“మా అన్నయ్యతో చెప్పిందంటే మా అన్నయ్య నన్ను పట్టుకుని చావ తంతాడు.”
“అయితే మీ అన్నయ్యతో చెప్పొద్దని చెప్పు అంటూ మళ్ళీ నవ్వింది వాడికి ఎదురూపుతూ..”
“అడిగితే ఇస్తుందంటావా..”
“ఎందుకివ్వదూ రా! “
“పారపళ్ళు, మెల్లకన్ను, ఎగుడు దిగుడు భుజాలతో అష్టావక్రుడిలా ఉండే మీ అన్నయ్య కన్నా నువ్వు తీసిపోయావా. “
“నువ్వు అడగాలే కని, ఏ ఆడదయినా సరే.. పాలే కాదు.. పప్ప కూడా ఇస్తుందిరా రాజా..”
“నీ మొహంలో ఆ కళ ఉంది.. ఊ.. కొట్టు.. చళ్ళు పట్టుకుని కసకసా నలుపుతూ కొట్టరా రాజా .. రోజూ వచ్చి నా పప్ప వాయించరా రాజా.. కావాలంటే నీకు కొత్త కొత్త అమ్మాయిల కుత్తల్ని కూడా యిప్పిస్తా.. కానీ నా పప్పని మాత్రం వదలకుండా వాయించాలిరా” అంటూ వాడి మొహం పట్టుకుని గట్టిగా ముద్దులిస్తూ నడుం పైకెత్తి వాడికి వొత్తిపెట్టి కార్చేసుకుంది ఆండాళమ్మ.
నీకు అంతగా పాలు తాగాలనుంటే మీ వదిన్నే అడగలేకపోయావూ?
నువ్వడగాలే కాని, ఏ ఆడదయినా సరే… అంటూ నవ్వుతూ ఆ కసి లో ఆండాళమ్మ అన్న మాటలు లోకనాధం బుర్రలో నాటుకు పోయాయి.
కనకం వదిన దగ్గర పాలు తాగాలనుంది.. అడగడానికి భయం. ఏలా.. ఏం చెయ్యాల..
“నువ్వే చెప్పు అక్కమ్మా, ఏం చెయ్యమంటావు” అంటూ తన గురువుగారయిన అక్కమ్మనే అడిగాడు లోకనాధం… ఓ రోజు.
“ఏంట్రా నీ గోల”
“మా కనకం వదిన దగ్గిర పాలు తాగాలనుంది.. అడగాలంటే భయం గా ఉంది”
“భయం లేదు, గియం లేదు. మీ అన్న ఇంట్లో లేని సమయం చూసి వెళ్ళి మీ వదిన చళ్ళు పట్టుకో కిక్కురుమనకుండా ఇస్తుంది” అంది ఆండాళమ్మ నవ్వుతూ.
“నవ్వులాట కాదు, నిజంగా చెప్పు”
“నిజంగనే చెపుతున్నారా. నీకేం భయం లేదు. నలభయ్యేళ్ళు నెత్తికెక్కాయి నాకు. ఏ ఆడదాని స్వభావం ఎలా ఉంటుందో నా కామాత్రం తెలీదనుకున్నావా? అందులోనూ మీ కనకం వదిన నాకేమైనా కొత్తా! పదేళ్ళనుంచి చూస్తున్నా”!
“నిజమే అనుకో! కాని.. ఒక వేళ ఎదురు తిరిగి మా అన్నయ్యతో చెపుతానంటుందేమో!”
“ఏమీ అనదు”
“ఒక వేళ అంటే”
“నువ్వూ ఎదురు తిరుగు”
“ఏమని”?
“మీ వదినే నిన్ను ఆ పని చెయ్యమని అడిగినట్ట్లు మీ అన్నయ్యతో చెప్తానని బెదిరించు. దాంతో చచ్చినట్టు ఒప్పుకుంటుంది.. ”
“భలే ఉపాయం చెప్పావు అక్కమ్మ!” అంటూ సంతోషం కొద్దీ ఆండాళమ్మ బుగ్గల్ని కొరికేశాడు లోకనాధం.
“ఇలాంటివి ఇంకా చాలా నేర్పుతా! రోజూ వస్తూండు”
“ఇప్పటికి సంవత్సరం నుంచీ వస్తూనే ఉన్నాగా” అన్నాడు లోకనాధం నవ్వుతూ.
****
కానీ…
కానీ…
ఏ విధమైన బెదిరింపులూ అవసరం లేకుండానే పని జరిగిపోయింది లోకనాధానికి.
ఓ రోజు మధ్యాహ్నం…
“మీ అన్నయ్య అన్నం తినేసి పొలం వెళ్ళాడు. చీకటి పడే దాకా రాడు. నువ్వు బాబుని చూస్తూ ఇంట్లో ఉంటానంటే నేను మేట్నీ సినిమా చూసేసి సాయంత్రానికి వచ్చేస్తా. మీ అన్నయ్యతో చెప్పకుండా ఉంటానంటే నీక్కూడా సినిమాకి డబ్బులిస్తా” అంది కనకం వదిన లోకనాధం తో.
లోకనాధం అన్నగారైన శంకర్రావుకి సినిమాలన్నా షికార్లన్నా మా చెడ్డ చిరాకు. ఈ పెళ్ళైన పదేళ్ళ లోనూ మహా చూపిస్తే ఓ ఏడెనిమిది సినిమాలు చూపించి ఉంటాడు ఇంట్లో వాళ్ళకి. అందుకే ఈ అడ్డదార్లు తొక్కడం మొదలెట్టింది కనకం చాలా రోజుల్నించి.
కనకానికి ఇద్దరు మగపిల్లలు. పెద్దవాడికి ఏడేళ్ళు. రెండో వాడు చంటి పిల్లాడు. చంటి పిల్లాడ్ని తీసుకుని సినిమాకి వెడితే చిరాకుగా ఉంటుందని లోకనాధాన్ని బతిమలాడుకుంటోంది.
ఇంతక్రితం కూడా చాలా సార్లు ఇలాగే సినిమాలకి వెళ్ళింది కనకం. దానికి ప్రతిఫలంగా ఓ పావలానో, అర్ధ రూపాయో లోకనాధానికి ఇచ్చేది. వాడు కూడా దానితోనే సరిపెట్టుకునే వాడు ఇంతకాలం.
కానీ..
ఆండాళమ్మతో తొడ సంబంధం కలిసినప్పటి నుంచీ లోకనాధానికి బుర్రలో విషపు ఆలోచనలు బాగా నాటుకుపోవడంతో ఈ రోజు ఆమె ఇచ్చే రూపాయికి ఆశపడలేక పోతున్నాడు! దానికి బదులుగా ఆండాళమ్మ చెప్పిన సలహాని పాటిద్దామనుకున్నాడు. అందుకే.. “ నాకు డబ్బులొద్దు! “ అన్నాడు.
“మరేం కావాలి” అంది కనకం
“నీ దగ్గర ఒక్క సారి పాలు తాగ నిస్తే నువ్వు సినిమా చూసి వచ్చేంతవరకు ఇంట్లో ఉండి బాబుని ఆడిస్తా” అన్నాడు తెగేసి లోకనాధం.
Bhimudu lo srikhna chesina rarhikelu inkoncham varnichi vrasi unte chaala baagundedi