కసి ! 1711

“వదినా”
“ఊ”

“వ..ది..నా”
“ష్… మాట్లాడకు”
వీపు చుట్టూ చేతులు బిగించి నొక్కేస్తున్నాడు లోకనాధం.
అతడి మెడ చుట్టూ చేతులు బిగించి అతడి నాలుకను చప్పరిస్తూ కాళ్ళతో మంచాన్ని తన్నిపెట్టి అతడి మీదకు వాలి ఉంది కనకం.
నిండుగా గాలి కొట్టిన ఫుట్ బాల్ బ్లాడర్స్ లా ఉన్న ఆమె చళ్ళు రెండూ అతడి గుండెల కింద పడి నలుగుతూ పాలు చిమ్ముతున్నాయి.
పది నిమిషాల తర్వాత వదిలిపెట్టింది. కైపు నిండిన కళ్లతో ఇద్దరూ ఒకరి నొకరు మత్తుగా చూసుకున్నారు. లోకనాధం కిందికి జరిగి గుండెల మీద తల వాల్చాడు. పచ్చగా కోలగా నిక్క బొడుచుకున్న కనకం చళ్లను కసిగా పట్టుకున్నాడు.
“అంత గట్టిగా నొక్కితే పాలు కారిపోతాయి” అంది కనకం నవ్వుతూ
“వృధాగా పోనివ్వనులే ఒక్క చుక్కయినా కింద పోనివ్వకుండా అన్నీ తాగేస్తా”
“తాగెయ్ అన్ని తాగెయ్.. నీ ఇష్టం” అంటూ నవ్వుతూ లోకనాధం నిక్కరులోకి చెయ్యి పెట్టింది కనకం.
“లాగు విప్పేయమంటావా?”
“ఓ యబ్బో! మీ గురువుగారు చాలా తర్ఫీదు ఇచ్చినట్టు ఉందే” అంటూ వేళ్ళతో పట్టుకుంది కడ్డీని.
“నువ్వే విప్పుకో” అంటూ ఓ చేత్తో గుండెల్ని పాముతూ ఓ చన్ను నోట్లో పెట్టుకున్నాడు లోకనాధం.
లాగు విప్పేసి కిందికి జార్చేసింది కనకం.
బోసిగా ఉన్న వాడి మొలవంక తలెత్తి పట్టి పట్టి చూసింది. అణువణువు శల్య పరీక్ష చేస్తున్నట్టు చూసింది.
“అప్పుడే ఇవి కూడా మొలుస్తున్నాయా అయ్యగారికి”
“నీకు మాత్రం లేవేమిటి ఇక్కడ”అంటూ నవ్వుతూ చెయ్యి తీసుకెళ్ళి ఆమె తొడల మధ్య వేశాడు లోకనాధం.
అతడి చేతి స్పర్శకి ఆమె లోని అణువణువు కంపించింది. వొళ్ళు గగుర్పొడిచింది.
“నాకేం లేవు అక్కడ ” అంది అతడి కుత్తుక దగ్గర పట్టుకుని విరిచేస్తూ
“చూడనా”
“చూడు”
లేచి కూర్చుని ఆమె కోకని పొట్ట పైకి లేపేశాడు లోకనాధం.
బలిసిన రెండు తొడల మధ్య తెగ బలిసి పోయి ఉంది కనకం కుత్త.
పొడుగ్గా సన్నగా, పల్చటి రెమ్మల్తో కరక్కాయ రంగులో ఉంది. దిమ్మ రెమ్మలున్నంత మేరా బిళ్ళలా ఉబ్బి ఉండి, చూడ్డానికి నున్నగా ఉన్నా చెయ్యి పెట్టి తడిమితే మాత్రం .. పొత్తి కడుపు నున్నగా వెన్న పూసలా తగులుతూ ఉంటే..ఆ క్రింది ప్రదేశమంతా ఆవు నాలికలా గర గరా గుచ్చుకుంది లోకనాధానికి.
“ఏమీ లేవన్నావుగా, ఇదేమిటీ గర గరా గుచ్చుకుంటూ ఉంటేనూ” అన్నాడు లోకనాధం అక్కడ తడుముతూ
“ఆ మాత్రం కూడా లేకుండా పోవడానికి నేనేమైనా నీ లా పదిహేనేళ్ళ పిల్లననుకున్నావా” అంది కనకం నిండుగా నవ్వుతూ
“ఆండాళమ్మ పప్ప మీదైతే నా జుట్టంత పొడుగున ఉంటాయి దుబ్బు గడ్డిలా. నీకు లేవేం”?
“ఆవిడకు ఓ మొగుడూ గిగుడు లేడుగా”
“అందుకని తెగ పెంచేసుకుందేమో, పదిహేను రోజులకోసారైనా తీసుకోకపోతే మీ అన్నయ్య ఊరుకోరు మరి! ”
“ఎలా తీసుకుంటారు వదినా వీటిని”
“మీ గురువుగారు చెప్పలేదేమిటీ..” అంది కనకం పక పకా నవ్వుతూ
“నేనడగలేదు.. చెప్పు వదినా”
“ఈ సారి వెళ్ళినప్పుడు అడిగి తెలుసుకో”
“అబ్బ చెప్పు వదినా”
“మీ మొగాళ్ళు గడ్డం ఎలా గీసుకుంటారో అలాగే ఇదీనూ” అంది కనకం సిగ్గు పడి పోతూ
“ఈ సారి నువ్వు చేసుకునేప్పుడు చూపించు వదినా” అన్నాడు లోకనాధం
“చీ పోకిరీ పిల్లాడా” అంటూ కనకం విరిచి పారేసింది లోకనాధం బెల్లాన్ని
“నోట్లో పెట్టుకో” అంటూ కాళ్ళను ముందుకి జరిపాడు లోకనాధం
“అన్నీ తెలిసిపోయాయి అబ్బయిగారికి.. ఇక పెళ్ళి చేసెయ్యొచ్చు. మీ అన్నయ్యకు చెప్పమంటావేమిటీ..పిల్లను చూడమని..”అంటూ నోరు తెరిచి చర్మాన్ని వెనక్కి లాగి పట్టుకుని నోట్లో పెట్టేసుకుంది కనకం.
“నువ్వూ నీ పప్ప ఉన్నంత కాలం నాకు పెళ్ళెందుకు వదినా!” అంటూ దిమ్మ పెదాలు సాగదీసి మీద పడ్డాడు లోకనాధం.

1 Comment

  1. Bhimudu lo srikhna chesina rarhikelu inkoncham varnichi vrasi unte chaala baagundedi

Comments are closed.