మెమోరీస్ 3 136

స్కూల్ డేస్

రాజు ముందర దారి చూపిస్తుంటే శాంతి వెనకాల నడిచింది. చీకట్లో ఆమె ఏమి కనపడకపోయినా రాజు సూచనలను

ఫాలో అవుతూ నడుస్తాంది. రాజు శాంతి ఒక పెద్ద కొండ రాతిని చేరుకున్నారు. ఆకొండలో అదే పెద్దరాయి అల్మోస్ట్ కొండ శిఖర
భాగాన్నంతటిని ఆక్రమించింది.ఆ జర్తి రాయి మీద పెద్ద రాళ్ల గుంపు ఉంది. ఆ గుంపు వెనకాలే పెద్ద పెద్ద చెట్లతో కొండ పై భాగం
మొదలవుతుంది. కొండ శిఖరభాగమంతా మైదానం ఆ మైదానంలో పెద్ద రాయి.
“రేయ్ ఇది జర్తి రాయి కదరా ఈడకు తీసుకొచ్చావ్ ఎందుకు ” అని అడింది అనుమానంగా.నిజం చెప్పాలంటే కొంచెం
బయపడింది కూడా.
“నోర్మూసుకుని నా యెంటరా . . . నీకేమ్ బయం లేదు ” అని ఆ రాతి పక్కగా జర్తి రాయి పైకి చేరుకున్నారు. అక్కడ
నుంచి కిందకు చూడగానే కొండ మీదున్న మైదానంలో శివాలయం కరెంట్ లైట్ల వెలుగులో కనిపించింది. మార్కాండేయ పురాణం
బుర్రకథ లీలగా వినపడుతొంది. ఆ అమావస్య చీకట్లో మరేమి కనపడలేదు దూరంగా టౌన్ లో వెలుగుతున్న లైట్లు తప్ప.
ఆ రాతి మీద నిలబడుకొని అదంతా చూస్తొంది శాంతి.
“ఎలా ఉంది. . . . ” అని వెనకనుంచి వాటేసుకున్నాడు రాజు.
“చానా బాగుందిరా . . . . పగులైతే ఇంకా బాగుండును కదా ” అని వెనక్కిచూసింది భుజాల మీదనుంచి. అదే భుజం
మీద రాజు తన తలనుంచి కిందకి చూస్తున్నాడు ఆమె తల తిప్పగానే పెదాలపై ముద్దు పెట్టాడు. గట్టిగా ఆమె పెదాలు జుర్రేసి
“రా . . . ” అని చేయి పట్టుకుని పక్కనే ఉన్న కొండగుహలోకి లాక్కుపోయాడు. ఆమె అతని వెనకంటి నడిచింది.
ఆ జర్తి రాతి మీదున్న రాల్ల గుంపులోనే ఆ కొండ గుహ ఏర్పడింది. ఆ పక్క ఈ పక్క పెద్ద రాళ్లు వాటి పైన ఇంకో రాయి.
ఏది మనిషి గుద్ద లాగ. మద్యలో ఇద్దరు మనుషుల నడవగలిగే సందు. గుహలో కొంచెం ముందుకు వెల్లగానే కారు చీకటి, కళ్లు
కూడా కనిపించకుండా పోయాయి. జేబులోనించి అగ్గి పెట్టి తీసి అగ్గిపుల్లని వెలిగించాడు. ఆ వెలుగులో గుహలో ఒక రాతి వెనకాల
నుంచి కాగడా ఒకటి బయటకు తీసి వెలిగించాడు. గుహంతా వెలుగు పరుచుకుంది. కాగడా వెలుగులో ముందుకు నడిచారు.గుహ
దారి చిన్న మలుపు తిరిగింది. ముందుకు నడవబోతుంటే శాంతి రాజు జబ్బని గట్టిగా పట్టుకుని
“అడవి జువాలేమైనా ఉన్నాయేమోరా . . . “అని అడిగింది బయపడుతూ.
“థూ . . . పిరికిదానా నా యెనకంటిరామ్మే . . .” అని ఇంకొంచెం ముందుకు నడిచాడు.
ఆమె బయపడుతూనే నడుస్తుంది. ఉన్నాట్టుండి వెనక్కి తిరిగి చూసి గట్టిగా అరిచి రాజుకి అతుక్కు పోయింది.
“ఏమైందే . . . ఏమైంది. . . ” కంగారుగా బుగ్గ పట్టుకుని తల పైకి లేపి అడిగాడు. ఆమె బయంతో కల్లు మూసుకుని
ఉంది. ఇంకోసారి గట్టిగా అడగగానే “ఎవరో ఉన్నారక్కడ. . . . ” అని కల్లుతెరిచి గుహగోడల వైపు చూపించింది.
“ఎవరున్నారే. . . ” అని కాగడాని ఆమె చూపిన వైపు చాపాడు. అక్కడేది కనపడలేదు.
“ఎదో కనపడింది రా. . నల్లగా నీడ మాదిరి. . . ” అనింది ఒనుకుతున్న కంఠంతో.
“మన నీడను చూసే బెదురుకొంటావ్ లేమ్మే. . . .” తేలిగ్గా అన్నాడు.
“మన నీడేనా. . . . ” అనింది నమ్మనట్టు.
రాజు ఆమె తల వెనకాల కాడనుంచాడు. ఆమె నీడ గుహ అంచుల మీదకు పాకింది.అది వాళ్ల నీడే అని తెలుసుకున్న వెంటనే
ఆమె తేలిగ్గా ఊపిరి పీల్చుకుంది. రాజు వైపు చూసి చిన్నగా నవ్వింది సారీ అన్నట్టు. ఆమె నడుము మీద చెయ్యి వేసి దగ్గరకు
లాక్కుని పెదాలపై ముద్దు పెట్టాడు.
“నడు . . . ” అని నడిచాడు. కొంచెం ముందుకి నడవగానే గుహ ఇరుకు కాసాగింది. ఇద్దరు పక్కపక్కన నడవలేక
పోయారు. పైభాగం కూడా కిందకు రాసాగింది.గుహాంతం చేరుకునే పాటికి బాగా వంగిపోయి నడుస్తున్నారు.
గుహ చివర్లో ఒకరాయి ఉంది. ఆ రాయిని చూడగానే
“ఈ రాయిని చూడ్డానికా ఇంత దూరం అర్దరాత్రి పూట తీసుకొచ్చింది. ” అనింది వేళాకోలంగా.
ఆ రాతిని చేరుకుని ఒక పక్కకి తిరిగి కాగడాని అపక్కికి తిప్పి చూడు అన్నట్టు తలూపాడు. అక్కడొ కన్నం ఉంది.
“ఆ బొక్కలో ఎమైనా ఉందా. . . “అని అడిగింది వొంగోనే.
తల కొట్టుకున్నాడు. చీకటి కదా ఏమి కనిపించలేదు. “రా. . .” అని కన్నంలో తలదూర్చి లోపలకి పోయాడు. తన చేతిలో
ఉన్న కాగడాతో గుహ గోడకి అంటించబడి ఉన్న ఇంకో కాగడా వెలిగించాడు. అలా గుహ రాతి గోడలకి అంటించబడి ఉన్న 12
కాగడాలని వెలిగించాడు. గుహ లోపలి భాగమంతా కాగడాల వెలుగులో మెరిసిపోయింది.
గుహ లోపల వృత్తాకారంలో ఉంది. దాని మద్యలో పెద్ద కొలను ఉంది అది కూడా వృత్తాకారంలో నీటితో నిండిపోయి ఉంది.
ఒక చోట నీళ్లలో దిగడానికి మెట్లున్నాయి. ఆ నీటి గుంట చుట్టూ సుమారు రెండు మీటర్ల ఖాలీ స్థలం ఉంది. నడవడానికి అనుకుంట. మొత్తం రాయే. లోపలున్న రాతినే ఆ షేపులో చెక్కినట్టున్నారు. గోడలన్నీ నున్నగా ఉన్నాయి. కొలనులో నీళ్ళన్నీ స్వచ్చంగా ఉన్నాయి. లోపలున్న చిన్న చిన్న గులక రాళ్లు కూడా కనపడుతున్నాయి.
లోపలకి అడుగు పెట్టిన కాడనుండి శాంతి ఆశ్చ్యర్యంతో నోరు తెరుచుకునే ఉంది. అసలు గుహకి ఇంతలోపల ఈ ఈతకొలను లాంటి ప్లేస్ ఎలా ఎర్పడిందో తెలీక అయోమయ పరిస్తితిలో ఉందామె.
“యేయ్. . . . ” అని శాంతి భుజం మీద చెయ్యి వేసి ఊపాడు. నోరు తెరుచుకునే రాజు వైపు చూసింది. ఆమె సన్నుల మీద చెయ్యి వేసి పిసికాడు. ఆ పిసుకుడి ఆశ్చ్యర్యం నుండి తేరుకుంది. కొంచెం దూరంగా జరిగి “ఈ ప్లేస్ నీకెలా తెలుసురా. . . . ” అని
అడిగింది.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *