“అదేం లేదు సర్…” అంది. నిజానికి బాస్ ప్రవర్తన ఆమెకు ఇబ్బందిగానే ఉంది.
“చూడండి అనిమిషా… నేను చాలా విషయాల్లో స్టెయిట్… మీ విషయంలోనే స్ట్రెయిట్ ని క్రాస్ చేయాల్సి వచ్చింది. మీరంటే నాకిష్టం. ఓ బాస్గా నేను ఇలా మాట్లాడకూడదు అఫ్ కోర్స్…. నేనిప్పుడు బాస్గా మాట్లాడ్డం లేదు. ఓ మగవాడిగా మాట్లాడుతున్నాను. ఓ అబ్బాయికి అమ్మాయి నచ్చిందనుకోండి అప్పుడా అబ్బాయి ఏం చేస్తాడు? ఐ లవ్యూ చెప్తాడు. రైట్…”
అనిమిష అవుననీ, కాదనీ అన్లేదు.
“కానీ నాలాంటి థర్టీ ప్లస్ అబ్బాయి మాత్రం… సారీ అబ్బాయి అనకూడదు… ఆ వయసు దాటిపోయాను కదూ…” అని ఆగి, “నాలాంటి థర్టీ ప్లస్ వ్యక్తి ‘ఐ మ్యారీ యూ’ అంటాడు. మిస్… ఐ మ్యారీ యూ… ఐ మీన్ ఇట్…” అన్నాడు శోభరాజ్.
ఒక్క క్షణం కలవరపడింది. ఇన్నాళ్లూ తన పట్ల అతను కన్సర్న్ చూపిస్తుంటే… అతడు తనను ప్రేమిస్తున్నాడన్న విషయం అర్థమైనా దానిని సీరియస్గా తీసుకోలేదు. అతను ప్రేమించుకుంటే తనకేంటి? తను ప్రేమించడం లేదు కదా అనుకుంది. ఇప్పుడు స్ట్రయిట్గా… పెళ్లి ప్రపోజ్ చేశాడు.
“మిస్ అనిమిషా వాడ్డూయూసే… మీ పెద్దవాళ్లతో మాట్లాడడానికి కూడా రెడీ…” అనిమిష ఇబ్బందిగా కదిలి, “నేను వెళ్తాను సర్” అంది.
“మీరు వెళ్లొచ్చు… బట్ నా ప్రపోజల్ ఆలోచించండి” బయటకు వెళ్తాన్న అనిమిషమే చూస్తూ అన్నాడు శోభరాజ్.
***
అనిరుద్ర ఇంటికి వచ్చేసరికి ఇంటి ముందు జనం కనిపించారు. అందులో ఎక్కువమంది స్త్రీలే వుండడం గమనార్హం.
“అనూ… కొంపదీసి బామ్మ గాయబా? యిట్స్ గానా? పోయిందే నా?” చిన్న ఆ ఇచ్చి క్లారిఫికేషన్ కోసం అడిగాడు కార్తీక్.
“అది పోదు… నా పెళ్ళో… నా కొడుకు బారసాలో చూసికానీ పోదు…” వుండగానే ఓ టీ కుర్రాడు అక్కడికొచ్చాడు.
‘ఛాయ్… ఛాయ్… గరమ్ ఛాయ్” అంటూ ఆ మహిళా గుంపును అభిమన్యుడు మల్లె ఛేదించుకొని వెళ్తూ అరుస్తున్నాడు.
అనిరుద్ర ఆ టీ కుర్రాణ్ణి పిలిచి, “బాబూ… ఏంటా హడావిడి…” అని అడిగాడు. ఆ కుర్రాడు ఎగాదిగా చూసి, ‘చాయ్ కావాలా?’ అని అడిగాడు.
“వద్దు” చెప్పాడు అనిరుద్ర.
“సారీ… ఆ విషయాలన్నీ మీకెందుకు? రెండ్రూపాయలు పెట్టి చాయ్ తాగరుగానీ డీటైల్స్ కావాలి..” అంటూ గొణుక్కుంటూ వెళ్లిపోయాడు.
“వార్నీ వేలెడుకు జానెడంత లేడుగానీ ఎంత డవలప్ అయ్యాడు” బుగ్గలు నొక్కుకున్నాడు కార్తీక్. ఈలోగా ఆ గుంపులోని ఒకావిడ, “అదిగో… పెళ్లికొడుకు” అని కీచుగా అరిచింది.
అందరి దృష్టి అనిరుద్ర మీద పడింది. అప్పుడే బామ్మ ఎంట్రీ ఇచ్చింది.
“రారా అనిరుద్ధుడూ…” అంటూ మనవడ్ని ప్రేమగా లోపలికి తీసుకుపోయింది.
“ఒసే బామ్మా… ఈ సీనేంటి?” చిరాగ్గా అడిగాడు అనిరుద్ర.
“స్వయంవరం… నిన్న టీవీలో నీ ఇంటర్వ్యూ చూసి బందరులో వున్న బండ మామయ్య ‘ఒరే ఒరె… మన అనిరుద్ధుడికి అప్పుడే పెళ్లి వయసు వచ్చిందా? నా ఎరికలో నాలుగైదు ఆరేడు సంబంధాలు వున్నాయని చెప్పాడు. వెంటనే ఆ సంబంధాలను కొరియర్ చేయమన్నాను. అలాగే నాకు తెలిసిన వాళ్లందరికీ ఫోన్లు చేసి పిలిపించాను. కట్నం ఒక లకారం నుంచి పది లకారాల వరకు పలుకుతుంది. చుడీదార్లు, చీరలు, జీన్స్, మిడ్డీలు… నీ ఇష్టంరా… అన్నట్టు పెళ్లి చేసుకుంటే బోనస్గా ఉద్యోగం ఇప్పిస్తానని కూడా అంటున్నారు” బామ్మ మురిసిపోతూ చెప్పుకుపోతోంది.
ఓసారి బామ్మ వంక కోపంగా చూసి బయటకు వచ్చి గట్టిగా అందరికీ వినిపించేలా చెప్పాడు.
“నన్ను అల్లుణ్ణి చేసుకోవాలని మీరందరూ ఉత్సాహపడిపోతున్నారని మా బామ్మ చెప్పింది. రొంబ సంతోషం… అయితే నాకు కట్నం అక్కర్లేదు… శాలరీ… అదే జీతం కావాలి. నాకెంత జీతం ఇస్తారో ఓ కాగితం మీద రాసి, ఓ కవర్లో పెట్టి… మీ పేరు, అడ్రస్ రాసి…” అని ఆగి ఓ మూలన పడివున్న బిందె తీసి అందులోని నీళ్లు ఒలకబోసి, శుభ్రంగా పొడిగుడ్డతో తుడిచి, “ఈ బిందెలో వేసి వెళ్లండి. తర్వాత మీ కొటేషన్సును బట్టి నేను ఎవరి మొగుడిగా ఉద్యోగం చేయాలో ఆలోచించి పెడతాను” అంటూ చేతులు జోడించి చూసేసరికి అక్కడ ఒక్కరూ లేరు.
ఎవరికి వారే గొణుక్కుంటూ మాయం అయ్యారు.
ఎప్పుడైతే తను కష్టపడి అనిరుద్ర కోసం ఏర్పాటుచేసిన స్వయంవరాన్ని అనిరుద్ర డిఫ్యూజ్ చేశాడో… అప్పుడే బామ్మ అలిగింది. ఈ నిరసనను వినూత్న పద్దతిలో వ్యక్తపరిచింది. బామ్మ ముందు చికెన్, మటన్, వెజ్ బిర్యానీలు, చపాతీ, బట్టర్ ఖాన్, తందూరీలు… స్వీట్స్ ఉన్నాయి. వాటిని ఓ క్రమపద్ధతిలో కాకుండా తనకు ఇష్టమొచ్చిన రీతిలో తింటోంది.
“ఒరే అనూ… బామ్మ వరస చూస్తుంటే తినీ తినీ పోయేలా ఉంది. అయినా ఇదేం నిరసన?” అడిగాడు భయం భయంగా కార్తీక్..
“జపాన్ స్టయిల్… అక్కడ మన వాళ్లలా పని మానేసి రోడ్ల మీద బైటాయించి స్ట్రయికులు చేయరు. ఉత్పత్తి పెంచేసి తమ నిరసనను వ్యక్తం చేస్తారు. బామ్మ కూడా అంతే. తింటూ నిరసన వ్యక్తం చేస్తుంది”
Puku lagundi band cey anna