ఆమె మాటలకూ, చేష్టలకూ నాకు ఒళ్ళంతా చెమటలు పడుతున్నట్టు అయిపోతుంది. అలాగే కంట్రోల్ చేసుకుంటూ క్లాస్ రూంలోకి నడిచాను. మిత్రులు పలకరిస్తున్నా ఏదో లోకంలో ఉన్నట్టు ఉండిపోయాను. వాళ్ళు కూడా నన్ను పట్టించుకోకుండా వాళ్ళ కబుర్లలో మునిగిపోయారు. రెండు పీరియడ్స్ అయ్యాక, నీరజ మేడం క్లాస్ కి వచ్చింది. వస్తూనే, రహస్యంగా నాకు ఓ నవ్వు విసిరి, లెసన్ లో మునిగిపోయింది. మధ్యలో నన్ను లేపి, ఏదో ప్రశ్న అడిగితే, తెల్లమొహం వేసుకొని ఉండిపోయాను. ఆమె నవ్వేసి, “సరే! నీకు లెసన్ అర్ధం కానట్టు ఉంది. లంచ్ టైంలో స్టాఫ్ రూంకి రా..” అనేసి వెళ్ళిపోయింది.
మరో అవర్ తరవాత లంచ్ బ్రేక్. నెమ్మదిగా స్టాఫ్ రూం లోకి అడుగుపెట్టాను. లోపల ఎవరూలేరు. ఎందుకుంటారూ! అందరూ ఎవరింటికి వారు లంచ్ కి పోయి ఉంటారు. నీరజా మేడం కూడా కనిపించలేదు. కాస్త లోపలకి వెళ్ళి, “మేడం..” అని పిలిచా నెమ్మదిగా. ఆమె ఒక షెల్ఫ్ వెనక నుండి తల బయటకి పెట్టి చూస్తూ, “నువ్వా! ఇలారా..” అని పిలిచింది. నేను ఆమె దగ్గరకి వెళ్ళాను. ఆమె ఆ షెల్ఫ్ వెనక ఉన్న మరో షెల్ఫ్ నుండి, ఎగ్జామ్ పేపర్ల కట్టలను బయటకు తీస్తుంది. వాటిని చూపిస్తూ, “లాస్ట్ ఇయర్ పేపర్స్ ఇలాగే ఉంచేసారు. వీటిని తీసేస్తే తప్ప, కొత్త పేపర్లు పెట్టడానికి ప్లేస్ ఉండదు. కాస్త హెల్ప్ చెయ్.” అని, ఒక కట్టను నాకు అందిస్తూ, “భోజనం చేసావా?” అని అడిగింది. “లేదు మేడం, ఇంటికి వెళ్ళాలి.” అన్నాను. ఆమె “ఓకే, నా లంచ్ ఇద్దరం పంచుకుందాం, సరేనా!” అంది. “ఊఁ..” అన్నాను. “ఓకే! ఆ టేబుల్ పై నా బాక్స్ ఉంది, తీసుకురా..” అంది ఆమె. నేను పోయి తీసుకువచ్చాను. “ఓపెన్ చెయ్..” అంది. నేను ఓపెన్ చేసిన తరవాత, “నువ్వు తింటూ, నాకు తినిపించు.” అంది. నేను ఆశ్చర్యంగా ఆమెని చూసేసరికి, ఆమె తన చేతులు చూపిస్తూ, “చూడు, మొత్తం డస్ట్..” అంది నవ్వుతూ. నేను “సరే..” అని, ముద్ద కలిపి ఆమెకి అందించబోతే, “ముందు నువ్వు తిని, తరవాత నాకు పెట్టు.” అంది. నేను ఒకముద్ద తిని, మరో ముద్ద ఆమె నోటి దగ్గరకి తెచ్చాను. దానినే చూస్తూ, “మ్.. పెట్టడం వచ్చా నీకూ! ఇంతకు ముందు ఎవరికైనా పెట్టావా!” అంది అదోలా చూస్తూ. “లేదు మేడం, ఎప్పుడూ పెట్టలేదు.” అన్నాను నేను. “మ్.. అయితే ఫస్ట్ టైం నాకే పెడుతున్నావన్నమాట..” అని, చిన్నగా నవ్వి, “సరే, పెట్టు..” అంది. నేను నెమ్మదిగా ఆమె నోటికి అందించాను. ఆమె ముద్దను నోటిలోకి తీసుకుంటూ, నా వేళ్ళను చిన్నగా నాలుకతో తడిమింది. ఆమె అలా నాలుకతో టచ్ చేయగానే, నాకు కంగారుగా అనిపించి, గబుక్కున చేతిని తీసేసాను. అలా అకస్మాత్తుగా తీయడంతో, కాస్త ఆమె జాకెట్ మధ్య ఒలికి పోయింది. ఆమె “ఇస్..” అని, “జాగ్రత్తగా పెట్టాలమ్మా.. ఇలా ఒలకబోయకూడదు.” అంది. అలా అంటూ పెదవులమీద ఉన్న అన్నాన్ని నాలుకతో చప్పరిస్తూ లోపలకి లాక్కుంది. ఆమె అలా చేస్తుంటే, ఆమె పెదాలవైపే చూస్తూ ఉండాలని అనిపిస్తుంది. నేను అలా చూడడం గమనించి, “ఏయ్! ఏంటి అలా చూస్తున్నావ్!?” అంది హస్కీగా. నేను ఏమీ మాట్లాకుండా అలాగే ఉండిపోయాను. ఆమె “హుమ్..” అని చిన్నగా నిట్టూర్చి, “మొదటిసారి పెట్టినపుడు అలాగే అవుతుందిలే.. కంగారుపడకు.” అంటూ, తన జాకెట్ నెక్ వైపు చూసుకొని, “కాస్త తుడవొచ్చుగా..” అంది, తన పైటను కాస్త పక్కకు తప్పించి.