రాములు ఆటోగ్రాఫ్ – Part 1 964

డ్రైవర్ సరె అని తల ఊపుతూ కార్ వినాయకుడి గుడి వైపు పోనిచ్చాడు.
రాము వెనక సీట్లో ఆనుకుని కూర్చుని కళ్ళు మూసుకుని, “వాళ్ళను కలిసి దాదాపు 50 ఏళ్ళు అవుతుంది….అసలు రేణుక నన్ను గుర్తు పడుతుందా…..నా పిల్లలు ఐదేళ్ళ వయసు కన్నా చిన్నప్పుడే వాళ్ళను వదిలి వెళ్ళాను…..పెద్ద అబ్బాయికి కనీసం 45 ఉంటాయి….రెండో వాడికి 44 ఏళ్ళు….నా చిట్టి కూతురుకి 42 ఏళ్ళు ఉంటాయి…..వాళ్ళ పిల్లలు కూడా దాదాపు ఒక్కొక్కళకి పాతికేళ్ళ పైనే ఉంటుంది…..పెద్దోడికి ఇద్దరు అబ్బాయిలు, ఒక అమ్మాయి, రెండో వాడికి ఒక అబ్బాయి….కూతురికి ఒక అబ్బాయి అని రేణుక లెటర్ రాసి పెట్టింది….ఇన్నేళ్ళ తరువాత వాళ్ళను కలిసిన తరువాత నేను వాళ్ళను ఎలా పలకరించాలి…..వాళ్ళు నన్ను ఎలా రిసీవ్ చేసుకుంటారు….” అంటూ ఆలోచనల్లో ఉన్న అతనికి ఎంత టైం అయిందో తెలియలేదు.
అలా ఆలోచిస్తున్న రాముకి డ్రైవర్, “సార్….గుడి దగ్గరకు వచ్చాము…..” అని కారుని రోడ్ మీద ఒక పక్కగా తీసి వెనక్కి తిరిగి చెప్పడంతో రాము ఆలోచనల్లోంచి బయటకు వచ్చాడు.
రాము కార్ విండో లోనుండి బయటకు చూసాడు….అంతా హడావిడిగా ఉన్నది.
“సరె…..కారు ఇంత దూరంలో ఆపావెందుకు….గుడి లోపలికి పోనివ్వు,” అన్నాడు రాము.
“సార్….ఇవ్వాళ గుడి చాలా రష్ గా ఉన్నది….లోపలికి పోనివ్వడం కుదరదు….కాని గుడి ముందు ఆపుతాను,” అన్నాడు డ్రైవర్.
“సరె….పోనివ్వు…..ఇంత మంది జనం ఉన్నారు….ఏంటి స్పెషల్,” అనడిగాడు రాము.
“ఇవ్వాళ ఒబెరాయ్ ఫ్యామిలీ వాళ్ళు పూజలు చేయిస్తున్నారు సార్…..అందుకనే ఇంత రష్ గా ఉన్నది,” అన్నాడు డ్రైవర్.
క్యాబ్ డ్రైవర్ అలా అనగానే రాముకి ఇవ్వాళ స్పెషల్ ఏంటో వెంటనే తట్టింది….కాని తన డౌట్ క్లియర్ చేసుకోవడానికి….
“ఏంటి సంగతి….నీకేమైనా తెలుసా,” అనడిగాడు రాము.
“కరెక్ట్ గా తెలియదు సార్…కాని ప్రతి సంత్సరం ఈరోజు పెద్ద పండగలా చేస్తారు…ఎందుకు ఏంటి అని తెలియదు సార్,” అన్నాడు డ్రైవర్.
డ్రైవర్ చెప్పింది విని రాము మనసు సంతోషంతో నిండిపోయింది….తన వాళ్ళు తనను మర్చిపోలేదన్న విషయం తెలిసిన తరువాత రాముకి వాళ్ళను ఎంత తొందరగా వీలైతే అంత తొందరగా కలవాలని మనసు తెగ ఆరాటపడిపోతున్నది.
డ్రైవర్ వెనక్కి తిరిగి రాము మొహంలో సంతోషం చూసి ఎందుకంత ఆనందంగా ఉన్నాడో అర్ధంకాక కారు స్టార్ట్ చేసి గుడి ముందుకు వెళ్ళిన తరువాత లోపలికి తీసుకెళ్ళడానికి పార్కింగ్ వైపు తిప్పాడు.
కాని అక్కడ ఉన్న పోలీస్ కానిస్టేబుల్ క్యాబ్ ని ఆపి, “ఇటు వైపు ఎంట్రీ లేదు…..అటు వైపు వెళ్ళు,” అంటూ రాము కూర్చున్న విండో దగ్గరకు వచ్చి, “నువ్వు గుళ్ళోకి వెళ్ళాలనుకుంటే ఇక్కడ నుండి నడిచి వెళ్ళాలి,” అంటూ డోర్ తీస్తున్నాడు.
అంతలో అప్పుడే గుడి లోపల నుండి వాకీటాకీలో మాట్లాడుతూ వస్తున్న ACP వస్తూ తన కానిస్టేబుల్ ఆపిన రాముని చూసి ఒక్కసారిగా ఆశ్చర్యపోయాడు.
ACP ఒక్కసారి గుడి లోపలికి చూసి మళ్ళీ తల తిప్పి రాము వైపు చూసి తాను చూస్తున్నది కలా నిజమా అన్నట్టు బిత్తరపోయి చూస్తున్నాడు.
అప్పటి దాకా తాను చూసిన వ్యక్తి స్వభావానికి తన ఎదురుగా కనిపిస్తున్న రాము స్వభావం వేరని అతని పోలిస్ బుధ్ధి వెంటనే గ్రహించింది.
కాని ఇదెలా సాద్యం….అయినా ఒకవేళ తన అంచనా తప్పయితే రాముని ఆపిన కానిస్టేబుల్ పరిస్థితి ఏంటి అని ఆలోచిస్తూ, “ఏయ్….” అని గట్టిగా కానిస్టేబుల్ ని అరుస్తూ, “ఎవరిని ఆపుతున్నావో అర్ధమవుతుందా….ప్రశాంతంగా జాబ్ చేసుకోవాలని లేదా,” అని అరుస్తూ….రాము వైపు తిరిగి, “సార్….సారీ సార్….మా కానిస్టేబుల్ మిమ్మల్ని ఇంతవరకు చూడలేదు కదా….అతనికి మీరెవరో తెలియదు….వాడి తరుపున నేను సారి చెబుతున్నాను….” అన్నాడు.
ACP అలా అనగానే ఆయన తనను ఎవరు అని అనుకుంటున్నాడో అర్ధం అయ్యి రాము తన మనసులో నవ్వుకుంటూ అక్కడ నుండి నడుచుకుంటూ గుడిలోకి వెళ్ళబోయాడు.
కాని ACP అతన్ని ఆపుతూ, “సార్…మీరు నడుచుకుంటూ వెళ్ళడం ఏంటి…” అంటూ ఇంతకు ముందు రాము ఎక్కి వచ్చిన క్యాబ్ అక్కడే ఉండటంతో వెనక డోర్ తీసి పట్టుకుని, “సార్….మీరు కారులో వెళ్ళండి…..డైరెక్ట్ గా VIP ఎంట్రన్స్ దగ్గర దింగండి,” అంటూ డ్రైవర్ తో వెళ్ళమని చెప్పి….తన చేతిలో ఉన్న వాకీటాకీలో రాము ఎక్కిన క్యాబ్ నెంబర్ చెప్పి తన కింద వాళ్ళకు ఆ క్యాబ్ ని ఎక్కడా ఎవరు ఆపొద్ది అని instructions ఇచ్చి, కానిస్టేబుల్ తో, “నువ్వు కూడా సార్ తో పాటు వెళ్ళి VIP ఎంట్రన్స్ దగ్గర దింపు,” అన్నాడు.
దాంతో కానిస్టేబుల్ రాముని ఆపినందుకు ఏమంటాడో అని భయపడుతూ క్యాబ్ ఫ్రంట్ డోర్ తీసుకుని డ్రైవర్ పక్కనే కూర్చున్నాడు.
ACP కారు విండో లోనుండి రాము వైపు చూసి, “సార్….ఇక మిమ్మల్ని ఎవరూ ఆపరు….అయినా మీరు క్యాబ్ లో రావడం ఏంటి సార్,” అన్నాడు.
రాము చిన్నగా నవ్వుతూ డ్రైవర్ ని పోనివ్వమన్నాడు.
డ్రైవర్ కార్ మళ్ళీ స్టార్ట్ చేసాడు….అతనికి కూడా అంతా అయోమయంగా ఉన్నది…. ACP అంతటి అతను రాముని చూస్తి సార్ అని పిలుస్తున్నాడంటే…అతను మామూలోడు కాదనుకుని కారుని ముందుకు పోనిచ్చాడు.
లోపల కూర్చున్నా కానిస్టేబుల్ వెనక్కు తిరిగి రాము వైపు భయంగా చూస్తూ, “సార్….మీరెవరో తెలియక మిమ్మల్ని అపాను… నన్ను క్షమించండి సార్…..” అన్నాడు.
“పర్లేదు….జరిగింది మర్చిపో,” అన్నాడు రాము.
రాము అలా అనడంతో కానిస్టేబుల్ మనసు తేలిక పడింది….ముందుకు తిరిగి డ్రైవర్ కి ఎలా వెళ్ళాలో చెబుతున్నాడు.