మా ఊరికి మూడు కిలోమీటర్ల దూరంలో చిన్న గుట్టమీద ఒక గుడి ఉంది. పెళ్ళికాని వాళ్ళు అక్కడ మొక్కుకుంటే, పెళ్ళి అవుతుందని ఒక నమ్మకం. అమ్మ ఆ విషయం చెప్పిందనుకుంటా, టీచర్ ఆ సాయంత్రం గుడికి బయలుదేరింది. ఒంటరిగా వెళ్తుంటే, మా అమ్మ “ఒక్కదానివే ఎందుకమ్మా, వీడిని తీసుకెళ్ళు.” అంది నన్ను చూపిస్తూ. ఆమె నా వైపు చూసి, “వస్తావా?” అంది. ఆమె రమ్మంటే వెళ్ళకుండా ఉంటానా!? హుషారుగా తల ఊపాను. “సరే, పద.” అంటూ కదిలింది. నేను ఆమె పక్కనే నడుస్తూ, ఆమె ఎత్తులవైపు దొంగ చూపులు చూడసాగాను. ఆమె నా తలపై చిన్నగా మొట్టి, “అలా చూడకూ, ఎవరైనా చూస్తే బాగోదు.” అంది. ఆమె అలా అనగానే, నేను కాస్త కంట్రోల్ చేసుకొని, నడవసాగాను. అంతలోనే ఒక డౌట్. “మేడం!” అన్నాను చిన్నగా. “ఊఁ..” అంది ఆమె. “మీ..కు.. ఇంకా పెళ్ళికాలేదా!?” అన్నాను. “ఏం!? కాకపోతే నువ్వు చేసుకుంటావా!?” అంది నవ్వేస్తూ. “అబ్బా! చెప్పండి మేడం..” అన్నాను నేను. ఆమె నా వైపు ఒకసారి చూసి, “కాలేదు కాబట్టే, గుడికి వెళ్తున్నా..” అంది. “ఇంకా ఎందుకు కాలేదూ!?” అని అడుగుదామనుకొని, బాగోదని ఊరుకున్నాను. ఆ విషయం ఆమెకి అర్ధమయిందేమో, మౌనంగా నడవసాగింది. అలా మౌనంగానే, గుడికి చేరుకున్నాం. అక్కడ కార్యక్రమం అయ్యేసరికి కాస్త చీకట్లు అలముకున్నాయి. “అయ్యో! చీకటి పడిపోయిందే!” అంది టీచర్ కాస్త కంగారుగా. “ఫరవాలేదు మేడం. ఈ దారి నాకు అలవాటే..” అన్నాను. ఆమె “హుమ్..” అని నిట్టూర్చి, నా భుజాలపై చేయివేసి, నడవసాగింది. ఆమె స్థనం మెత్తగా నా భుజానికి ఒత్తుకుంటుంది. ఆ మెత్తదనానికి నాకు ఏదో అయిపోతూ ఉండగా, ఆమె చిన్నగా నా భుజం నొక్కుతూ ఉంటె అలా ఇంటికి ఎప్పుడు చెరుకున్నమొ తెలియదు …….
ఇలా మా మధ్య సనిహితం బాగా పెరిగింది ,ఇలా ఉండగా ఒక రోజు బంద్ ఉండటముతో అన్ని స్కూల్స్,ఆఫిసులకు సెలవ్ ఇచ్చారు………..దానితొ ప్రొద్దునా అంతా క్రికెట్ ఆడి మధ్యాహ్నం ఇంటికి వచ్చి భోజనానికి వచ్చేవరకూ మేడం గుర్తు లేదు, ఎంతైనా పిల్ల ముర్ఖత్వం కదా, సెలవ్ దొరికితె ఆటల మీదె కాని ఇలాంటి వాటి పైన లేదు………….అమ్మ వచ్చి నాకు చెప్పింది మీ మేడం నీకొసం చాల సార్లు అడిగింది, ఎందుకు రా అంది….అదెనమ్మా ట్యుషన్ వస్థానని ఆడుకొవడానికి వెళ్ళాను, టిచర్ కొపడుతుంది నేను వెళ్ళి పలకరించి వస్తాను, నేను ఎమన్నా మాట్లాడాల అంది, నొ మా , ఇ విల్ల్ హాండిల్ అని ఎక్కడ లెణి దైర్యం తెచ్చుకొని వెళ్ళాను,…………….
నేను వెళ్ళె సరికి మేడం తన గదిలోనే ఉండిపోయింది. నేను నెమ్మదిగా లోపలకి వెళ్ళాను . నన్ను చూడగానే, మేడం తల తిప్పుకొని వెళ్ళి సోఫాలో కూర్చొని టీ.వీ ఆన్ చేసింది. నేను వెళ్ళి ఆమె పక్కన కూర్చున్నాను , అయితే కాస్త దూరంగా. మేడం కను చివరల నుండి నన్ను ఒకసారి చూసి, మళ్ళీ టీ.వీ చూడసాగింది. ఒక ఐదు నిమిషాల నిశ్శబ్ధం తరవాత, నేను “ మేడం , భోజనం చేసావా!” అన్నాను . “లేదు..” ముక్తసరిగా జవాబు చెప్పింది మేడం . “అదేంటి మేడం, ఇంకా తినకపోతే ఎలా!” అన్నాను. మేడం ఏమీ మాట్లాడలేదు. “నువ్వు తినవని తెలిసే, వచ్చాను మేడం..” అన్నాను . ఈసారి మేడం తలతిప్పి నన్ను చూసింది. కాస్త దగ్గరకి జరిగి, “అయినా, తప్పు నేను చేస్తే, నువ్వు భోజనం మానేయడం ఎందుకూ!?” అన్నాను . మేడం నన్ను అలాగే చూస్తూ, “అయితే నువ్వు చేసింది తప్పూ అని నీకు తెలుసన్నమాట.” అంది. “మరి తప్పు అని తెలిసీ ఎందుకు చేసావ్!?” అడిగింది మేడం .ఐతె నేణు నా తప్పుకు బదులుగా నీకు గోరు ముద్దలు తినిపిసితా అని అమె కొసం కిచెన్ లొకి వెళ్ళి బోజనం తీసుకొని వచ్చి కలిపి తినిపిస్తుంటె తను ఎక్కడ లేని సంథొషం పొందింది ,తను ఎప్పుడు లోన్ లిగా ఉండెది,నా పరిచయముతొ బాగా ఉంది ఇప్పుడు,ఇలా ఇద్దరం బోజనం చేసిన తరువాత……….
అమె మొహం లో సంతొషం చూసి, ఆమె ఊహించని విధంగా, గబుక్కున అమె ఒళ్ళో తలపెట్టి పడుకుండిపోయాను. అమె కంగారుగా “ఏయ్! చిన్నా! ఏంటిది!?” అంది నన్ను నెట్టేయడానికి ప్రయత్నిస్తూ. నేను ఆమెని రెండు చేతులతో చుట్టేసి, నా తలను ఆమె ఒళ్ళో మరింత అదుముతూ, “ప్లీజ్ మేడం ! నన్ను తోసేయకు. నాకు నువ్వు తప్ప ఎవరూ ఇంత దగ్గరకు తీయలేదు ..ప్లీజ్..ప్లీజ్..” అనసాగాను .
దానితొ అమెకి ఏంచేయాలో అర్ధంగాక, నా తలపై చెయ్యి ఉంచి, అలాగే ఉండిపోయింది. కొద్దిగా సర్ధుకున్నాక, నా తలను ఆమె పొత్తికడుపుకి అదుముతూ, “చాలా హాయిగా ఉంది మేడం. ఇలా చచ్చిపోయినా చాలు..” అన్నాను…. అమె ఆ మాటలకి కరిగిపోతూ, నా జుట్టులో వేళ్ళు పెట్టి నిమురుతూ, “వద్దు చిన్నా! నా మాట విను. పైకిలే ఇక చాలు ..” అంది. నేను లేవకుండా ఆమె పొట్టపై చిన్నగా ముద్దుపెట్టాడు. నేను ముద్దు పెట్టగానే నా జుట్టులో ఆమె వేళ్ళు బిగుసుకున్నాయి. నేను “ మేడం…. మేడం..” అని సణుగుతూ, ఆమె పొత్తికడుపుపై చిన్నగా ముద్దులు వర్షం కురిపిన్సాగాను.