నిన్ను చూడాలని ఉంది రా 196

“మ్మ్” అన్నాడు తను.
“నిన్ను చూడాలని ఉంది రా”
“నాకు కూడా నిన్ను చూడాలని ఉంది. కానీ నువ్వేమో అటువైపు తిరిగి మాట్లాడుతున్నావు”
“ఏం మాట్లాడుతున్నావు?” అర్థం కాక అడిగాను.
“వెనక్కి తిరుగు” అన్నాడు.
తిరిగి చూడగానే అప్పుడే బస్సు వెనుక డోర్ లో నుండి ఎక్కి నాకు కొద్ది దూరంలో నిలుచున్నాడు. వాన్ని చూడగానే చాలా ఆనందమేసింది. బస్సు కమ్మీలను అడ్డుకుంటూ పరుగెత్తుకుంటూ వాడి దగ్గరకు వెళ్లి వాన్ని గుండెలమీద చిన్నగా పిడిగుద్దులు గుద్దుతున్నాను. శ్రావణ్ నా దెబ్బలను కాచుకుంటూ “అబ్బా ఆగవే రాక్షసీ” అన్నాడు.ఇక కొట్టడం ఆపేసి “రెండు రోజుల్లో వస్తానని ఇప్పుడా వచ్చేది?” అన్నాను. కాస్త ఏడుపు ముఖంతో.
“సారీ…..” అంటూ గుంజిళ్లు తీయసాగాడు. నేను వాడి భుజం మీద చిన్నగా కొట్టి “చాల్లే” అన్నాను అలిగినట్లు.
“అలిగితే ఎంత బాగుంటావో తెలుసా?” అన్నాడు.
“నాకు తెలీదు” అని వెనక్కి తిరిగి నడవసాగాను. వాడు నా వెనుక వస్తూ “నాక్కూడా తెలీదు” అన్నాడు నా చెవిలో.
“నిన్నూ…..” అంటూ వాడి వైపు తిరిగి చెయ్యెత్తాను.
“సారీ…సారీ…” అంటూ వెనక్కి వంగాడు.
అలా వాణ్ని చూడగానే నవ్వొచ్చేసింది. చిన్నగా నవ్వేసాను.
“ఇది చూడాలని ఇంత సేపు అనుకుంటూ ఉంటే నువ్వేమో….” అన్నాడు.
“ఏం చూడాలని?” అన్నాను.
నా ముఖాన్ని తన చేతుల్లోకి తీసుకుని “నవ్వుతున్న నీ అందమైన ముఖం చూడాలని” అన్నాడు.
నేను వాన్ని గట్టిగా హగ్ చేసుకున్నాను. వాడు కూడా నా చుట్టూ చేతులు వేస్తూ “లవ్ యూ సమీర” అన్నాడు. నాకు ఏడుపొచ్చేసింది.
“లవ్ యూ టూ” అన్నాను కాస్త ఏడుపు గొంతుతో. నా గొంతులో తడి అర్థమైనట్లు ఉంది నా తలెత్తి చూసి కాస్త నవ్వుతూ “ఇదిగో ఏడ్చావంటే వెళ్లిపోతాను చెప్తున్నా” అన్నాడు.
నేను వాన్ని నా వైపు లాక్కొని ఇంకా గట్టిగా హగ్ చేస్కుంటూ నవ్వుతూ “చంపుతా” అన్నాను.
“సరేగానీ క్లాస్ కు వెళ్దామా? అసలే నాకు 4 డేస్ ఆబ్సెంట్”
నేను నవ్వుతూ “అప్పుడేనా?” అన్నాను.
“అబ్బా చాల్లేవే” అన్నాడు నన్ను బలవంతంగా విడిపించుకుంటూ.
“నువ్వెప్పుడూ ఇంతే బావా” అన్నాను గోముగా.
అవును శ్రావణ్ నా బావ. నా గురించి చెప్పాలంటే నాకు శ్రావణ్ అంటే ప్రాణం. నా పేరు సమీర. నాదీ, శ్రావణ్ దీ ఒకే ఊరు. అది కర్నూలు జిల్లాలో ఒక ప్రాంతం. మేము ఇద్దరం హైదరాబాదులోని ఒక ఇంజినీరింగ్ కాలేజిలో సెకండ్ ఇయర్ చదువుతున్నాము.

హైదరాబాద్ లోని ఒక ఏరియాలో నేను హాస్టల్లో ఉంటున్నాను. బావేమో అదే ఏరియాలో సింగిల్ గా రూంలో ఉంటున్నాడు.
ఇద్దరం బస్సు దిగి క్లాసులోకి వెళ్లాం. నేను ముందు, నా వెనుక బావ క్లాసులోకి వెళ్లిపోయాం. నేను వెళ్లి కావ్య పక్కన కూర్చున్నాను.(కావ్య మా క్లాస్ మేట్). కావ్య నన్ను చూసి నవ్వింది.
“ఎందుకు నవ్వుతున్నావే?” అని అడిగాను.
“నువ్వు చాలా అదృష్టవంతురాలివి” అంది.
“ఎందుకు?” అని ప్రశ్నించాను.

1 Comment

  1. Super story plz continue.

Comments are closed.