పురాణలలో రంకు – శశాంక విజయము 119

అంతలో ఒక హతాత్పరిణామము తటస్థించెను. ఆమె కుక్షి ప్రాంతమునుండి మిక్కిలి కర్ణకఠోరముగా ఉన్న ఒక పసి బాలుని రోదన ధ్వని ఉద్భవించెను అటు పిమ్మట ఒక భయానక స్వరముతో ఒక వాణి వినిపించెను.

“ఓరీ దుష్టుడా, నిషిద్ధమైన నీ సుఖము కొరకై నా నేత్రములను గాయపరిచెదవా నీ మేఢ్రమున తో? స్వయానా పితృవ్యుడవు (పితృవ్యుడు – పినతండ్రి) అయ్యుండి ఇటువంటి నీతిమాలిన ఘాతుకానికి పాల్పడెదవా? నా మాత సుఖమునకై దీర్ఘకాలముగా నీ మేఢ్రము యొక్క ఘాతములను నేను సహించుచున్నాను. మర్యాద యొక్క సీమలన్నియు ఉల్లంఘించి నీవు నీ మేఢ్రమును గర్భవతి ఐన నా మాత భగమునందు అతిగా జొనిపుటయె కాక అందులోనుండి నీ యొక్క వేడి వీర్యము నా నేత్రములందు పోసి నన్ను నేత్రవిహీనుడిని గావించినందుకు నీకు ఇదే నా శాపము. ఏ మేఢ్రమైతే పరాంగన భగమునందు విహరించుచు నన్ను నేత్రవిహీనుడిని గావించెనో అది దాని యజమాని జరాద్ఘాతము (జరాద్ఘాతము – ముసలితము అకస్మాత్తుగా దాడిచేయుట/వచ్చిపడుట) చే శక్తివిహీనులైపోవుగాక”

అంతే ఆ మరుక్షణం లో అప్పటివరకు అమితముగా సుఖించుచున్న ఆమె వెనక నిలుచుని ఆమెని సుఖపెట్టుచున్న ఆమె మరిది నిస్సతువుగా నేలకొరిగెను. ఈ హటాత్పరిణామమునకు ప్రమథితుడైన (ప్రమథితుట – బెంబేలెత్తుట) చంద్రుడు ఒక్కసారిగా తాను ఆసీనుడైన ఆ కుటీరము పైకప్పునుండి జారి ఒక గడ్డి వాములో పడెను. అందులోనుండి అతడు మెల్లిగా బయట పడునప్పటికి, ఆ కుటీర ద్వారము తెరుచుకుని శ్వేత కూర్చకము (కూర్చకము- గెడ్డము) తో ఒక ముదుసలి పురుషుడు వడి వడి గా కుటీరము వెలుపలికి వచ్చుట గమనించెను. ఆ వ్యక్తి ఎవరు? అతని వదినతో ఈ ఏకాంతములో ఏమి చేసెను? ఈ శాపము ఎందులకతనికి సంక్రమించినది? తల్లి గర్భమందున్న పిండమునకు ఇంతటి శాపమివ్వగల తపోశక్తి ఎటుల ప్రాప్తించెను? ఏమియు అవగతమవ్వక వ్యాకులుడయ్యెను (వ్యాకులత- గందగరగోళము, అర్థము కాకపోవుట) చంద్రుడు.

ఉతథ్యుని ఆశ్రమమున ఉన్న కుటీరము ద్వారము నుండి వెలుపలకి ఏగిన ఆ వృద్ధ పురుషుని తొలుత గుర్తించలేకపోయెను చంద్రుడు. తదేకముగా గమనించగా ఆ వ్యక్తి తన గురువైన బృహస్పతి అని తెలిసి హతాశుడయ్యెను చంద్రుడు.

కొద్ది క్షణముల క్రితము శాపగ్రస్తుడైనది తన మరియు దేవ గురువైన బృహస్పతి అనే కఠోర సత్యాన్ని కొద్ది క్షణముల వరకు జీర్ణించుకులేకపోయెను చంద్రుడు. మరి అంతవరకు అమితముగా సుఖించుచు ఇంకయు కావలెనని బిగ్గరగా మూల్గినను ఎటువంటి శాపము పొందని ఆ వివాహిత ఎవరా అని చంద్రుడు మ్రాన్పడుచుండగా (మ్రాన్పడుట – కలవర పడుట), మెల్లిగా ఆ కుటీరము యొక్క ద్వారము నుండి ఒక నార వస్త్రము ధరించిన వనిత శాంతముగా వెలుపలకి ఏతెంచెను. ఆమె ఉతథ్యుని భార్య మరియు బృహస్పతికి భ్రాతృజయ (భ్రాతృజయ – వదిన) ఐన మమత అని గుర్తించెను చంద్రుడు.oq21

సుఖపెట్టి శాపగ్రస్తుడైన మరిది; సుఖించి చక్కా పోతున్న వదిన

అప్పటివరకు కుటీరమున ఎంతో జరిగినను ఏమియు ఎరుగనట్టు, ఆమె మెల్లిగా ఆ మహా యజ్ఞము జరుగుచున్న స్థలమునకు చేరుకుని తన పెనిమిటి ఐన ఉతథ్యుని వామమున (వామము – ఎడమ వైపు) ఆసీనురాలయ్యెను, తన దేవరుడు (దేవరుడు – భర్త తమ్ముడు, మరిది) ఐన బృహస్పతి ఆమె భగమునందు స్ఖలించిన వీర్యమును సహితముగా. మమత యజ్ఞవాటికకు స్నానమాచరింపకయే ఏతెంచుట చంద్రునికి విడ్డూరముగా తోచెను.

మమత అటుల చేయుటకు ఇరు కారణములు కలవు. బృహస్పతి తో రమించుటకు పిదప ఆమె యజ్ఞ వాటికకు తరలిపోవుటకు అవసరమైన అలంకరణ అంతయూ గావించెను. ఆమె పెనిమిటి దివ్య కుంకుమను ఆమె పాపిడి మరియు లలాటమున (లలాటము – నుదురు) అలంకరించెను. ఆమె స్నానమాచరించిన ఆ కుంకుమ కనుమరుగై ఆమె పెనిమిటి మదిలో అనుమానము తలెత్తవచ్చునేమో అని ఆమెకి అనిపించెను. రెండవ కారణము, తనకి ఇద్దరు తేజోవంతులైన పుత్రులను ప్రసాదించిన తన దేవరుడి వీర్యము దీర్ఘ నిరీక్షణ పిదప తన భగమునకు సంప్రాప్తించినది కావున దానిని వెనువెంటనే కడుగుటకు మమత మనసు అంగీకరింపక అటులనే దానిని తన భగములో దీర్ఘకాలము పదిలపరిచి యుగ్మజులని (యుగ్మజులు – కవల పిల్లలు) పొందవలెనని నిశ్చయించెను.