“ఇంత సుఖం ఎప్పుడు ఎరగను…ఊఉ దంచు…రా దంచు.. ”
అక్కయ్య నువ్వు నాతో వచ్చెయ్యి నిన్ను నేను ఉంచుకుంటాను…దబ దబ బాదుతు అన్నాడు.
“ఇప్పుడు మాత్రం ఏంటి నన్ను ఉంచుకునే ఉన్నావుగా.. ఈ మాత్రానికి ఎక్కడికో పోవడం ఎందుకు.. నీకు కావల్సినప్పుడల్లా ఇక్కడికి రా నీకు అడ్డు అదుపు లేదు” అంది పిర్రలు పైకి ఎత్తుతూ .
“ఇన్నాళ్ళు నాకు కనపడకుండా ఎక్కడున్నావే అక్కయ్యా.. నువ్వింత సుఖం ఇస్తావని తెలిసుంటే నిన్నే పెళ్ళి చేసుకునేవాడిని..”
దమయంతి తొడలు విరగదీస్తు ఆ మధ్యలో దడ దడ లాడించేస్తున్నాడు లోకనాధం.
“ఆహా.. కుమ్ముకోరా లోకా.. ఇప్పటివరకూ నా మొగుడి దగ్గర పొందని సుఖాన్ని ఇస్తున్నావురా .. నిన్ను వదలను ర న రాజా కుమ్మరా.. నీ దడ్డుతో కుమ్మెయ్.. నేనింక ఆగలేనురా లోకా .. ప్రాణాలు తోడేస్తున్నావురా.. అంటూ పిర్రలు పైకి లేపేస్తూ లోకనాధాన్ని అదుముకుంటూ కార్చేసుకుంది దమయంతి. మరో నాలుగు పోట్లు పొడిచిన లోకనాధం కూడా దమయంతి లోతుల్లో పిచికారి కొడుతూ అభిషేకం చేసాడు.
దమయంతీ మీ ఆయన వొస్తున్నాడు అమ్మాయ్! మీ ఆయనొస్తున్నాడే!! అంటూ తలుపులు దబ దబ బాదింది రంగమ్మ ఓ రోజున.
ఆ సమయంలో మాంచి రసవత్తర ఘట్టంలో వున్నారు దమయంతీ, లోకనాధాలిద్దరూ. పూర్తిగా బట్టలు విప్పేసుకుని నగ్నంగా వొకరి మీద ఒకరు పడి దొర్లుకుంటున్నారు. ఆరూ తొమ్మిదీ వేసుకుని లోకనాధం గాడి బండ కడ్డీ ని నోట్లో పెట్టుకుని ఆనందంగా చీకుతోంది దమయంతి. ఆమె దిమ్మలో నాలుక దోపి మత్తుగా నాకుతున్నాడు లోకనాధం. రంగమ్మ అరిచిన అరుపుకి ఇద్దరికీ చిరాకు కలిగినా తమని పట్టుపడనీయకుండా రక్షించినందుకు సంతోషపడుతూ అసంతృప్తిగానే విడిపోయారిద్దరూ. హడావిడిగా బట్టలు సరిచేసుకుని లోకనాధం తలుపులు తీసుకుని చక చకా బయటకు వచ్చేశాడు. థాంక్స్ పిన్నీ సమయానికి నువ్వొచ్చి హెచ్చరించావు. లేకపోతే ఇద్దరం దొరికిపొయ్యేవాళ్ళం” అన్నాడు నవ్వుతూ.
“ఏం చేస్తాన్రా! అంతా నా ఖర్మ! మీ రంకుతనాన్ని అరికట్టాల్సింది పోయి మీకు కాపలా కాస్తూ ప్రోత్సహించాల్సిన ఖర్మ నా మొహాన రాసుంది. ఏ భయమూ లేకుండా మీరిద్దరూ విచ్చలవిడిగా గదిలో పొర్లాడుతుంటే, గది బయట కాపలా కుక్కలా ఉండాల్సిన ఖర్మ పట్టింది” అంటూ వుసూరుమంది రంగమ్మ. మరేమీ పర్వాలేదు పిన్నీ నీ ఋణం ఉంచుకోములే అన్నాడు కొంటెగా నవ్వుతూ.
**********
రంగమ్మకు కాపలా కుక్క డ్యూటీ ఎందుకనుకున్నాడో ఏమో దేవుడు.. చెప్పా చెయ్యకుండా ఓ రోజున వైకుంఠం గుండె పోటుతో గుటుక్కుమన్నాడు.
దమయంతి భర్త పోయినందుకు పెద్దగా బాధ పడలేదు. లోకాచారం ప్రకారం బయటకి బొట్టు పూలు పెట్టుకోడం మానేసింది కాని గది లోపల అంతా ఎప్పటిలాగానె మమూలుగానే సవ్యంగా జరిగిపోతుంది.
మామూలుగా ఏం ఖర్మ! మామూలు కంటే ఎక్కువగానే జరుగుతున్నాయి. భర్త పోవడంతో రోజూ రాత్రుళ్ళు లోకనాధం పక్కలోనే పడుకోవడం మొదలు పెట్టింది. సొంత భార్య కన్నా ఎక్కువగా వాడుకోవడం మొదలు పెట్టాడు లోకనాధం!
రాత్రీ పగలు బేధం లేకుండా దమయంతిని నగ్నంగా పక్కలో పడుకోపెట్టుకునేవాడు. తన వాక్చాతుర్యంతోనూ, కామకళా నైపుణ్యంతోనూ ఆమెనో కీలుబొమ్మగా తయారుచేశాడు. లోకనాధం లేవమంటే లేస్తుంది. కూచ్చోమంటే కూచ్చుంటుంది. చీర ఎత్తమంటే ఎత్తుతుంది, చీకమంటే చీకుతుంది. గంగలో దూకమంటే దూకుతుంది.
“నీ కోసం నా ప్రాణాలయినా యిస్తాను రాజా! నాక్కావల్సిందల్లా నువ్వు! నీ బండ కడ్డీ. నేను బతికున్నంత కాలం కావాలి . నా బొక్కలోనే ఉండాలి అది. దాని కోసం నేనేమైనా చేస్తా!” అంటూ దమయంతి వొకనాటి రతి పారవశ్యపు కసి లో నోటికొచ్చినట్టు వాగుతూన్న సమయంలో …
“నీ ప్రాణాలు నాకు అక్కర్లేదు కానీ…” అన్నాడు లోకనాధం.
“ఇంకేం కావాలి? చెప్పు రాజా! నా ఆస్తి కావాలా.. నీ పేర్న రాయమంటావా చెప్పు”
“నీ ఆస్తి నాకొద్దు”
Bhimudu lo srikhna chesina rarhikelu inkoncham varnichi vrasi unte chaala baagundedi