“ఎవరన్నా వచ్చారేమో చూసి వస్తానుండు” అన్నాడు.
“తలుపు తాళం వేసెయ్ మామయ్యా సాయంత్రం తీయొచ్చులే ” అంది కసిలో ఉన్న వసుంధర.
పట్టు మని పద్నాలుగేళ్లయినా లేని .. పిడత కూడ పగలని .. దీనికి ఇప్పుడే ఇంత కసా అనుకుంటూ పైజామా లాక్కుంటూ బయటకొచ్చాడు.
చక చక తలుపులు మూసి.. పైజామా విప్పుకుంటూ లోపలికి వెళ్ళాడు. అండర్ వేర్ కూడా విప్పేసుకున్నాడు.
బల్ల మీదున్న వసుంధర కిందికి దిగింది. ఏతంలా ఎగిరి పడుతున్న లోకనాధం కడ్దీని పట్తుకుని
“భలే బావుంది మామయ్యా నీది” అంటూ మోకాళ్ళు వేసుక్కూర్చుని వొంగొని మళ్ళీ చీకడం మొదలు పెట్టింది.
లోకనాధం ఆమె తలని పట్టుకుని ఆమె నోట్లో ముందుకి వెనక్కి ఊగిపోతున్నాడు.
తన పొడుగు మొత్తాన్ని తన గొంతులోకి దించి తీస్తున్నాడు. వసుంధర కూడా లోకనాధం వైపు చూస్తూ చీకుతుంది.
తర్వాత ఆమెను తల క్రిందులుగా తన మీద వేసుకున్నాడు. పరికిణీని పిర్రల పైకి జరిపేసాడు. రెండు కాళ్లనీ తన తలకి అటూ ఇటూ పడేలా వేశాడు. పచ్చగా, ఉబ్బెత్తుగా, రాగి రంగు నూగుతో ఉన్న వసుంధర పప్పని మత్తుగా వాసన చూస్తూ నాలుకతో రాయడం మొదలు పెట్టాడు.
వసుంధర వేగంగా ఊపుతోంది తలని. నిటారుగా నిక్కిన అతడి కడ్డీని నోట్లో పెట్టుకుని పైకీ కిందికీ స్పీడ్ గా ఆడించుతూ, చేతి వేళ్లతో దాని చుట్తూ ఉన్న వెంట్రుకల్ని చిక్కు తీస్తూ, ఆయువు కాయల్ని అల్లలాడిస్తూ పరవశించి పోతూ కుడుస్తూంది.
ఆపుకోలేక పోతున్నాడు లోకనాధం. “వసుంధరా వద్దు వదిలెయ్…” లోకనాధం మాటలు పూర్తి అవ్వక ముందే లోకనాధం గాడి దడ్డు వసుంధర నోట్లో పిచికారీ సర్రు సర్రు న కొట్టింది. అప్పటికీ వదల్లేదు వసుంధర వాడి కడ్దీనీ. మొత్తం నోట్లోకి లాగేసుకుంది. అదే సమయంలో వసుంధర తన రెండు కాళ్ళనీ పైకెత్తి లోకనాధం తలకు రెండు వేపులా పెనవేసింది.
అమ్మక్రమశిక్షణ
ఓ రోజు వసుంధర అడిగింది లోకనాధాన్ని….
“మావయ్యా, మా అమ్మని చేసినట్టు చెయ్యి” అంది.
“మీ అమ్మను నేను ఏం చేసాను?”
“నాకు తెల్సు . చెయ్యి”
“ఏం చేసానో చెప్పు”
“మంచం మీద పడుకో బెట్టి తన తొడల మధ్యన దీన్ని దింపుతావు. నాకు తెల్సు.అలా చెయ్యి”
“నువ్వింకా చిన్న పిల్లవి! నీ బొక్కలో ఇది దూరదు”అన్నాడు లోకనాధం.
“నీకేమీ తెలీదు మామయ్య. ఎందుకు దూరదు? నువ్వు లేచి కుర్చుని పెట్టు. వెళ్లకపోతే అప్పుడే మానేద్దాం”అంది వసుంధర కోపంగా.
“సరే నీ ఇష్టం. లేచి కింద పడుకో”అన్నాడు లోకనాధం. కింద పడుకుంది వసుంధర.
దాని కాళ్ళ మధ్య గొంతుక్కూర్చుని దిమ్మ పెదాల్ని బలంగా సాగ దీసేసరికి “ఆ ఆ”అంది.
నవ్వుతూ ఆ రెమ్మల మధ్య తన దాన్ని ఇరికించి కొద్దిగా నెట్టేసరికి..
“వద్దులే మమయ్యా! నొప్పెడుతోంది”అంది వసుంధర బాధగా”
“నేను చెప్తే విన్నావా? “అన్నాడు లోకనాధం.
“అయితే మరిప్పుడు ఎలా మామవయ్యా! నాకు ఎలాగో ఉంది లోపలంతా”!
“దానికి మందేమిటో నేను చెప్పనా?””త్వరగా చెప్పు మామయ్యా!”
“ఇప్పుడే వస్తానుండు”అంటూ లోకనాధం లేచి వెళ్ళి కొట్లో ఉన్న రాక్ లోంచి ఓ కొత్త ఆముదం సీసా పట్టుకొచ్చాడు.
“బోర్లా పడుకో! ఇందులో పెడ్తాను”
“వెడుతుందా మామయ్యా”
“వెళ్ళేటట్టు నేను చేస్తానుగా”
“మరి అలాంటి బొమ్మ ఇందులో లేదేం”
“రేపు ఇంకో పుస్తకం చూపిస్తా చూద్దువుగాని. అందులో ఉన్నవన్నీ ఇలాంటి బొమ్మలే”
“అయితే మా అమ్మని కూడా ఇలాగే చేశావా?”
“రోజూ చేస్తూనే వుంటా నువ్వెప్పుడూ చూడలేదా మరి?”
“ఇలా చేస్తుండగా చూడలేదు”
“అయితే ఈ వేళ రాత్రికి వచ్చి చూడు. నీ కోసం తలుపులు ఓరగా తీసి పెట్టి ఉంచుతానులే!”
“అయితే సరే”అంటూ బోర్లా తిరిగి పడుకుంది వసుంధర.
Bhimudu lo srikhna chesina rarhikelu inkoncham varnichi vrasi unte chaala baagundedi