కసి ! 1716

“నాకు భయంగా ఉంది”
“నీకేం భయం లేదు. మాట్లాడవలసిందంతా నేను మాట్లాడుతాను, నువ్వు నా మాటాకి వంత పాడు! అంతే” అంటూ దమయంతిని వదిలిపెట్టి వెళ్ళి తలుపు తీసాడు.
“అవ్వ! అవ్వ! ఏమిటే ఈ పని దమయంతీ” ఇది నా కంట పడింది కనక సరిపోయింది కాని నీ మొగుడికి తెలిస్తే నీ గతి ఏమౌతుందో తెల్సా” అంటూ అరిచింది రంగమ్మ
“నువ్వు నోరు మూసుకుని కూచ్చుంటే ఎవరికీ తెలియదు. అలా గొంతు చించుకుని అరిచావంటే అందరికీ తెల్సిపోతుంది! నీ పరువు పోతుంది” అన్నాడు లోకనాధం
“ఏదో మమ్మల్ని ఉద్దరిస్తావని తెచ్చి ఇంట్లో పెట్టుకుంటే, ఇదట్రా నువ్వు మాకు చేసే ఉపకారం? పైగా నీ కంటే పెద్దదీ, వరసకి నీకు అక్కయ్య … దాంతోనా నువ్వు సంబంధం పెట్టుకునేది? నువ్వు తినేది అన్నమా? గడ్డా?”
“పిన్నీ” అరిచాడు లోకనాధం ఊరికే నోరు పారేసుకోకు. ఈడూ జోడూ అందం చందం లేని వెధవని దీనికి కట్ట బెట్టి గొంతు కోసావు. పెళ్ళంటే ఏమీ తెలియని వయసులో దానికి పెళ్ళి చేసి దాని గొంతు కోసావు. దాని జీవితం నాశనం చేసింది కాక ఇంకా అరుస్తున్నావు”
“ఏమే నీ గొంతు కోశానా?”
“అంతకంటే ఎక్కువే చేశావు! ముద్దూ ముచ్చట్లు తెలియని ఆ వెర్రి బాగుల వాడికీఅస్తి కోసం నాకు కట్టబెట్టావు. నా బాధ నేను ఎవరితో చెప్పుకోవాలి.” అంది దమయంతి నదురు బెదురూ లేకుండా.
రంగమ్మ ఆ మాటలకు అవాక్కై పోయింది.
“విన్నావుగా దాని మాటాలు ఇక నోరు మూసుకుని బయటకు నడు! అనవసరంగా మమ్మల్ని అల్లరి పెట్టావంటే.. నీ కూతురు కాపురం నాశనం చేసిన దానివి అవుతావు పయి గా పోయెది మీ పరువే.. నాకేం నేను పట్నం వెళ్ళిపోతాను. ఏ గొడవా లేకుండా ఉండాలంటే మా దారిన మమ్మల్ని వదిలిపెట్టి నోరు మూసుకుని కూర్చో! లేదంటావా…”
“ఏం చేస్తావేం?” రంగమ్మ అరిచింది మరేమీ చేయలేక
“దమయంతిని లేవదీసుకు పోతా”
“ఏమే ఏమిటే వాడు కూసే కూతలు?”
“అవునమ్మా ఆయనెక్కడుంటే నేనూ అక్కడే ఉంటా!”
ఆయన లేందే నేను బ్రతక లేను! తరవాత నీ ఇష్టం” అంది దమయంతి నిర్మొహమాటంగా
రంగమ్మ నెత్తీ నోరూ బాదుకుంటూ బయటకొచ్చేసింది మరేమీ చెయ్యలేక.
రంగమ్మ వెళ్ళిపోయాక తలుపులు మూసి లోకనాధం ధైర్యంగా వెళ్ళి మంచం మీద కూర్చుని సిగరెట్టు వెలిగించాడు.
అతడి ఒళ్ళో వచ్చి కూర్చుంది దమయంతి. ప్రేమగా అతడి కళ్ళల్లోకి చూస్తూ అతడి మెడ చుట్టూ చేతులు బిగించి పెదాల మీద ముద్దెట్టుకుంది.
“మీ అమ్మ నోరు ఎలా మూయించానో చూసావుగా.. నువ్వు మాత్రం కాస్తా మొండిగా ఉండు. మెత్తగా ఉంటే నీ మనసు విరిచేస్తుంది. అన్నాడు దమయంతి జాకెట్టు విప్పుతూ.
బయటకు ఉరికిన బలమైన రొమ్ములను తన చేతుల్తో పిసుకుతూ ఓ రొమ్మును నోటి నిండుగా కుక్కేసుకున్నాడు. ఎన్నాళ్ళకు మనం ఇలా ఫ్రీ గా చేసుకో గలుగుతున్నాము. ఇవ్వాళ నీ అందాలన్ని బోసిగా చూడనీ అంటూ దమయంతి చీర కుచ్చిళ్ళు లాగేసి లంగా బొందు తెంపేసాడు లోకనాధం.
లంగా కిందికి జారిపోవడంతో సిగ్గు పడుతూ అర చేతిని సిగ్గు బిళ్లకు అడ్డంగా ఉంచుకుంది దమయంతి. చెయ్యి తీ అన్నాడు తన చేతిని ఆమె పొత్తి కడుపు కిందుగా పాకిస్తూ. ఒక బిడ్డ పుట్టినా నీ ఒంట్లో ఎక్కడా ఆ చాయలేవీ కనపడ్డం లేదు అన్నాడు దమయంతి నున్నటి పొత్తి కడుపును నిమురుతూ. దమయంతి లోకనాధం మెడ మీద చేతులేసి లాక్కుంటూ .. “నువ్వు కూడా విప్పేసుకో” అంది.
“ఏం నాది చూడాలని ఉందా” అంటూ లుంగీని వదిలించుకున్నాడు లోకనాధం.
అప్పటికే లోకనాధం దడ్డు పురెక్కిన నరాలతో ముదురు తొండలా నిలబడి ఉంది. దమయంతి చెయ్యి అప్రయత్నంగా లోకనాధం దడ్డుని పట్టుకుంది. తన చేతికి సరిపోవడం లేదు అది. దమయంతి తన దిమ్మ మీది చేతిని తీసి లోకనాధం దడ్డుని పట్టుకోడంతో, లోకనాధం చెయ్యి ఆమె నేతి అరిసెలా ఉన్న దిమ్మ మీదకు చేరింది. చిన్నగా మొలకెత్తిన వెంట్రుకలతో ముచ్చటగా ఉంది దమయంతి దిమ్మ. దిమ్మ ఉబ్బును తన చేత్తో పట్టుకుని పిసికేసాడు లోకనాధం. దమయంతి కూడా లోకనాధం దడ్డును చేత్తో కొలుస్తూ దాని పొగరుకు మురిసిపోతుంది.
“ఎలా ఉంది అక్కయ్యా నా దడ్డు ” అడిగాడు లోకనాధం
“చీ అక్కయ్య అని పిలవకు.. ఇలా చేసుకుంటూ అక్కయ్యా ఏమిటి.. అంది” అంది చిన్నగా నవ్వుతూ
“దూరపు బంధుత్వాలయినా నువ్వు నాకు అక్కయ్యవే, నేను నీకు తమ్ముడినే”
వద్దు అలా పిలవకు అంటూ అతడి నోటిని తన పెదాల్తో మూసి నాలుక చొప్పించింది.
ఒక చేత్తో దమయంతి పువ్వుని నలిపేస్తూ మరో చేత్తో మర్చి మార్చి ఆమె స్తనాల్ని నలిపేస్తున్నాడు. లోకనాధం నలుపుడికి దమయంతి రొమ్ములు బిరుసెక్కి పొంగాయి.