లోకనాధానికి అతడు కోరిన వరం ప్రసాదించింది దమయంతి.
“నీ యిష్టం రాజా! ఈ ఇంట్లో నీకు అడ్డు లేదు ! నా కూతుర్నే కాదు, నా అమ్మనైనా సరే … నీ ఇష్టం … లాగించుకో! వాళ్ళ కుత్తలు పగల్దీయ్ ! నా కుత్తా పగల్దీసెయ్. తొయ్ రాజా” అంటూ మొత్త పైకెత్తింది దమయంతి కసిగా.
ద్రౌపది వద్ద నుంచి వరం పొందడానికి శ్రీకృష్ణుదు భీముడికి ఉపదేశించిన చిట్కాల్లాంటి చిట్కాలు లోకనాధానికి చాలా తెల్సు! అసలు అతడి బ్రతుకు తెరువే అది.
గుల లేని ఆడదానికైనా సరే గుల పుట్టించి దాన్ని తోలు బొమ్మలా ఆడించడం లోకనాధానికి వెన్నతో పెట్టిన విధ్య! ఇంకా చెప్పాలంటే ఆండాళమ్మ కట్టుకున్న పుణ్యం.
లోకనాధం ఎర్రగా బుర్రగా పన్నెండేళ్ళ వయసున్నప్పుడు ఆండాళమ్మ చూపులు అతడి మీద పడ్డాయి. లోకనాధం తల్లి తండ్రులు చిన్న తనంలోనే పోవడంతో సవతి అన్నగారి పెంపకంలో పెరుగుతున్నాడు. తల్లీ తండ్రీ లేని బిడ్డ కదా అని సవతి అన్న ఆయన భార్య కూడా లోకనాధాన్ని కాస్త ముద్దుగానే చూస్తుండేవారు.
ఓ వేసవి కాలం నాటి మద్యాహ్నం…
స్నేహితులతో కల్సి కోతి కొమ్మచ్చి ఆట ఆడుతూ లోకనాధం ఆండాళమ్మ గారి దొడ్లో దూరి వాళ్ళ మామిడి చెట్టెక్కి కూర్చున్నాడు.ఆ సంగతి తెలియని ఆండాళమ్మగారు అప్పుడే మధ్యాహ్నం నిద్ర లోనుండి లేచి దొడ్లోకొచ్చి చీర ఎత్తుకుని లోకనాధానికి ఎదురుగా గొంతుక్కూర్చుంది! కొమ్మలచాటున కూర్చున్న లోకనాధానికి ఓ పక్క నవ్వు, ఇంకో పక్క కుతూహలం పెరిగిపోయి పట్టిపట్టి చూశాడు ఆమె పప్పని.
అమ్మో ఎంత పెద్దదో.. మా కనకం వదిన పప్పకన్నా కూడా పెద్దదే అనుకుంటూ కళ్ళు పెద్దవి చేసుకుని చూస్తున్నాడు.
కనకం వదిన అంటే వాడి సవతి అన్నగారి భార్య. ఆమె నీళ్ళు పోసుకుంటుండగా ఓ సారి, ఆమె చీర కట్టుకుంటుండగా ఓ సారి ఆమెపప్ప దర్శన భాగ్యం కలిగింది లోకనాధం గాడికి. దాంతో పోల్చి చూస్తున్నాడు ఈ ఆండాళమ్మ గారి దిమ్మను.
ఆండాళమ్మ చూపులు అప్రయత్నంగా ఎదురుగా ఉన్న మామిడి చెట్టు కొమ్మల మీదకి పాకాయి. ఈ సంవత్సరం ఎంత కాయ కాస్తుందోనని లెఖ్ఖలు వేసుకుంటూ చెట్టు పూతలు పరిశీలిస్తున్న ఆమె చూపుల్లో చిక్కుకున్నాడు లోకనాధం గాడు. చటుక్కున చీర కిందకి లాక్కుంటూ లేచి నిలబడి…
ఓరి రాలుగారి వెధవా! నువ్వట్రా లోకనాధం! దిగు కిందికి! అంది కాస్త కోపంగా.
మామిడి పిందెలు పాడుచెయ్యడం లేదులే ఆడుకుంటున్నా అన్నాడు లోకనాధం చెట్టు మీదనుంచి దిగ కుండానే.
ముందు నువ్వు కిందకు దిగిరా! వస్తావా? రావా? అంటూ తల పైకెత్తిన ఆండాళమ్మ చూపులు లోకనధం గాడి నిక్కరులో దూరాయి! చెట్టు కొమ్మ మీద నిలబడి ఉన్నాడు లోకనాధం.
పొట్టి నిక్కరులోంచి ఎర్ర తేలులా కనిపిస్తోంది వాడి కడ్డీ. దాని కింద రెండు నిమ్మ పళ్ళలా వేలాడుతున్నాయి వాడి ఆయువు కాయలు.
నేను రాను.. వస్తే కొడతావు! అన్నాడు లోకనాధం.
మర్యాదగా దిగుతావా? లేక పోతే వెళ్ళి మీ అన్నయ్యని పిల్చుకుని రానా?
పిలుస్తావు! పిలుస్తావు! మా అన్నయ్యతో ఈ విషయం చెప్పావంటే, ఇక మీద నీకెప్పుడూ ఏ పనీ చేసిపెట్టను! గుర్తుంచుకో! అన్నాడు లోకనాధం మొండిగా.
ఆండాళమ్మకు ముందు వెనక ఎవరూ లేనందువలన ఈ లోకనాధం గాడి లాంటి కుర్రాళ్ళను మంచి చేసుకుని వాళ్ళందరికీ అప్పుడో మామిడి పండో, రెండు పైసలో ఇస్తూ తనకు కావాల్సిన బజారు పనులన్నీ చేయించుకుంటూంటుంది. బజారుకి వెళ్ళి పప్పూ చింతపండు తేవాలన్నా మరే పని చేయించుకోవాలన్నా ఈ కోతి మూక చేత చేయించుకుంటూ కాలం వెళ్ళబుచ్చుకుంటూ వస్తోంది ఆండాళమ్మ.
నేనేమీ చెయ్యను! దిగిరా మరి! అంది ఆండాళమ్మ.
నిజంగా?
నిజంగానే!
అయితే దూరంగా పోయి నిలబడు
ఎందుకు?
దగ్గరగా ఉంటే దిగిం తరువాత పట్టు కుంటావేమో!
నేనేమీ చెయ్యను! వొట్టు అంటున్నాగా.. దిగూ!
భయపడుతూనే దిగి కిందికొచ్చాడు లోకనాధం గాడు. వాణ్ణి ఆపాదమస్తకం ఆకలిగా చూసింది ఆండాళమ్మ.
ఆండాళమ్మ కి పన్నెండేళ్లకి పెళ్ళైంది. పద్దెనిమిదో ఏట ఆ అర్ధాయుషు పీనుగ పరమపదించాడు. ఇప్పుడు ఆమెగారికి నలభయ్యెళ్ళు. భర్త పోయింతరువాత కామ దాహం ఏ ఆడదానికైనా ఇనుమడించడం సహజం. అందులోనూ వయసులో ఉన్న ఆడదానిసంగతి వేరే చెప్పనవసరం లేదు.
అయినా కూడా అడ్డదారులు తొక్కితే ఏ కడుపైనా వచ్చిందంటే తను అల్లరి పాలవుతుందన్న భయం వల్ల ఆండాళమ్మ చాలా కాలం పాటు కోర్కెలని చంపుకుంటూ వచ్చింది. చేతి వేళ్ళనీ, వంకాయల్ని, కొవ్వొత్తుల్నీ, తిరగలి పిడుల్నీ, వాడుకుంటూ చాలా కాలం వెళ్లబుచ్చింది.
మరి కొంత కాలం అయ్యేసరికి .. నడి వయసులో పడింతరువాత… కోరికలు పెరిగిపోవడంతో చుట్టుపక్కల ఇళ్ళల్లో ఉండే పెళ్ళికాని ఆడ పిల్లల్నీ, పెద్దమనుషులు కాని పిల్లల్నీ, తనలాంటి విధం చెడ్డ వాళ్ళనీ చేరదీసి మాయ మాటలతో వాళ్ళను ఆకట్టుకుని స్వజాతి సంపర్కానికి అలవాటుపడింది ఆండాళమ్మ.
ఈ రోజు లోకనాధం గాడి ఎర్రటి కడ్డీ అప్రయత్నంగానే కంటపడడంతో ఆమె కోరికలు మరో మెట్టు పైకి ఎక్కి కూర్చున్నాయి.
పన్నెండేళ్ళ వెధవ. వీడి వల్ల కడుపు ఏం వస్తుందీ. మచ్చిక చేసుకుందాం. అనుకుంది ఆండాళమ్మ మనసులోనే.
కిందికి దిగిన లోకనాధం చేతులు దులుపుకుంటూ ఆండాళమ్మ ముందు నిలబడ్డాడు.
‘పిచ్చి వెధవా నీకు మామిడి పిందెలు కావాలని నన్ను అడిగితే నేను ఇవ్వనంటానా? ఇంటి నిండా కావల్సినన్ని ఉన్నాయి రా ఇస్తా’ అంటూ వాడి చెయ్యి పట్టుకుని లాగింది ఆండాళమ్మ. మామిడి పిందెలు నాకు అక్కర్లేదు. వాటి కోసం కాదు అక్కమ్మా నేను చెట్టెక్కింది.., మా ఇంట్లో లేదా ఎంటి మామిడి చెట్టు అంటూ చెయ్యి విదిలించుకున్నాడు లోకనాధం. ఆండాళమ్మని ఆ చుట్టుపక్కల వాళ్ళంతా ‘అక్కమ్మ ‘ గారనే పిలుస్తారు.
కాదు నీతో పనుంది. రా చెప్తా.. అంటూ మళ్ళీ వాడి చెయ్యి పట్టుకుంది ఆండాళమ్మ.
ఏం పనీ?
ఇంట్లోకి రా చెప్తా!
Bhimudu lo srikhna chesina rarhikelu inkoncham varnichi vrasi unte chaala baagundedi