మంచి పిల్లను చూసి పెళ్లి చెయ్యాలి. బుద్ధిగా ఉద్యోగాన్నీ, పెళ్లాన్నీ కనిపెట్టుకొని ఒక్కరు లేక ఇద్దర్ని కనిపెట్టి నా చేతుల్లో పెడతాడు…. నేను రుక్మిణీ, సీత అనుకుంటూ…”
“కృష్ణా రామా కదా బామ్మ…” “నేను ఆడదాన్ని, మా జాతి వాళ్లనే తలచుకుంటాను” అంది ‘అలాగా’ అన్నట్టు చూశాడు కార్తీక్.
“అదిరా సంగతి… అందుకే నా మనవణ్ణి ఉద్యోగం చేయమంటున్నాను. వాడేమో ఉద్యోగం చేయను అంటున్నాడు” దీర్ఘంగా విశ్వసించి చెప్పింది బామ్మ,
“నీ బాధ వెనుక ఇంత పెద్ద మూడు తరాల ఫ్లాష్ బ్యాక్ ఉందా?” సానుభూతిగా అడిగాడు కార్తీక్.
“ఏం చేయమంటావ్రా… ఉద్యోగం చేసుకుంటే బాధ్యతగా వుండి బుద్ధిగా పెళ్లి చేసుకొని కాపురం చేసుకుంటాడనే… ఉద్యోగం వెతుక్కునే వరకు చిల్లిగవ్వ ఇవ్వనన్నాను. దాంతోవాడు నా దగ్గర డబ్బు తీసుకోవడమే మానేశాడు. అయినా ఈ డబ్బంతా చచ్చేటప్పుడు నేను కట్టుకుపోతానా” అంటూ బొడ్లో నుండి పదివేల రూపాయల కట్ట తీసి కార్తీక్ ఇచ్చింది.
“ఇది నీ ఫ్రెండ్ కివ్వు… నేనిచ్చానని చెప్పకు…” అంటూ కళ్లు తుడుచుకుంటూ వెళ్లిపోయింది బామ్మ
“అమ్మ నా బామ్మ… ఎంత పెద్ద ఫ్లాష్ బ్యాక్ బాకులా గుండెలో పెట్టుకున్నావ్…” అనుకుంటూ అలాగే నిద్రలోకి జారుకున్నాడు కార్తీక్.
***
పొద్దున్నే ఫ్రెషప్ అయి, బయటకు వెళ్తుంటే అనిరుద్రని పిలిచింది బామ్మ. వెనక్కి తిరిగి, ‘ఏంటి’ అన్నట్టు చూశాడు.
“స్టీల్ ప్లాంట్లో ఉద్యోగం ఉంది. నీ కోసం అట్టే పెట్టమని చెప్పాను. వెళ్లి చేరరాదూ” బామ్మ అనిరుద్ర గడ్డం పట్టుకొని అడిగింది.
అనిరుద్ర తన గడ్డం మీద వున్న బామ్మ చేతిని తీసేసి, ‘ఎట్లీస్ట్ డైమండ్ ప్లాంట్ తప్ప చేయను… అయినా నీకెన్నిసార్లు చెప్పాలే నేనెవరి కిందా పని చేయనని…”
“పోనీ బిజినెస్ చెయ్… ఎన్ని లక్షలు కావాలన్నా ఇస్తాను”